پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در صحیح بخاری از عبدالرحمن نقل شده که یکی از شب‌های ماه رمضان با عمر بن خطاب وارد مسجد شدیم؛ مردم در مسجد پراکنده و متفرق بودند، بعضی‌ها تنها مشغول نماز خواندن بودند، بعضی‌ها هم چند نفری، نماز جماعت می‌خواندند. عمر گفت: اگر این‌ها را جمع می‌کردم با یک امام جماعت، بهتر و زیباتر می‌شد؛ بعد تصمیم خود را گرفت و «اُبَیّ بن کَعب» را امام آن‌ها قرار داد. یک شب دیگر، همراه عمر وارد مسجد شدم؛ دیدم مردم پشت سر «اُبَیّ بن کعب» دارند نماز جماعت می‌خوانند. عمر که این نظم را دید، گفت: این بدعت خوبی است.

قَسطَلانى و عِینی، شارحان صحیح بخاری می‌گویند: عمر به جماعت خواندن نماز تراویح گفته بدعت است؛ چون پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله براى مردم، جماعت خواندن این نماز را بيان نكرده بود؛ در زمان ابوبكر هم این حکم نبود.

قَلقَشَندى هم می‌گوید: عمر، اولين كسى بود كه به جماعت خواندن نماز تراویح را در سال 14 هجرى، سفارش کرد.

هيچ روايت معتبرى از پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و اهل بيت علیهم‌السلام، درباره جایز بودن به جماعت خواندن نمازهای مستحبی ماه رمضان نیامده، بلکه از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل کرده‌اند که به صورت عملی، از اقامه نماز تراویح به جماعت، نهی کردند.

این سؤال است که چرا اهل‌سنت، به جای پیروی از سیره پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، به بدعتِ عمر عمل می‌کنند؟