بدعت
ملاک و معیار در امور دینی در درجه اول صاحب و آورنده آن دین است، زیرا او بهتر از هر کس دیگر به انجام امور آن واقف است.
سلف‌گراها برای سنت صحابه، حجیت موضوعی قائل شده و در صدد هم‌ردیف قرار دادن سنت صحابه با سنت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستند. ایشان به این مقدار اکتفا نکرده و یکی از ملاک‌های بدعت را نیز عدم پیروی از سنت صحابه قرار داده‌اند.
قول صحابه هر آن چیزی است که از اصحاب در امور اجتهادی صادر گردد. این در حالی است که خلیفه دوم، جماعت خواندن نماز تراویح را در امور تعبدی و نه اجتهادی جاری ساخت.
تقی الدین ابوعباس احمد بن عبدالحلیم بن عبدالله بن ابوالقاسم بن تیمیه، معروف به ابن تیمیه در دهم ربیع الاول سال 660 یا 661 قمری و حدود پنج سال پس از سقوط دولت هلاکوخان در شهر «حرّان» متولد شد. وی پس از تحصیل و کسب علوم حنبلی به تدریس پرداخت و در سال 684 تدریس تفسیر قرآن را در مسجد اموی دمشق شروع کرد.
از اختلافات میان شیعه و وهابیت گریه و عزاداری و مرثیه سرایی برای اموات است، چرا که از نظر شیعه این امور از مواردی است که در اسلام و حتی قبل آن مرسوم بوده و بهترین دلیل آیه قرآن است که برخی وقایع از جمله گریه حضرت یعقوب در فراق فرزندش در آن اشاره شده و از پیامبر هم این مورد روایت شده است. اما وهابیون به استناد روایتی غیرصحیح، آن را نهی شده پیامبر می‌دانند و غیر جایز.
صوفیان معمولا هر امر اسلامی را به شیوه خویش انجام می‌دهند. چنانچه برخی از اعمال در دوره برخی از اقطاب رایج بوده ولی در دوره قطبی دیگر آن عمل اسلامی منسوخ می‌شود یا حتی آن را بدعت می‌خوانند. چنانچه صفی علیشاه، خمس و زکاتی را که تا عصر نورعلیشاه اصفهانی رایج بود را بدعت می‌داند و قائل به عشریه می‌شود.
هرگاه از طرف دشمنان و مخالفان اسلام، انحراف و بدعتی در دین خدا ایجاد شود، در زمان حضور امام معصوم (علیه‌السلام) وظیفه ایشان و در زمان غیبت، وظیفه عالمان و فقیهان دین است تا با علم خود جلوی این انحراف و عقاید مسموم را بگیرند.
تقسیم بدعت از سوی البانی سبب شده است که برخی از اعمال مسلمانان در دایره امور شرک‌آمیز قرار بگیرد. البانی بدعت را به بدعت در دنیا و در آخرت تقسیم می‌کند و با تکیه به مساله سنت ترکیه (به این معنا که انجام عملی که حضرت رسول (ص) آن‌را ترک کرده است، اشکال دارد) در راه تحقیر برخی از اعمال مسلمانان قدم برمی‌دارد.
روزی محمد بن عبدالوهاب به زنی دستور داد که سر خود را بتراشد، او در پاسخ گفت: تو که می‌گویی زنان باید سر خود را بتراشند؛ باید دستور دهی مردان هم ریش خود را بتراشند؛ زیرا ریش مرد، همانند موی زن، زینت او محسوب می‌شود. محمد بن عبدالوهاب پاسخی در برابر سخن این زن نداشت.
از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.
از جمله بدعت‌هایی که توسط عمر بن خطاب در دین گذارده شد، تحریم متعه بود؛ در حالی که متعه و یا ازدواج موقت، ریشه در آیات قرآن کریم دارد: «فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً[نساء/24] پس هرگاه از آن زنان، (به نكاح موقّت) كام گرفتيد، مهرشان را به عنوان يك واجب بپردازيد.»
اسلام در دهه‌های اخیر رو به گسترش و رشد بود. جوامع غربی برای جلوگیری از رشد اسلام، طرح اسلام هراسی را اجرا کردند. اسلام هراسی به دست گروه‌های تکفیری اجرا شد و صدمات زیادی به اسلام و مسلمانان وارد شد.
از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.
از جمله بدعت‌هایی که توسط عمر بن خطاب در دین گذارده شد، تحریم متعه بود؛ در حالی که متعه و یا ازدواج موقت، ریشه در آیات قرآن کریم دارد: « فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً[نساء/24] پس هرگاه از آن زنان، (به نكاح موقّت) كام گرفتيد، مهرشان را به عنوان يك واجب بپردازيد.»