پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که از جانب مفتی‌های وهابی مطرح می‌شود، مخالفت امام مجتبی (علیه‌السلام) با لشکرکشی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) برای جنگ جمل است. آنان با استناد به یک روایت ضعیف در منابع اهل سنت، از مخالفت و بازداری امام حسن (علیه‌السلام) و عدم رضایت ایشان از مقابله با ناکثین یاد می‌کنند.
عبدالله بن احمد بن حنبل در کتاب خود، به مخالف امام مجتبی (علیه‌السلام) با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌پرازد و می‌نویسد: «امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) به امام حسن (علیه‌السلام) در روز جنگ جمل فرمودند: ای حسن! ای کاش پدرت بیست سال پیش از دنیا رفته بود. امام حسن (علیه‌السلام) به پدر خود عرض کردند، ای پدر جان! من شما را از انجام این جنگ نهی کرده بودم و گفته بودم که سپاه تشکیل ندهی! امیرالمؤمنین فرمودند: ای پسرم! من فکر نمی‌کردم کارمان به اینجا برسد و جنگ رخ دهد.»[1]
اما یک سؤال مهم؛ آیا امام مجتبی (علیه‌السلام) مخالف با حضور در جنگ جمل بودند؟!
وهابیون با بیان اینگونه از شبهات، قصد دارند تا امام مجتبی (علیه‌السلام) را به عنوان شخصی سازش‌گر و مخالف با جنگ معرفی کنند و امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) و امام حسین (علیه‌السلام) را اشخاصی طالب جنگ و حرب معرفی کنند. اما خلاف این اعتقاد باطل در کتب شیعه و اهل سنت نقل شده است.
سید رضی عالم مشهور شیعه در نهج‌البلاغه می‌نویسد: «در جنگ صفین حضرت علی (علیه‌السلام) فرزند خود امام حسن (علیه‌السلام) را مشاهده کرد که شتابان به میدان جنگ می‌رفت. در این هنگام رو به اصحاب کرد و فرمود: جلوى این پسر را بگیرید و مانع جنگیدنش شوید که با مرگش مرا درهم نکوبد. من هرگز نمی‌خواهم این دو جوان (حسن و حسین) در جنگ کشته شوند؛ زیرا نسل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قطع مى‏‌گردد.»[2]
شجاعت مثال زدنی امام مجتبی (علیه‌السلام) در جنگ جمل و صفین و نهروان، در تاریخ و روایات ثبت شده است.
ابن شهر آشوب در کتاب خود با اذعان به این مطلب می‌نویسد: «در جریان جنگ جمل، محمد بن حنفیه با نیزه‌ای به سمت شتر عایشه حمله‌ور شد، اما قبیله بنوضبه او را از نزدیک‌شدن به شتر بازداشتند. بعد از آنکه محمد نزد پدرش برگشت، امام حسن (علیه‌السلام) نیزه را از دست او گرفت و به سمت دشمن شتافت و در حالی برگشت که نیزه‌اش خونین بود. با دیدن این صحنه، رنگ محمد زرد شد، اما پدرش او را اینگونه دلداری داد که تو فرزند علی هستی و او فرزند پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است.»[3]

پی‌نوشت:
[1]. عبدالله بن احمد، السنة، دار ابن القيم - الدمام –1406هـ، ج2، ص589؛ «قال علي رضي الله عنه لابنه الحسن ... قال يا بني لم أر الأمر.»
[2]. سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص323، قم، هجرت، چاپ اول، 1414هـ؛ «امْلِکُوا عَنِّی هَذَا الْغُلاَمَ ... یَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ رَسُولِ اللَّهِ»
[3]. ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، قم، علامه‏، چاپ اول‏، 1379هـ، ج4، ص21؛ «دَعَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع مُحَمَّدَ بْنَ الْحَنَفِيَّةِ يَوْمَ الْجَمَلِ... فَإِنَّهُ ابْنُ النَّبِيِّ وَ أَنْتَ ابْنُ عَلِيٍّ.»
برای بررسی این موضوع در منابع اهل سنت، به مقاله «آیا امام حسن (علیه‌السلام) مخالف جنگ جمل بودند؟!» مراجعه کنید.

محمدجواد مهریار