جنگ جمل
در برخی از منابع اهل سنت، به برخی از رفتارها از امالمؤمنین اشاره شده است که دور از شأن ایشان است. ان شاءالله که اینگونه سخنها، درست نیست و الا برای مادر مسلمین، خیلی ناگوار است که فرزندانش را به میدان قتلگاه جمل ببرد و چند هزار نفر از آنها را به کشتن دهد، یا اینکه از شنیدن خبر برادر رسول خدا، سجده شکر بجا آورد.
مروان بن حکم بن ابیالعاس، در سال دوم هجری (و بنا بر قولی در سال پنجم هجرت)، در روز وقوع جنگ احد متولد شد و موفق به دیدار پیامبر نشد و از این رو، وی در زمان رحلت پیامبر صلیاللهعلیهوآله در سن حدود هشت سالگی بوده و صحابی نیست؛ او که همراه پدرش به طائف تبعید شده بود، تا زمان به حکومت رسیدن عثمان به مدینه برنگشتند.
امیرالمؤمنین فرمود: آگاه باشید او (مروان) حکومتی کوتاهمدت خواهد داشت، مانند فرصت کوتاه سگی که با زبان، بینی خود را پاک کند، ... و امت اسلام از دست او و پسرانش روزگار خونینی خواهند داشت.
ابن تیمیه میگوید: جنگهای حضرت علی با عایشه، طلحه و زبیر و معاویه به خاطر دین و آخرت نبوده و بلکه حضرت علی علیهالسلام، برای رسیدن به قدرت و حکومت با مخالفان خود جنگید. این در حالی است که بسیاری از علمای اسلامی بر این عقیده هستند که آن حضرت، درست عمل کرده و افراد مقابل ایشان، ظالم و متجاوزند.
در کتاب صحیح بخاری، حدیثی وجود دارد به این صورت که از ابوبکره نقل شده است:
تاریخ نویسان مینویسند حضرت علی علیهالسلام با سه جنگ بزرگ روبرو گردید؛ ابن تیمیه میگوید: امیرالمؤمنین از این جنگهای خود پشیمان بوده است٬ چرا که دلیل شرعی نداشته ولی روایات بسیاری در خبر دادن پیامبر صلیاللهعلیهوآله به این امر و محق بودن امیرالمؤمنین در جنگها، در روایات آمده است.
محمد بن عبدالوهاب مینویسد: «شیعه معتقد است کسانی که با علی جنگیدند، (عایشه، طلحه، زبیر، و معاویه و یارانشان) کافرند، در حالیکه طبق احادیث متواتر، اینان ایمان داشتهاند.» جواب: اگر شیعه معتقد باشد، طبق کلام پیامبر است؛ اینان بر ضد جماعت مسلمین و امام شرعی خود خروج کرده، تفرقه ایجاد کردند.
ای عایشه! تو واسطه میان رسول خدا صلیاللهعلیهوآله و امت او هستى. حجاب تو همچنان بر حرمت خود باقى است. قرآن کریم اعمال تو را محدود کرده و تو نباید آن محدودیت اعمال را فراخى و گسترش دهى. قرآن امر کرده صدایت آرام باشد، تو آن را بلند نکن و فریاد نزن. تو به طور حتم مىدانى اگر ستون دین کج شود، به واسطه همت زنان راست نمىگردد.
«حارث بن حوت» نزد امام آمد و گفت: آيا چنين پندارى كه من اصحاب جمل را (با این عظمت و جلیلالقدر بودنشان مانند طلحه و زبیر) گمراه مىدانم؟ حضرت فرمودند: اى حارث! تو زير پاى خود را ديدى، امّا به پيرامونت نگاه نكردى؛ پس سرگردان شدى! تو حق را نشناختى تا بدانى كه اهل حق چه كسانى هستند؟ و باطل را نيز نشناختى تا باطل گرايان را بدانى!
برخی با توجه به آیه 9 سوره حجرات که خداوند میفرماید: «هرگاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع پردازند، آنها را آشتی دهید» میگویند: لشکر حضرت علی علیهالسلام و لشکر عایشه، هر دو مؤمن بودند که باید بین آنها صلح داده میشد، در صورتیکه در این جنگ، یک طرف به دلیل خروج بر امام به حقّ مسلمین، از دین خارج شد.
برخی میگویند: عایشه از عمل خود که شرکت در جنگ جمل بود، پشیمان شده و توبه کرده است؛ پس نمیتوان بر عمل او، ایراد گرفت؛ زیرا پس از آنکه کار از کار گذشت، عایشه از کارهایی که انجام داده بود، پشیمان شد و بر عملکرد خود میگریست. شاهد بر آن، روایاتی است که نقل شده است. این روایات، در مورد گریه عایشه است و توبه عایشه را نمیرساند.
عایشه یکی از زنان پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله است که هم در زمان حیات پیامبر صلیاللهعلیهوآله و هم در زمان بعد از رحلت حضرت، دست به کارهایی میزد که پیامبر صلیاللهعلیهوآله و جانشین او را مورد آزار و اذیت قرار میداد؛ ازجمله بعد از رحلت پیامبر صلیاللهعلیهوآله به مخالفت با حضرت علی علیهالسلام پرداخت و جنگی را به راه انداخت که باعث شد خون عده زیادی از مردم، به ناحق بر زمین بریزد.
شیعه، همسران پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله را بر پایه آیه ششم سوره احزاب، «امهات مؤمنین» میداند و آنان را پاس میدارد؛ اما افسوس که برخی از آنان، به فرمانهای خدا و پیامبر صلیاللهعلیهوآله پایبند نبودند؛ نمونه برجسته این ادعا، شرکت عایشه در جنگ «جَمل» است.