پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هنگامی‌كه مردم مدينه از حركت عايشه با طلحه و زبير (و به پا كردن جنگ با علی بن ابی‌طالب و جمع کردن مردم) گفتگو می‌كردند، ام‌سلمه نامه‌ای به عايشه نوشت که در این نوشتار، متن نامه را به‌طور خلاصه می‌آوریم.

«ای عایشه! تو واسطه میان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و امت او هستى. حجاب تو، هم‌چنان بر حرمت خود باقى است. قرآن کریم، اعمال تو را محدود کرده و تو نباید آن محدودیت اعمال را فراخى و گسترش دهى. قرآن امر کرده صدایت آرام باشد، تو آن را بلند نکن و فریاد نزن. تو به‌طور حتم مى‌دانى، اگر ستون دین کج شود، به‌واسطه همت زنان، راست نمى‌گردد و به‌واسطه زنان، کار دین درست نمى‌شود. صفت پسندیده زن، پوشاندن چشم از دیدن حرام است. جواب رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را در حالى‌که آواره کوه‌ها و دشت‌ها هستى، چه خواهى داد.
بر پشت شترى نشسته‌اى و از چشمه‌اى به چشمه دیگر مى‌روى. خداوند بیناى تو است و بر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله وارد خواهى شد. تو حجابى را که خداوند بر تو مقدر کرده، شکسته و عهد و پیمان او را به‌سویى نهاده‌اى. به‌خدا سوگند! من از این‌که حجابى را که خداوند بر من نهاده، کنار زنم، شرم دارم. حجاب‏ را براى خود تا زمانى که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را دیدار می‌کنى، هم‌چون دژ محکمى قرار ده! اگر کلامى را که ایشان گفته است براى تو بگویم، هم‌چون مارگزیده بر خود خواهى پیچید، و السلام».

عایشه در پاسخ ام سلمه چنین نوشت: «چه نیکو موعظه و نصیحتى کردی! راه من آن نیست که تو گمان کرده‌اى! دو گروه از مسلمانان رو به سوى من کرده‌‏اند، اگر توانا بر کارى باشم، انجام مى‌دهم و اگر برایم مقدور باشد، از ثروت خود در این راه مى‌گذارم، و السلام».[1]

آیا پاسخ عایشه، منطقی بود؟!
مگر در قرآن، درباره زنان پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نمی‌خوانیم که «وَ قَرْنَ‏ فی‏ بُيُوتِكُن‏.[احزاب/33] و در خانه‌‏هاى خود بمانيد»؟
سیوطی که از عالمان بزرگ اهل سنت است، در تفسیر خود، ذیل همین آیه، می‌‌نویسد: «زمانی که عایشه این آیه را می‌خواند، به حدی گریه می‌کرد که مقنعه‌اش خیس می‌شد.»[2]
برای روشن شدن این بحث، به آدرس پاورقی رجوع کنید![3]

پی‌نوشت:
[1]. ابن قتیبه، الإمامه و السیاسه، تحقیق: شیری، دارالأضواء، ج۱، ص۷۶. «كتبت أم سلمة إلى عائشة أما بعد: فإنك سدة بين رسول الله وبين أمته، وحجابك مضروب على حرمته ، قد جمع القرآن الكريم ذيلك ...»
[2]. سیوطی، الدر المنثور، دارالفكر، ج6، ص600. «و أخرج ابن أبى شيبة و ابن سعد و عبد الله ابن أحمد في زوائد الزهد و ابن المنذر عن مسروق رضى الله عنه قال‏ كانت عائشة رضى الله عنها إذا قرأت‏ وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَ‏ بكت حتى تبل خمارها».
[3]. واقعیت جنگ جمل در صحیح بخاری
مقصر در جنگ جمل کیست، علی یا عایشه؟