پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خداوند متعال در عصر غیبتِ حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه)، علمای اسلام را چراغ راه هدایت انسان‌ها قرار داده است تا به کمک ایشان، مردم دچار هلاکت نگردند. آیت الله بروجردی [1] که یکی از فقهای بزرگ جهان اسلام قلمداد می‌شوند از بارزترین ایشان در دوران معاصر بوده است. در این مقاله سعی داریم نظر ایشان را راجع به فرقه‌ی شیخیه ذکر کنیم. مرحوم فلسفی[2] در یکی از سفرهای تبلیغی خود به شهر کرمان، دیداری هم با ابوالقاسم ابراهیمی، چهارمین رئیس فرقه‌ی شیخیه‌ی کرمان داشتند. سخنانی بین ایشان و ابراهیمی رد و بدل شد، من جمله اینکه وی از ابراهیمی در خصوص گوشه‌گیری شیخیه از اجتماع مسلمانان شهر سؤال کرد. ابراهیمی منکر آن شد و معتقد بود که مردم شهر از شیخیه کناره گرفته‌اند. مرحوم فلسفی ادامه می‌دهد که لابد شما عقایدی دارید که باعث این کناره‌گیری شده است؛ اما ابراهیمی منکر آن می‌شود. مرحوم فلسفی که به دنبال کم‌کردن فاصله‌ی بین امامیه و شیخیه بوده است، از ابراهیمی می‌خواهد تا به سؤالات اعتقادی وی کتباً پاسخ دهد و ایشان جواب‌های ابراهیمی را خدمت آیت الله بروجردی ببرند تا ایشان ملاحظه کنند و چنانچه جواب‌های او بر طبق اعتقادات شیعه باشد، در این صورت آیت الله بروجردی کتباً اعلام کنند که اعتقادات شما صحیح هستند و بنا بر آن سند مهر شده، دیگر مردم از شیخیه فاصله نگیرند و آنها هم قول دهند که دیگر لفظ شیخی را در آثار و گفتار خود به کار نگیرند و علاقه‌مندان به ایشان هم دیگر به آنها شیخی نگویند تا اینگونه فاصله بوجود آمده از بین برود. ابراهیمی نیز علی الظاهر این پیشنهاد را قبول می‌کند.
مرحوم فلسفی ایرادهایی را که علمای شیعه بر شیخیه وارد کرده بودند، در 25 سؤال خلاصه کرده و به ابراهیمی می‌دهد و از وی می‌خواهد که پاسخی صریح، کوتاه و شفاف دهند. ابراهیمی نیز سؤالات را دریافت و بعد از مدتی به آنها پاسخ می‌دهد. مرحوم فلسفی سؤال و جواب‌ها را خدمت آیت الله بروجردی می‌برند و ایشان بعد از مطالعه می‌فرمایند: «ابراهیمی همان حرف‌های قبل را زده است و این جواب‌ها بر طبق روش امام صادق (علیه السلام) نیست.»
مرحوم فلسفی سؤال و جواب‌ها را به ابراهیمی بر‌می‌گردانند و نظر آیت الله بروجردی را به وی اعلام می‌کنند که وی معتقد است این جواب‌ها بر طبق مذهب شیعه اثنی عشری نیست. ابراهیمی این سؤال و جواب‌ها را تحت مجموعه‌ای به عنوان «فلسفیه» چاپ می‌کند که امروزه یکی از منابع شناخت عقائد شیخیه به شمار می‌آید. چیزی که جای تعجب دارد این است که ابراهیمی در این کتاب اعلام می‌کند که مطالب این کتاب مورد تصدیق آیت الله بروجردی واقع شده است، در حالی که یک نسبت دروغ بوده است. بعدها یکی از فضلای قم در جواب این کار، تکذیبه‌ای را چاپ و پخش می‌کند. حاصل اینکه مرحوم آیت الله بروجردی اعتقاد داشتند، حداقل بعض اعتقادات شیخیه با عقائد شیعه اثنی‌عشری تفاوت دارند و بر طبق شیوه‌ی ائمه‌ی اطهار (علیهم السلام) نمی‌باشند.[3]

پی‌نوشت:

[1]. آیت الله بروجردی یکی از مراجع عظام تقلید بودند که در سال 1254 ه.ش. در شهر بروجرد به دنیا آمدند و در سال 1340 ه.ش. از دنیا رفتند و مضجع شریف‌شان در شهر مقدس قم واقع در حرم مطهر حضرت معصومه (سلام الله علیها) واقع شده است. وی مدت زیادی زعامت حوزه‌های علمیه را بر عهده داشتند و تنها مرجع شیعیان جهان بودند.
[2]. مرحوم محمد تقی فلسفی، خطیب توانمند و مشهور، در سال 1287 ه.ش. در شهر تهران به دنیا آمد و در سال 1377 ه.ش هنگام سخنرانی از دنیا رفت و در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) به خاک سپرده شدند. 
[3]. خاطرات و مبارزات حجة الاسلام فلسفى، ص 386-387.