پیامبرخوانده‌ی بهائیت نوشیدن شراب را تنها به علت زوال عقل، ناروا دانسته است. لذا طبق تعلیل پیامبرخوانده‌ی بهائیت، اگر کسی مقدار کمی مشروبات الکلی بنوشد یا شخصی معتاد، خمره‌ای را سر بکشد و عقلش زائل نشود، به نصّ عبارت جناب بهاء، مشروبات الکلی برای او جایز خواهد بود. این در حالیست که مصرف مشروبات الکلی، آسیب‌های بسیار زیادی دارد.

پیامبرخوانده‌ی بهائیت در راستای مقابله با انقلاب‌های مردمی بر علیه ستمگران، آزادی‌خواهی را به آتش فتنه‌ای خاموش‌نشدنی تشبیه و با حیوانی و فریب‌کارانه برشمردن آن، آن را مایه‌ی خروج انسان از دایره‌ی ادب دانسته است. اما در عین حال وی، پیروی از احکام بی‌بند و بار مسلک خود را مصداق آزادی واقعی معرفی کرده است.

پیامبرخوانده‌ی بهائیت، با خدا دانستن خود و تشبیه مکان‌هایی که در آن‌ها سکونت داشته به عرش پروردگار، حکم به ساخت زیارتگاه در مکان‌هایی که در آن‌جا سکونت داشته، داده است. لذا مردم مسلمان و مسئولین کشورمان باید هوشیار باشند تا مبادا محل‌های سکونت پیشوایان بابیت و بهائیت در ایران، به عنوان معابد شرک و مراکز فعالیت ضداسلامی، دایر شود.

در سال جاری میلادی، تشکیلات بهائیت با انتشار پیامی از سال 2010 م خود، سکوت معنادار بهائیت در قبال حکم ازدواج با محارم را شکست و حکم به حرمت آن داد. اما به راستی چرا بهائیت حدود 160 سال در قبال وظیفه‌ی خود که بیان حکم این موضوع باشد سکوت کرده و در مواردی حکم به جواز آن داده و اکنون بخاطر فشار افکار عمومی آن را ممنوع اعلام کرده است؟!

اخیراً برخی کانال‌ها مدعی شدند که حرز شرف الشمس نشان متعلق به بابیت و بهائیت است. اما هرچند در انتساب حرز شرف الشمس به حضرت علی (علیه السلام) تردید هست، اما پیشینه‌ی این حرز دست‌کم به قرن هفتم هجری برمی‌گردد و فرقه‌ی بابیت و بهائیت در قرن سیزده هجری به وجود آمده‌اند، لذا انتساب حرزی که پیش از پیدایش بابیت و بهائیت وجود داشته، به آن‌ها، معقول نیست.

پیامبرخوانده‌ی بهائیت در راستای ترویج اباحه‌گری، حکم به حلیت موسیقی داده است. این در حالیست که حتی پیامبرخوانده‌ی بهائیت هم در استفاده از موسیقی، نسبت به خروجِ از دایره‌ی ادب هشدار داده بود. اما گویا تشکیلات بهائیت هیچ چهارچوب اخلاقی را در راه تبلیغ فرقه‌ی خود رعایت نمی‌کند؛ چه آن‌که این راه‌ها، حتی مخالف با ساخته‌های پیشوایانش باشد.