بهائیت وشیخیه
رسانه‌های وابسته به تشکیلات بهائیت، خبر از بازداشت پنج بهائی مربّی مهدکودک در شهر شیراز دادند. اما گذشته از اینکه مبلّغین بهائی، جرایم دیگری نظیر جاسوسی در قالب فعالیت‌های محیط زیستی نیز داشته‌اند یا خیر؛ صِرف انتشار خبر نفوذ بهائیان به مراکز آموزشی، جای هیچ‌گونه قصور و یا تقصیری را از جانب نهادهای نظارتی باقی نمی‌گذارد!
عبدالبهاء یکی از دلایل حقانیت پیامبران الهی را تحقق تربیت انسان‌ها برشمرده است. این در حالیست که بر خلاف این ادعا، پیامبرخوانده‌ی بهائی حتی از تربیت فرزندانش عاجز ماند و پس از او بر سر جانشینی، کارشان به نزاع و فحاشی کشید! بنابراین طبق مبنای بهائیت، پیامبرخوانده‌ی فرقه‌ی بهائی از حقانیت برخوردار نمی‌باشد.
پیشوایان بهائیت، بر خلاف شعار وحدت انسان و تربیت یکسان خود، فرزندان بهائی را از سایرین مستثنی کرده و تحصیل آن‌ها در مدارس غیربهائی نهی کرده‌اند. اما جالب است بدانیم که بر خلاف این شعار، شوقی افندی در بهترین مدارس غیربهائی تحصیل کرده و بار دیگر عمل نکردن پیشوایان بهائی به احکام ساختگی‌شان را به رُخ کشیده است!
پیشوایان بهائی بر خلاف شعار لزوم تعلیم و تربیت یکسان برای تمامی انسان‌ها، فرزندان بهائی را از تحصیل در مدارس غیربهائی منع کرده‌اند. اما به راستی اگر پیش‌نیاز تحقق وحدت عالم انسانی تربیتی یکسان است، پس چرا پیشوایان بهائی فرزندان خود را از آن ممتاز کرده‌اند و در این صورت، شعار وحدت عالم انسانی چه معنا خواهد داشت؟!
پیشوایان فرقه‌ی بهائیت یکی از تعالیم بدیع خود را لزوم علم آموزی و تعلیم و تربیت اجباری برمی‌شمارند. این در حالیست که پیامبرخوانده‌ی این فرقه ملاک علم و عالم را ایمان به خود معرفی کرده است. اما به راستی در آیینی که معیار و ملاک جهل و علم، بهائی بودن و نبودن است، دیگر لزوم تعلیم و تربیت به چه کار می‌آید؟!
معصومی تهرانی روحانی‌نمای شیعه در مصاحبه‌ی خود با شهروندیار، بهائیت را دینی جدیدالظهور دانست که مسلمانان از پذیرش آن اِبا دارند. اما باید دانست که بر خلاف ادعای تهرانی، دلایل بسیاری بر دین نبودن و ساخت استعمار بودن بهائیت وجود دارد! سؤال آخر اینکه چرا تهرانی به عنوان یک اندیشمند آزاد به بهائیت ایمان نمی‌آورد؟!
پیشوایان بهائی در حالی لزوم تعلیم و تربیت و علم آموزی را به عنوان آموزه‌ی مترقی خود برشمردند که پیشوای آنان علی‌محمد شیرازی، از آموزش هرگونه کتابی نهی کرده و حکم به سوزاندن تمامی کتاب‌ها داده است! اما به راستی چگونه می‌توان آموزه‌های متحجرانه‌ی باب را ستود و در عین حال خود را منادی تجدد و روشنفکری معرفی کرد؟!
پیشوایان بهائیت لزوم علم‌آموزی را از تعالیم ابداعی خود برمی‌شمارند. این در حالیست که وقتی اعتراف آنان به آمدن تمامی پیامبران به جهت تعلیم و تربیت را مرور می‌کنیم، منظور خود را تحصیلات کلاسیک معرفی می‌کنند. حال آن‌که تاریخ نشان داده که تشکیلات بهائیت، حتی مبدع تحصیلات کلاسیک اجباری نیز در دنیا نبوده است.
بر خلاف ادعای علم الهی پیشوایان بهائی، حکم عبدالبهاء در خصوص تعیین جانشین‌های ولی‌امر در بهائیت اشتباه از کار در آمد. بهائیان در جواب آن را تقدیر الهی و بَداء برمی‌شمارند. این در حالیست که بداء در مورد پیش‌بینی آینده استفاده می‌شود نه حکم؛ بعلاوه این توجیه، در حکم تأویلی خواهد بود که عبدالبهاء از آن نهی کرده است.
پیشوایان بهائی یکی از راه‌کارهای خود برای آموزه‌ی ابداعی تعدیل معیشت در بهائیت را دریافت مالیات از افراد جامعه تعیین نموده‌اند. این در حالیست که اولاً دریافت مالیات یک شیوه‌ی مرسوم قبل از بهائیت بوده ثانیاً: این حکم مشابه خمس و زکات در اسلام می‌باشد و لذا ادعای ابداع اصلی جدید از سوی پیشوایان بهائی، کاملاً بی‌معنا است.
پیشوایان بهائی تعدیل معیشت را یکی از آموزه‌های بدیع خود معرفی کرده‌اند. این در حالیست که بر خلاف این شعار، خانه‌ی مسکونی که عمده دارایی متوفی به شمار می‌آید را مخصوص فرزند بزرگ پسری کرده‌اند. اما به راستی، بهائیتی که حتی توان ایجاد تعدیل معیشت در نظام خانوادگی خود را ندارد، چگونه می‌تواند ادعای تعدیل معیشت در سطح جهانی داشته باشد؟!
پیشوایان بهائی وجه تمایز بهائیت با سایر ادیان را نوآوری پیشوایان بهائی در زمینه‌ی تعالیم و نظامات رهبری این فرقه معرفی کرده‌اند. اما به راستی چگونه اعتراف پیشوایان بهائی به کپی‌برداری نهاد رهبری بهائی (بیت العدل) از مجالس اروپایی، با ادعای ابداعی بودن این نهاد سازگار است؟! آیا این اعتراف به نوعی نشان دهنده‌ی دُمب خروس بهائیت نیست؟!
بهائیان با استناد به قرآن مدعی شدند که بی‌انتهایی علم خداوند با خاتمیت اسلام سازگاری ندارد. اما در پاسخ به آنان باید گفت، الفاظی از آیات که برای مقدمه‌ی استدلال خود استفاده کردید در معانی ادعایی شما انصراف ندارد. از طرفی امتداد فیض الهی از طریق معصومین (علیهم السلام) صورت گرفته و ادعای خاتمیت بهاء، این اشکال را به شما نیز وارد می‌سازد.
بهائیان در حالی نهاد بیت العدل را معصوم و مصون از خطا می‌دانند که شوقی افندی با طرح امکان گناه و خطای آنان، وظیفه‌ی اخراج اعضای خاطی و ابطال تصمیمات غلط آنان را با شخص ولی‌امر دانسته است. اما به راستی اگر امکان گناه و خطای دسته‌جمعی اعضای بیت العدل وجود دارد، پس ادعای عصمت آنان و عمل به تصمیم‌هایشان چه معنی خواهد داشت؟!