شوقی افندی در دلیل‌تراشی برای حقانیت بهائیت مدعی شد که تمام حکومت‌ها و جوامعی که با بهائیت مخالفت کردند، دچار مصائب و سرنگونی شده‌اند. این در حالیست که که بر خلاف ادعای شوقی افندی، تعدادی از حکومت‌های سرشناس حامی بهائیت که رهبران بهائی، بعضاً آرزوی بقاء و دوام سلطنت آن‌ها را می‌کردند، ساقط شده‌اند.

پیامبرخوانده‌ی بهائیت، کثرت نوشته‌جات مدعی پیامبری را نشان برتری او دانسته است. اما لازم است بدانیم که این دلایل حقانیت و برتری بهاء، سرشار از هزله‌گویی‌هایی است که حتی بهائیان نیز از تکرار آن‌ها شرم دارند. با این حال، چگونه هزله‌گویی‌هایی که ناشی از مصرف مشروبات الکلی بوده را می‌توان به عنوان وحی الهی و نشان برتری بهاء دانست؟!

پیامبرخوانده‌ی بهائیت ورود خود به عراق را عامل گسترش صلح در این کشور دانسته است. این ادعا در حالیست که بر اساس قرائن موجود و به اعتراف خواهر خود، وی عامل گسترش خشونت و جنایت در این کشور بود. اما به راستی که حسینعلی نوری، چگونه با خیال این‌که گذر زمان موجب فراموشی جنایات او می‌شود، خود را عامل گسترش صلح معرفی نموده است؟!

حسینعلی بهاء در جایی مطالب خود را عین کلمات باب خوانده که هیچ نسخی در آن صورت نگرفته؛ اما در جایی دیگر، کتاب بیان را تا سطح زیادی پایین آورده است. اما این تناقض‌گویی‌های بهاء، تنها به این صورت قابل توجیه است که او در ابتدا، با هدف جذب بابی‌ها، ادعای برتری آثار خود و نسخ آثار باب را رد کرده و در ادامه، خلاف آن را مطرح نموده است.

اولین ولی‌امر بهائیت جناب شوقی افندی، در توصیف مردم ایران‌زمین؛ تعصب، نادانی، غفلت و ستم ایشان را شهره‌ی آفاق دانسته و با خون‌خوار ایرانیان، ایشان را ظالم و بی‌رحم خطاب کرده است! این در حالیست که شوقی افندی، بدون اشاره به جنایات اسلافش در ایران‌زمین، ادعای نیک اندیشی و ظلم پذیری بهائیان را نیز زیر پای نهاده است.

یکی از این شواهد حمایت استعمار روس‌تزار از جریان آشوب‌طلب بابیت را می‌توان در تأمین تسلیحات و آذوقه‌ی آنان برشمرد. از این‌رو منابع بهائی، منبع تأمین تسلیحات و آذوقه‌ی بابیان شورشی زنجان را منابع نامعلوم معرفی و امان الله شفا با بیان شواهدی، نظریه‌ی پشتیبانی بابیان از جانب دولت استعماری روس تزار را تقویت کرده است.