شریعت سنگلجی که در دوره رضاخان، مجاز به فعالیت فرهنگی بود، با تأثیرپذیری از آموزه‌های وهابیت، بسیاری از اعتقادات شیعه را انکار کرد؛ حاکمان آن دوره، علاوه بر پخش این عقاید باطل، مانع نقد آن نیز می‌شدند.

ابوالفضل برقعی، یکی از سران جریان قرآنیون است که در میان نوشتار خود، حمله سپاه خلیفه دوم به ایران را، جهاد می‌خواند؛ اما در مقابل این ادعا، احمد صبحى منصور که خود از دل سپردگان به مکتب خلفاست، ادعایی بر خلاف مدعای برقعی دارد.

یکی از رویکردهای متناقض برقعی این است که ایشان در برخی از آثارش نسبت تحریف قرآن را به بزرگان شیعه داده است. او بدون بررسی جامع دیدگاه اندیشمندان شیعه، عده قابل توجهی از علمای شیعه را به تحریف قرآن متهم می‌کند.

عبدالرحیم ملازاده وهابی با توجه به مقدمه‌ای که بر کتاب بت شکن برقعی نوشته و به دلیل تعصب کورکورانه، تلاش کرده تا شيعه را به عنوان مذهبى كاملاً باطل و نادرست معرفى كند و اهل سنت را به عنوان مذهب درست و واقعى و چنين باورى را به نويسنده كتاب (برقعی) نسبت داده است؛ غافل از اینکه آنچه برقعی در این کتاب به دنبال آن است، نه تنها مذهب شيعه، بلكه مطلق مذهب را باطل مى‌داند.

یکی از اعتقادات باطل برقعی این است که امامت را نه از اصول و نه از فروع دین می داند، بلکه معتقد است امام، حافظ حوزه دین و راهنمای مسلمین است که در پاسخ باید گفت آیات بسیاری در قرآن کریم به صراحت یا به اشاره، معارفی را راجع به موضوعات اعتقادی همچون توحید، نبوت، معاد، عدل و امامت و سایر آموزه‌های عملی چون نماز، حج، زکات، جهاد و ... بیان کرده‌اند و عدم طبقه بندی و تصریح بر اصل یا فرع بودن این آموزه‌ها در قرآن، سبب مخدوش شدن جایگاه آنها نمی‌شود.

خداوند قرآن را به صورت نور و هدایت و بیانگر همه چیز نازل کرد؛ پس دلیل نیاز به تفسیر قرآن چیست؟ قرآن معارفی را كه بشر به آن نيازمند است، در حجم کمی از الفاظ، ارائه كرده و اين امر سبب شده كه فهم بخشی از آيات، نيازمند دقت بيشتر و تحقيق عميق‌‌تری برای پی بردن به مقصود خداوند باشد؛ بنابراين ضرورت ايجاب می‌‌كند که تفسیری برای آیات قرآن وجود داشته باشد.