پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سید ابوالفضل برقعی، از روحانیون معاصر ایران است که دیدگاه‌های خاص و متناقضی دارد؛ بسیاری از عقاید تشیع که توسط خود او احصاء و ضروری اعلام شده، در آثار دیگرش نفی و باطل گردیده است.

یکی از این رویکردهای متناقض برقعی این است که ایشان در برخی از آثارش نسبت تحریف قرآن را به بزرگان شیعه داده است. او بدون بررسی جامع دیدگاه اندیشمندان شیعه، عده قابل توجهی از علمای شیعه را به تحریف قرآن متهم می‌کند؛ به عنوان مثال کلینی و استادانش مانند علی بن ابراهیم قمی، محمد بن یحیی و حسین بن محمد اشعری را قائل به تحریف قرآن می‌داند و در نهایت می‌گوید: «این افتضاح تحریف قرآن، دامن‌گیر عده قابل توجهی از مشاهیر شیعه بوده است.»(1)

در مقابل این ادعاهای بی پایه و اساس برقعی می‌گوییم که خود برقعی در ابتدای حیات علمی خود، در تألیفاتش مرتباً عدم اعتقاد شیعه به تحریف قرآن را بیان کرده است و طرح اینگونه اتهامات نسبت به برخی از علمای بزرگ شیعه در مقطعی دیگر از حیات او، نشانگر این است که طرح این اتهامات، از روی جهل نیست، بلکه از روی لجاجت و غرض ورزی است.
برقعی در سخنانش برخی بزرگان شیعه مانند سید مرتضی، عبدالجیل قزوینی، نعمت الله صالحی نجف آبادی، سید محمود طالقانی، شیخ بهایی و بسیار دیگری از علماء شیعه را از قائلان به عدم تحریف قرآن برمی‌شمارد.(2)

همچنین، برقعی در کتاب «قرآن برای همه» دلایلی را برای اثبات نفی تحریف قرآن نزد شیعه، بیان کرده است. برقعی در این کتاب می‌نویسد: «تمام فقهای شیعه می‌گویند پس از سوره حمد باید در نماز، یک سوره تامه از سور قرآن خوانده شود و در صلاة آیات پس از قرائت حمد باید یک سوره تامه بر پنج رکوع تقسیم شود و هر سوره از سور قرآن را کافی دانسته‌اند؛ پس معلوم می‌شود سوره‌های قرآن را تامّ و تمام می‌دانند و هر سوره‌ را از کم و زیاد مصون می‌دانند و الا کافی نمی‌دانستند.»(3)

نکته جالب توجه اینکه حتی علمای اهل سنت که مخالف با مذهب شیعه هستند معتقدند که علمای شیعه قائل به عدم تحریف قرآن هستند؛ به عنوان مثال: اکبر محمدی در کتاب مصونیت قرآن از تحریف، اسامی ده نفر از بزرگان و علمای اهل سنت را ذکر می‌کند که شیعه را منزه از تحریف قرآن می‌دانند و سخنان آنها را در قائل نبودن شیعه به تحریف قرآن بیان می‌کند. این افراد عبارتند از: ابوالحسن اشعری، زرقانی، عبدالصبور شاهین، رحمت الله هندی، سیوطی، درّاز، تیجانی، حنفی داوود، محمد مدنی و زرکشی.(4) بنابراین سخنان برقعی در نسبت دادن تحریف قرآن به شیعه، نمی‌تواند صحیح باشد.

پی‌نوشت:
1. برقعی، سید ابوالفضل، عرض اخبار و اصول بر قرآن و عقول، ص781.
2. همان، ص783.
3. برقعی، قرآن برای همه، ص92.
4. محمدی، اکبر، مصونیت قرآن از تحریف نزد شیعه و اهل سنت، ص195-200، تهران اتشارات دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم.