حاکم نیشابوری، محدث نام آشنای اهل سنت می‌نویسد: «ابومسعود انصاری با گروهی بر حذیفه وارد شدند و از فتنه‌ها سؤال پرسیدند. حذیفه در پاسخ گفت: همواره بر مدار قرآن باشید و با آن همراهی کنید و در هنگام فتنه‌ها از ابن سمیه تبعیت کنید؛ زیرا او همواره با کتاب خدا است.

ابن‌خیاط در کتاب تاریخ خود با اقرار به شجاعت امام مجتبی (علیه‌السلام) به فرماندهی ایشان در جنگ جمل اشاره می‌کند و می‌نویسد: «ابوعبیده می‌گوید: امیرالمؤمنین در جنگ جمل، فرزندش حسن را به عنوان فرمانده‌ی جناح چپ لشکر ـ که از اهالی کوفه و بصره بودندـ قرار داد.»

ابن‌ماجه، در کتابش که به عنوان یکی از صحاح شش‌گانه اهل سنت شمرده می‌شود، به نقل از ابوهریره می‌نویسد: «رسول خدا فرمودند: هر كه حسن و حسين را دوست بدارد، مرا دوست دارد، و هر كه با آن دو دشمنی كند، با من دشمنی كرده است.»
سنن ابن ماجه، ج1، ص51.

ابونعیم اصفهانی، به خطبه امام مجتبی (علیه‌السلام) در توضیح صلح با معاویه اشاره می‌کند و می‌نویسد: «شعبی می‌گوید: حسن بن علی را هنگام صلح با معاویه دیدم. معاویه به او گفت: مردم را از امری که به من سپرده‌ای، آگاه کن.

بخاری، محدث مشهور در کتاب صحیح خود، که نزد اهل سنت جایگاه خاصی دارد، به نقل از براء می‌نویسد: رسول خدا (صلی‌الله‌عليه‌وآله) را ديدم در حالی‌كه حسن بن علی (عليهما‌السلام) روی شانه‌هایش بود و می‌فرمود: خدايا! من حسن را دوست دارم، پس تو نيز او را دوست داشته باش.
صحیح بخاری، ج5، ص26.

نووی در شرح حدیثی از صحیح مسلم که از قول ابن عباس بیان شده ما بین دو نماز در زمان پیامبر جمع می‌کردیم، می‌گوید: فعل ابن عباس و تأیید و عدم انکار ابوهریره، نشان از جمع بین دو نماز است؛ برخی می‌گویند که جمع بین دو نماز بر عذر مریضی و مانند آن حمل می‌شود که قول احمد بن حنبل و ... است.