هیثمی، از علمای بنام اهل‌سنت در مورد خاک کربلا و خبردادن جبرئیل از شهادت امام‌حسین (علیه‌السلام) در سرزمین کربلا، می‌نویسد: «از ام‌سلمه نقل شده: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روزی در خانه من نشسته بودند و فرمودند: کسی بر من وارد نشود.

ابن قیم می‌گوید از احمد بن حنبل نقل شده است که مردی که در ماه رمضان می‌ترسد که مثانه یا بیضه‌هایش از شدت زیادی منی پاره شود، می‌تواند منی را از خود خارج کند؛ او نگفته است که چگونه و توسط چه چیزی این عمل را انجام دهد.

ابن قیم، از بزرگان حنابله، مخصوصاً احمد بن حنبل، چیزی جز کراهت برای استمناء نقل نکرده است. او نقل می‌کند که احمد بن حنبل فتوا داده است که جایز است استمناء برای کسی‌که شهوت بر او غلبه کرده و می‌ترسد که به زنا دچار شود، مثل اسیر، مسافر و فقیر (به خاطر ضرورت) وگرنه کراهت دارد.

مرحوم برقی با اشاره به سیاه‌پوشی زنان بنی‌هاشم می‌نویسد: «وقتی حسین بن علی (علیه‌السلام) کشته شد، زنان بنی هاشم، لباس سیاه و خشن بر تن کردند و از هیچ گرما و سرمایی شکایت نمی‌کردند و امام سجاد (علیه‌السلام) در عزاداری آنان، غذا تهیّه می‌کردند.»
المحاسن، احمد بن خالد برقى، ج‏2، ص195.

علامه محمدتقی مجلسی در توضیح روایتی از امیرالمومنین می‌نویسد: از جمله چهارصد كلمه حضرت (صلوات‌اللّه‌عليه) كه در يك مجلس تعليم اصحاب خود فرمودند كه سياه مپوشيد كه لباس فرعون است، ممكن است كه شعار فرعون بوده باشد، يا فراعنه زمان آن حضرت مراد باشد و ظاهراً مبالغات حضرات ائمه هدى (صلوات‌اللَّه‌عليهم)

ابن کثیر از قول برازلی می‌نویسد: (زمانی که ابن تیمیه از دنیا رفت) به مردم اجازه وارد شدن بر جنازه داده شد و عده‌ای قبل از غسل، گرد او جمع شدند و برایش قرآن خواندند، و با بوسیدن و دیدنش متبرک شدند. بعد از آن، مردان خارج شدند و گروهی از زنان کنار جنازه آمدند و همان کار را انجام دادند.