جریان شناسی
از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.
متاسفانه برخی مفتیان تندرو در عربستان بدون در نظر گرفتن مصالح اسلامی و ایجاد وحدت در مشترکات در فتاوی خود بحث جهاد با شیعه را مطرح میکنند!
اهل سنت بر این عقیده و باور است که اصحاب پیامبر اسلام همگی عادل هستند و اگر هم مرتکب برخی از کارهای خلاف شرع می‌شوند فقط به خاطر اجتهادی است که میکنند اما به واقع برخورد نمی‌کند لذا اینان تلاش کرده پس یک ثواب می‌برند. معاویه هم جز این افراد قرار میدهند که سرتا پا غفلت و اشتباه می‌باشد آن وقت چگونه او را باید خلیفه بنامند که هیچ چیزی از دین نمی‌داند و همه چیز را وارونه بداند
از آغازین روزهای پیدایش فرقه وهابیت تاکنون دانشوران اهل تسنن نقدهای زیادی بر آن نوشته‌اند. آشنایی با این نقدها از آن روی ضرورت دارد که این فرقه خود را پشت سپر تسنن پنهان کرده و همواره از زبان آنان سخن می‌گوید و داعیۀ حمایت از آنان را دارد. در این میان دانشمندان تسنن همواره با افراط های این فرقه رو به‌رو شده‌اند.یکی از این کتاب‌ها که در این زمینه قابل ذکر است کتاب«نصیحة لشباب المسلمین فی کشف غلوالعلماء المعاصرین فی المملکة العربیه السعودیه»است.
عالمان بزرگ اسلام در موضوع ایمان و کفر با احتیاط عمل میکنند و ایمان را تصدیق به زبان و قلب می‌دانند به همین جهت مرتکب کبیره را تکفیر نمی‌کنند. اما وهابیت ایمان را به زبان و قلب و عمل می‌دانند.بنابراین اشخاص زیادی را تکفیر میکنند.
یکی از شبهاتی که پیروان وهابیت در موضوع شهادت حضرت فاطمه زهرا (علیها السّلام) وارد میکنند این شبهه می‌باشد که می‌گویند: «طبق روایات شیعیان، حضرت زهرا پس از بازگشت از مسجد و ایراد خطبه در آن جا به علی ـ رضی الله عنه ـ عتاب نمود؛ مگر شما شیعیان معتقد نیستید که فاطمه زهرا معصوم است، آیا یک معصوم با معصوم دیگر دعوا می‌کند؟.»
دیدگاه خوارج و وهابیت در موضوع ایمان و کفر بسیار نزدیک است. خوارج و وهابیت ایمان را تصدیق به زبان و قلب و عمل می دانند از این جهت اگر مسلمانی گناهی مرتکب شود او را کافر می پندارند.
شیخ شلتوت از عالمان به نام در دانشگاه الازهر مصر می‌گوید: اصولا فقیه منصف، موارد بسیاری را در فقه شیعه می‌تواند پیدا کند که از حیث دلیل نسبت به پاره‌ای از اقوال اهل‌سنت، قوّت بیشتری دارد.
شیخ آل محسن از علمای شیعه عربستان است. وی در کتاب «عبدالله بن سبأ» ثابت کره است که هیچ ارتباطی بین عبدالله بن سبأ و شیعه وجود نداشته است.
یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله برگزاری مراسم جشن و شادی در ایام تولد پیامبر اکرم و ائمه است. ابن‌تیمیه حرانی برگزاری مراسم جشن و شادی در ایام تولد پیامبر اکرم و ائمه، قرائت قرآن، مدح رسول گرامی اسلام و ائمه توسط شعرا و مداحان را به جشن و شادی یهود و نصارا تشبیه میکنند و آن را بدعت و حرام می‌دانند.
علمای معاصر افراطی عربستان یا عالم به فقه و عقاید سایر مذاهب نیستند و یا آن را به طور غیر اصولی و در قالب امری فرعی، حاشیه‌ای و سطحی فرا گرفته‌اند. این علما نه تنها عالم به فقه، معرفت و زیر‌ساخت‌های فکری سایر گرایش‌های اسلامی نیستند بلکه حتی نسبت به عقاید سایر مذاهب اهل سنت آگاهی ندارند. این علما بیشتر تابع تفکر ابن‌تیمیه هستند و به نوعی از تفکر احمد‌بن‌حنبل نیز عدول کرده‌اند
با توجه به شناسنامه وهابیت می‌توان گفت احکام خلاف اسلامی و سخت گیرانه ای که در این فرقه ضاله می‌بینیم برگرفته از احادیث و روایاتی است که عموما از ظواهر قرآن در دو کتاب صحیح مسلم و صحیح بخاری آمده است.
حدود یک قرن ممنوعیت نقل حدیث، محروم ماندن از معارف غنی اهل بیت، ایجاد شبهه در معصومیت پیامبر (صی الله علیه و آله و سلم) و... باعث وارد شدن احادیث جعلی و پیدایش فرقه وهابیت گردیدد.
محمد بن عبد الوهاب تئوریسین بزرگ وهابیت، نبوت حضرت آدم و حضرت شیث نبی را انکار کرده و حضرت آدم (علیه السلام) را مشرک دانسته است. او با انکار نبوت حضرت آدم، آیات قرآنی‌ای که دلالت بر نبوت حضرت آدم دارد نادیده گرفته و با مشرک دانستن ایشان، اجحاف بزرگی نموده است.