معمولا روسای مذاهب گوناگون بر آراء مذاهب خویش تعصب خاص داشته و همه همت خود را بر آن می‌گمارند تا از آن دفاع نمایند. در این میان صداقت و بنیع علمی و فقاهتی گاه نادیده انگاشته می‌شود و همان بحث تعصب مانع از ابراز حقیقت می‌شود اما در نهایت، حقیقت خود را آشکار خواهد شد و در این راستا می‌توان گفت: چراغی را که ایزد بر فروزد هر آنکس پف کند ریشش بسوزد. کنایه از این که آنکه در بیان حقیقت و توان علمی از مرتبه بالاتری برخوردار باشد در نهایت به جایگاه بلند خود در میان مردم خواهد رسید و این از عنایات خداوندی است.
خفقان و سانسور شدید در مورد کتب شیعه که چند ین دهه در مصر به طول انجامید بالاخره روزی به سر آمد و هنگامی که آیت الله بروجردی کتاب «المبسوط» شیخ طوسی و «المختصر النافع» محقق حلی را برای علمای الازهر ارسال کرد، ایشان با درخشش بی‌بدیل فقه جعفری مواجه و متقاعد به بهره‌مندی از آن شدند. چنانکه آیه الله قمی دبیر کل دار التقریب بیان نمودند که شیخ عبد المجید سلیم، شیخ سابق الازهر می‌گفت: «هر گاه می‌خواستم به جلسه افتاء حاضر شوم تا کتاب «المبسوط» شیخ طوسی را مطالعه نمی‌کردم، به آن جلسه نمی‌رفتم» [1]
شیخ شلتوت در مصاحبه مطبوعاتی خود اظهار داشت: «... اصولا فقیه منصف موارد بسیاری را در فقه شیعه می‌تواند پیدا کند که از حیث دلیل نسبت به پاره‌ای از اقوال اهل‌سنت قوت بیشتری دارد و ...» [2]

پی‌نوشت:
[1]. مجله المجتمع الکویت، 1319 ه ق، ص46
[2]. تاثیر اداره در حقوق مدنی، ص141، به نقل از: دکتر محمد جعفری لنگرودی، دایره المعارف حقوق مدنی و تجارت، ج1، ص365