اخیراً شاهد آنیم که تشکیلات بهائیت، با دعوت از بهائیان به نامه‌نگاری به رئیس جمهوری ایران، از وی درخواست آزادی عمل بیشتر برای بهائیت در ایران کرده است. گویا بهائیت با توجه به آزادی بی‌حد و حصری که در دولت اصلاحات خاتمی داشت، اکنون خیال خام تکرار همان روزهای طلایی را در دولت اصلاح‌طلب دکتر روحانی در سر می‌پروراند.

امام خمینی (ره) در پاسخ به سؤالی پیرامون آزادیِ سیاسی مذهبی بهائیان پس از انقلاب اسلامی، فرمودند: «آزادی برای افرادی که مضرّ به حال مملکت هستند، داده نخواهد شد». چرا که با توجه به ماهیت وابسته و جاسوسی بهائیت از یک‌سو و از سویی دیگر عملکرد خائنانه‌ی آنان در عصر پهلوی، دیگر جایی برای آزادی عمل بهائیت در ایران باقی نخواهد گذاشت.

هژبر یزدانی از اهالی سنگسر و در یک خانواده‌ی متعصب بهائی متولد شد. وی که از حمایت عبدالکریم ایادی و به تبع شاه ایران برخوردار بود، با خط دهی بیت‌العدل و پول صهیونیست‌ها، اقدام به خرید زمین و سهام بانک‌های ایرانی کرده و مافیای بهائیت در ایران را راه‌اندازی کرد. بهائیت نیز از این طریق، به تصرف و چپاول گسترده‌ی ایران می‌پرداخت.

بهائیان در پاسخ به این‌که چرا پیروان سایر ادیان را گمراه می‌شمارند، با استدلال به آیات قرآن، اسلام نیز را دارای چنین نگرشی معرفی می‌کنند. اما حقیقت آن است، مسلکی که خود را نماد پلورالیسم به معنای تکثر حقیقی ادیان دانسته و خود را از اسلام متمایز می‌داند، با چه استدلالی می‌تواند مخالفین خود را گمراه، کافر، حیوان و حرام‌زاده و... خطاب کند!

پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، با نادیده گرفتن تمامی آیات الهی قرآن در خصوص وقوع حتمی معاد جسمانی، تفسیری جدید از معاد موعود اسلام ارائه داده‌اند. حسینعلی نوری معاد هر اُمّتی را با ظهور پیامبر بعدی واقع شده می‌داند و بهشت و جهنم را در لقا و دوری از خود، معرفی می‌کند. این در حالیست که خود، از تأویل آیات الهی بر خلاف ظاهر، به شدت نهی کرده است.

در یکی از شبکه‌های مجازی وابسته به تشکیلات بهائیت، با خشک‌مذهب خواندن مردم مسلمان ایران، به بررسی آموزه‌های ترک تعصب در بهائیت پرداخته شده است. اما گذشته از مطالب متعصبانه‌ی بی‌شمار موجود در کلام و رفتار پیشوایان بهائی، باید گفت که اسلام، بر خلاف کلّی‌گویی بهائیت در خصوص موضوع تعصبات، دیدگاه صادقانه و متعادلی دارد.