حاصل رجوع به کلام ابن‌تیمیه در باب شخصیت‌شناسی خواجه نصیر الدین طوسی، دست داشتن او در تخریب و تضعیف خلافت عباسیان است. در همین بحث باید گفت که خواجه خود یکی از قربانیان حمله مغولان است و کلام ابن تیمیه مبتنی بر نادیده انگاشتن هم دستی دیگر مسلمانان با مغولان است.

یکی از منکران مهدویت، نویسنده‌ی معاصر مصری با گرایشات سلفی‌گری، محمد بن رشید، مشهور به «رشیدرضا» است که تلاش کرده با شبهات خود باور مهدویت را خدشه‌دار سازد؛ «وی احتجاج به هیچیک از احادیث مهدویت را صحیح نمی‌داند.» که در پاسخ به او البانی می‌گوید: وی احادیث مهدویت را به طور کامل ندیده و سند‌های آن را بررسی نکرده‌اند.

از اعتقادات مهم شیعیان در مسائل دین، معتقد بودن به این موضوع است که قرآن این کلام بزرگ الهی که در میان دو جلد قرار گرفته است، تحریف نگشته و با قطع به یقین هم خودشان و هم بزرگان و علماء ایشان قائل به همین قول هستند، چرا که برای این کتاب الهی تقدّس خاصی را نسبت به آن قائلند. اما مخالفین تشیع به دروغ می‌گویند شیعیان معتقدند که قرآن تحریف شده است.

فرقه ضاله وهابیت در برهه‌ای از زمان با ندای اسلام خواهی و به صورت یک جریان فکری، مذهبی آن هم سنّی مذهب، روی کار آمد، اما با تفکرات افراطی خود شروع به تکفیر مسلمانان اعم از شیعه و سنی کردند و برچسب کفر و ارتداد را علاوه بر شیعه به دیگر مذاهب اسلامی هم نواختند. این فرقه‌ی نوظهور با حمایت‌های بی‌دریغ استعمار انگلیس، با تقویت حکومت آل سعود پا گرفت. و چنان خوی درندگی و خباثت را بروز داد که هر انسان عاقل و فهیمی را به تعجب وادار میکند که چگونه دم از اسلام رحمت میزنند اما هیچ نشانه‌ای از اسلام ناب نیست

از جمله مولفه‌های اصلی مهدویت ناب، اعتقاد به بودن امام مهدی (علیه‌السلام) از نسل امام حسین (علیه‌السلام) است. این مساله از سوی سلف‌گراها مورد انتقاد قرار گرفته است. به عنوان مثال ابن‌تیمیه و پیروان آن این مساله را برنتابیده و آن را به چالش کشانده‌اند. مبنای این تفکر روایتی ضعیف است.

سعادت از جمله مسائلی است که انسانها در زندگی خود آن را جستجو می‌کنند. ابن‌تیمیه نیز به دنبال سعادت و تبیین آن است که در این میان چاره‌ای جز استفاده از عقل و فطرت ندارد. اما او تنها عقل و فطرت خود را ملاک سعادت حقیقی می‌داند.