می‌گویند عرب‌‌ها بيش از هر قوم و ملتى، نسبت به زنان، غیرت داشتند تا جایى كه یک يهودى را به خاطر اهانت به زن مسلمان كشتند؛ پس چگونه مى‌توان پذيرفت كه عمر، فاطمه زهرا سلام‌‌الله‌‌علیها را كتک زده باشد و مسلمانان باغيرت عرب، هيچ واكنشى نداشته باشند؟! پاسخ: با توجه به شرح حال افرادی که در هجوم به خانه حضرت زهرا سلام‌‌الله‌‌علیها شرکت داشتند و گزارشاتی که از رفتارشان با زنان نقل شده، نمی‌توان با بهانه غیرت عربی، واقعه هجوم به خانه وحی را منکر شد!

برخی گفته‌اند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله سفارش به صبر کرده بود؛ چرا امیرالمؤمنین از ابتدا بیعت نکرد تا جان حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها نیز به خطر نیفتد؛ پاسخ این است که سفارش حضرت، عدم قیام بود و بیعت نکردن امیرالمؤمنین پس از استقرار حکومت، برای آنان اهمیتی نداشت؛ اهمیت یافتن بیعت حضرت، دفعی اتفاق افتاد و گمان می‌شد بدون بیعت، مشکلی رخ نمی‌دهد.

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «فاطمه سلام‌الله‌عليها پاره تن من است، کسی او را اذیت کند، مرا اذیت کرده است». خداوند می‌فرماید: «آنهايی كه خدا و پيامبرش را اذيت كنند، در دنيا و آخرت، مورد لعن خداوند قرار گرفته و برای آنان عذاب خوار كننده‌ای آماده شده است» و حضرت زهرا سلام‌الله‌عليها به علت اذیت‌هایی که از طرف خلفا بر او رفت، نسبت به آنان غضب کرد و تا آخر عمر بر این غضب خود باقی ماند.

پس از غصب خلافت، به دلایلی حضرت، از بین دو راه (قیام و سکوت)، راه دوم را انتخاب کردند و وضع موجود را تحمل کرده و در حد امکان، به حل مشکلات مسلمانان و انجام وظایف خود پرداختند. افراد شاخص بنی‌هاشم شهید شده بودند، باقی یاران امام نیز گوش به فرمان حضرت بودند که فرمان قیام دهد، اما حضرت یاران خود را برای قیام کافی ندانستند.

مخالفین شیعه، به جهت رد اعتقاد شیعه نسبت به شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و افسانه خواندن آن، دلیل می‌آورند که چرا پس از شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها هیچ‌کدام از بنی‌هاشم قیام نکردند؛ پاسخ این است که توسط حضرت زهرا و امیرالمؤمنین علیهماالسلام و برخی مسلمانان، اعتراضاتی صورت گرفت؛ اما شرایط قیام مهیا نبود و بعد از مدتی، غاصبان در دنیا نبودند که قیامی علیه آنان صورت پذیرد.

از علمای اهل سنت انتظار نمی‌رود که ماجرای هجوم به خانه حضرت زهرا(س) را شبیه شیعیان نقل کنند یا بپذیرند، اما برای اثبات این واقعه از کتب اهل‌سنت، می‌توان ابتدا گزارشاتی که تصمیم به هتک حرمت و قسم به آن را تصریح کرده‌اند، بیان کرد؛ سپس با بیان پشیمانی ابوبکر و اعتراف به این قضیه، اثبات آن را تقویت کرد. البته برخی از علمای اهل‌سنت، وقوع این حادثه را پذیرفته‌اند.