تصوف
بنا بر گمانه هایی که در باب پیدایش صوفیه است، تصوف در هر منطقه، تابع خصوصیات اخلاقی و فکری و معنوی شیخ بزرگی بود که در آن شهر زندگی می کرد و شیخ صوفی در دین تابع دین رسمی محیط فعالیت خویش می بود که این تفکر در نهایت منجر به مبارزه صوفیه علیه اهل بیت علیهم السلام شد.
در رابطه با ولایت شمسیه، که حضرات معصومین علیهم السلام می باشند، شک و تردیدی نیست؛ اما در نسبت دادن ولایت جزئیه به صوفیانی فرقه ای که اغلب تا قبل از انقراض صفویه، مذهب تشیع نداشته اند و با مذهب عامه گمراه بوده اند!، هیچ دلیلی در دست نداریم
پس از آنکه شیخ اسحاق ختلانی دستور داد که همه ی شیوخ و مریدانش دست بیعت به سید محمد نوربخش بدهند، عبدالله برزش آبادی از این دستور خودداری کرد
تمام محققانی که به فرقه های صوفیه وابسته اند معتقدند که عوامل خارجی در تدوین آن مؤثر نبوده و متقابلاً آن عده از محققان سرشناس که وابستگی فرقه ای ندارند بر خلاف ایشان اعتقاد دارند.
علیرغم تعاریفی که از تصوف و واژه صوفی شده است، رضا علیشاه در این مورد تعریفی از تعاریف بعیده ارائه کرد تا صوفیه را احیا کند، ولی به مقصود خود نائل نیامد.
در این اواخر سردمداران فرقه ی گنابادی بیش از گذشته به فکر مشروعیت فرقه داری هستند و از علمای بزرگ در این را برای خود خرج کرده و با تهمت و افترا برای خود کسب آبرو کرده اند!
مساله نیابت در صوفیه از مسائلی است که اقطاب صوفیه در آن امر اختلاف دارند از این رو به برسی اقوال نورعلیشاه و صالح علیشاه در مساله نیابت می پردازیم.
باید به حال زار قومی که اسلامی بودنش را ماسینیون مسیحی متعصب و دوست دار یهود، اثبات کند، تعصف خورد و همین ننگ بر پیشانی فرقه ضاله ی تصوف تا ابد باقی و کافی خواهد بود
صد خجالت بر مدعیان تصوف که خود را پیرو اصحاب راستین پیامبر صلی الله علیه وآله می شمارند و عملکرد ایشان را نادیده می گیرند و دم از صلح کل و آشتی با همه می زنند
مسلک تصوف پر است از نشانه هایی که کوس رسوایی غیراسلامی بودن آن را به صدا در می آورند. این مطلب حاوی مدارک جامعی برای اثبات این مهم است و روشن شدن این قضیه نیز برای اندیشمندان و صاحبان تفکر بسیار مفید خواهد بود
هر عقیده ی اصیلی هنگام مواجه شدن و برخورد با غریبه ها و بیگانگانِ نسبت به آن عقیده، از خود واکنش نشان داده و اصول و مبنای خود را مشخص می کند و به راحتی اجازه ی نفوذ نمی دهد
برخی تصوف را جزئی از تشیع خوانده اند و وجود اشتراکات را دلیل این کار بیان کرده اند. از اشتراکاتی که ایشان به آن تمسک کرده اند، بحث ولایت است
صوفیه همواره در پی تضعیف جایگاه علماء نزد مردم است تا بدین وسیله جایگاه خود را نزد مردم حفظ کرده و موقعیتی در مقابل علماء برای خود ثابت کنند لذا اعلام می کنند اجازه اقطاب صوفی من عند الله و واجب الاطاعه است، اما اجازه علماء اکتسابی و جایز الاطاعه است.
صوفیه در مورد محبت مردم چنین گزافه گویی می کند که مردم ما را دوست دارند و به ما عشق می ورزند با استناد به کتاب یادنامه صالح روشن می شود که این ادعا دروغی بیش نیست. چرا که هنگام فوت نورعلیشاه، صالح علیشاه از ترس کشته شدن توسط دشمنان فقر و عرفان، مجبور به پنهان کردن خبر مرگ ایشان شد، تا به گناباد برگردد. اما تفصیل ماجرا: