در این اواخر سردمداران فرقه ی گنابادی بیش از گذشته به فکر مشروعیت فرقه داری هستند و از علمای بزرگ در این را برای خود خرج کرده و با تهمت و افترا برای خود کسب آبرو کرده اند!

باید به حال زار قومی که اسلامی بودنش را ماسینیون مسیحی متعصب و دوست دار یهود، اثبات کند، تعصف خورد و همین ننگ بر پیشانی فرقه ضاله ی تصوف تا ابد باقی و کافی خواهد بود

مسلک تصوف پر است از نشانه هایی که کوس رسوایی غیراسلامی بودن آن را به صدا در می آورند. این مطلب حاوی مدارک جامعی برای اثبات این مهم است و روشن شدن این قضیه نیز برای اندیشمندان و صاحبان تفکر بسیار مفید خواهد بود

برخی تصوف را جزئی از تشیع خوانده اند و وجود اشتراکات را دلیل این کار بیان کرده اند. از اشتراکاتی که ایشان به آن تمسک کرده اند، بحث ولایت است

صوفیه در مورد محبت مردم چنین گزافه گویی می کند که مردم ما را دوست دارند و به ما عشق می ورزند با استناد به کتاب یادنامه صالح روشن می شود که این ادعا دروغی بیش نیست. چرا که هنگام فوت نورعلیشاه، صالح علیشاه از ترس کشته شدن توسط دشمنان فقر و عرفان، مجبور به پنهان کردن خبر مرگ ایشان شد، تا به گناباد برگردد. اما تفصیل ماجرا:

تصوف دارای یک تشکیلات وسیعی است و عالی ترین ایشان مقام قطب می باشد. این مقام برای اختیارات خود یک سری اصول را داراست که به اصول دَه ماده ای معروفند