از اختلافات تصوف قديم و جديد،‌ اين است که تصوف قديم داراي مولفه هاي مشخص و نظام مندي است که با ابزار علمي به پژوهش پيرامون آنها مي توان پرداخت، اما تصوف جديد از اين ويژگي اساسي بي بهره است و پوستي ضخيم را مي ماند که از مغز تهي است.

دوره افول تصوف از قرن نهم آغاز گرديد و تا کنون هم دامه دارد، بستري را براي نشان دادن چهره واقعي تصوف بوجود آورده است.

با این تصورات باطل، طبیعی است که حدود و اختیارات قطب چنان بالا باشد که هر عملی را که اراده کرد انجام دهد و بقیه بدون چون و چرا تابع محض وی باشند

دین کاملی چون اسلام برای تشرف، جز اعمال جزئی هیچ آداب مشکلی ندارد و تنها با ادای شهادتین، این تشرف حاصل می گردد.

اگر شخصی در راه بندگی خداوند به مقام صالحین رسید، عارف حقیقی است و الا باید بداند که مسیری را که در این بین طی کرده است کژ راهه بوده و هرگز به حقیقت عرفان و عرفان حقیقی نرسیده است

صوفیه برای توجیه شریعت گریزی خود دست به توجيه مسائلی می‌زنند که نزد همه مردم از بداهت و روشنی خاصی برخوردار است. اما این بار با تفسير به راي کردن داستان حضرت موسی و خضر علیهما السلام در پی اثبات شریعت گریزی خود هستند.