لعن معاویه توسط ابن حجر | ابن حجر عسقلانی به نقل از یحیی بن معین اینگونه نقل می کند: «کسی که عثمان، طلحه یا یکی از صحابه پیامبر را فحش دهد، دجّال است و هیچ روایتی را نباید از او نقل کرد و لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم بر او باد.»

ذهبی اهانت به صحابه را موجب کفر می داند؛ یحیی بن معین اهانت به صحابه را موجب لعن خدا و ملائکه می داند؛ ابن حجر عسقلانی اهانت به صحابه را موجب قتل می داند و ...

ابن ابی الحدید می نویسد: «به خدا سوگند! ایام سپری نشد، مگر آنکه عمرو بن حمق صحابی، در دوران خلافت معاویه، در حالی که هراسان و خائف بود، مخفیانه از نقطه‌ای به نقطه دیگر پناه می‌برد، تا اینکه بر او دست یافتند و سر او را بریده و از عراق برای معاویه بردند.

ابن ابی الحدید می نویسد: «فرمانده یکی از لشکرها و جوخه های اعدام و ترور به نام سفیان غامدی می گوید: معاویه مرا احضار کرد و دستور داد که هر کس را که از نظر ایده و عقیده، طرفدار تو نباشد (طرفدار بنی امیه نباشد) او را به قتل برسان و خانه‌ها، مزارع و آبادی‌ها را ویران کن؛ اموال آنان را به غارت ببر؛ چ

هر چند از وضعیت یهودیان در عصر اموی در شرق عالم اسلامی، اطلاعات دقیقی در دسترس نیست، اما تأییدات کلی توسط مورخان در رابطه با وضعیت مناسب یهودیان در عصر اموی در دسترس است تا آنجا که برخی معتقدند بنی‌امیه و یهود با همدیگر یکی بودند.

سعید بن جبیر می‌گوید: روز عرفه نزد عبدالله بن عباس بودیم، عبدالله بن عباس پرسید: چرا مردم تلبیه نمی‌گویند؟ گفتم: از معاویه می‌ترسند. عبدالله بن عباس از خیمه‌اش خارج شد و با صدای بلند می‌گفت: لبیک اللهم لبیک و ان رغم أنف معاویه لبیک، اللهم العنهم فقد ترکوا السنه من بغض علی