معاویه

هِند جگرخوار، مادر معاویه و همسر ابوسفیان، در دوران جاهلیت به فحشا معروف بود؛ در انتقام کشتگان بدر، در جنگ احد، مشرکین را تحریک به جنگ کرد؛ شهدای مسلمین را مُثله کرد و از گوش و بینی و لبهایشان، گردنبند و خلخال درست کرد و به عنوان تقدیر از کار «وحشی»، قاتل حضرت حمزه، گردنبند و گوشواره خود و کنیزان خود را به او تقدیم کرد. هِند جگرخوار، در زمان فتح مکه مسلمان شد.

تمام مذاهب اسلامی اتفاق نظر دارند كه اذان و اقامه گفتن فقط در نمازهاى یومیه جايز است و نمازهای دیگر اذان و اقامه ندارند. اما در تاریخ نقل شده است که در این حکم، بدعتی ایجاد شده است و برخی براى نماز عيد، اذان گفته اند. ازجمله کسانیکه این بدعت به آنها نسبت داده شده، معاویه، زیاد، مروان، حجاج و ابن زبیر هستند.

یکی از جنایاتی که به دستور معاویه انجام شده، کشتن شیعیان امیرالمؤمنین (ع) بود؛ او با کشتن شیعیان علی (ع) و افراد بانفوذ، در پى انتقام از حضرت على (ع) بود و به این صورت، نظام بنی امیه را مستحکم کرد و امویان و مروانیان بیش از 80 سال بر مسلمانان صدر اسلام حکومت کردند.

یکی از جنایاتی که به دستور معاویه انجام شده، شبیخون زدن به مناطق مسلمان نشین بود و به این صورت میان مسلمانان ترس و وحشت ایجاد کرد و نظام بنی امیه را مستحکم کرد و امویان و مروانیان بیش از 80 سال بر مسلمانان صدر اسلام حکومت کردند.

عبدالحمید در نمازجمعه اخیر با اشاره به نبود آزادی در ایران و ظلم به مردم به عنوان یکی از مشکلات ملت ایران، اتهاماتی را مطرح کرد که ظلمهای شدیدتری نسبت به موارد مطرح شده، توسط معاویه در زمان خلافت امیرالمؤمنین(ع) و سلطنت بیست سالهاش صورت گرفته است؛ گویا عبدالحمید به عملکرد معاویه اعتراض دارد.

محمد بن جریر طبری، تاریخ نویس مشهور اهل سنت اذعان میکند که معاویه بن ابوسفیان در زمان استانداری و بعد از آن، در زمان پادشاهی خود بر امت اسلامی، به جای آنکه سبب تبلیغ و ترویج اسلام به مناطق مختلف دنیا باشد، سبب ترویج بتپرستی و تجارت بت بوده است؛ هندوستان بهترین بازار برای فروش بتهای معاویه بود.

ابن حجر عسقلانی شارح صحیح بخاری می نویسد: «نکتهای که سبب شده بخاری در بحث از معاویه از عنوان "منقبت معاویه" استفاده نکند، علتش این است که بر کلام استادش (ابن راهویه) اعتماد کرده است.»

عینی از شارحان صحیح بخاری می نویسد: «اگر بگویى که در فضایل معاویه احادیث زیادی هست، گویم آرى! ولی هیچیک از آن احادیث، صحیح نیست.

سیوطی از اسحاق بن راهویه نقل می کند که گفت، هیچ حدیثی در فضیلت معاویه صحیح نیست.

ابن تیمیه درباره احادیث ساختگی در مورد معاویه می نویسد: «طایفه ای برای معاویه، حدیث ساختند و از قول پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) این روایات را نقل می کنند که همه آنها دروغ است.»

فتنی از علمای اهل سنت، ذیل یک روایت در فضیلت معاویه می نویسد: «این روایت ساختگی است و حدیثی از پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) در فضیلت معاویه وجود ندارد؛ ...

طبری در گزارشی آورده است: «زمانی که معاویه ، مغیرة بن شعبه را بر حکومت و ولایت کوفه گماشت، (سال41 هـجری) او را احضار کرد و به او گفت: میخواستم به تو تذکراتی داده باشم، ولی همه را موکول به آگاهی تو میکنم، اما از تذکر یک نکته خودداری نمیکنم؛ هرگز دشنام به علی (علیهالسلام) و مذمت و بدگویی او را

ابن ابیالحدید معتزلی می نویسد: « معاویه در عراق و شام و دیگر بلاد اسلامی به مردم دستور داد تا علی بن ابیطالب (علیهالسلام) را سبّ کنند؛ خود معاویه نیز در خطبهها حضرت علی (علیهالسلام) را سب میکرد، به گونهای که به عنوان سنّت بنیامیه در جامعه جا افتاد.» همچنین میگوید: «هنگامی که معاویه از عر

نسایی یکی از مؤلفین صحاح سته اهل سنت، در مسجد دمشق هنگامی که مریدان معاویه از او حدیثی درباره معاویه خواستند، گفت: «فضیلتی برای او سراغ ندارم، مگر این حدیث که پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) فرمود: (لا أَشبَعَ اللهُ بَطنَه)؛ خدا شکم او را سیر نکند.» طرفداران معاویه پس از شنیدن این حدیث، نسایی را شکنج