مکاتب اهل سنت
علی بن الحسین (علیهما السلام) معروف به زین العابدین و امام سجاد، همانند پدر بزرگوارشان و اجداد طاهرینش (علیهم السلام)، شخصیتی والا و بی‌نظیر داشت و هم‌چون آنان انسانی کامل و وارسته بود، به‌طوری‌که می‌توان او را به‌عنوان الگوی یک انسان تمام نمای ممتاز برای همگان معرفی کرد، چرا که شخصیت آن حضرت در تمام ابعاد کامل و تام بود.
طبق روایت صحیح «جز منافق، کسی بغض علی (ع) را به دل ندارد» و در تاریخ آمده در زمان بنی امیّه، بر اساس سنتّ معاویه، بر فراز بیش از هفتاد هزار منبر، علی (ع) مورد دشنام قرار می‌گرفت؛ بنابراین معاویه از منافقین است. در روایت صحیح دیگری آمده، «عمار را گروهی طغیانگر می‌کشد.» طبق این روایت نبوی، معاویه طغیانگر و اهل دوزخ است؛ بنابراین کسی معاویه را از مقدساتش بشمارد، صحیحین را قبول ندارد و از اهل سنت خارج است.
زندگی سراسر نور و برکت امام سجاد (ع) توأم با ویژگی هایی است که علمای اهل سنت، به ثبت و ضبط آن پرداخته اند. آنچه بیش از همه در زندگانی حضرت درخشش دارد، حضورشان در نهضت امام حسین (ع) است. تربیت شاگرد و بیان توحید ناب محمدی، در قالب دعا و مناجات نیز از ویژگی های منحصر به فرد ایشان است.
مباهله یکی از مهمترین دلایل محکم در اثبات خلافت و جانشینی امیرالمومنین (ع) است. خداوند در قرآن کریم هنگام معرفی امیرالمومنین (ع) از ایشان به عنوان نفس و جان پیامبر (ص) یاد می‌کند. بنابراین کسی که شبیه‌‌ترین مردم به رسول خدا (ص) است، لایق حکمرانی بر مسلمانان است. حضور امیرالمومنین (ع) در مباهله برای اثبات و تصدیق رسالت خاتم الانبیاء (ص) بود.
فرهنگ اهل بیت عصمت و طهارت این است که همه چیزشان را حتی در سخت‌ترین شرایط برای خدا، بذل و بخشش کرده و با کردار و عمل بیان فرمودند: «چراغی که به مسجد رواست، به خانه حرام است». اما افسوس و صد افسوس، در بین ما مردم که داعیه‌ی پیروی از خاندان وحی را داریم، به غلط مرسوم شده: «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است».
یکی از فضائل معروف اهل‌بیت داستان ایثارعلی و فاطمه و فرزندان آنان است که منجر به نزول سوره هل اتی درحق آنان گردید وجمع زیادی ازعلمای شیعه و سنی آن را نقل نموده‌اند. آنها بنا به نذری که برای شفای بیماری حسنین کرده بودند سه روز را روزه گرفتند بدون اینکه چیزی میل نمایند زیرا در هر سه شب افطاری خود را به نیازمندان انفاق کردند.
نقل روایت جعلی در شأن نزول آیه مباهله در برخی از کتب حدیثی و تفسیری اهل سنت و اشاره نکردن به جعلی بودن آن، نشانه این است که برخی از علمای اهل سنت که دلالت این حدیث در افضلیت اهل بیت (ع) را متوجه می‌شوند، تمایل دارند که وانمود کنند این شأن نزول اختلافی است، در حالی که این روایت ساختگی توان مقابله با روایات متواتر را ندارد.
سوره مبارکه انسان از سوره های مدنی قرآن کریم است که شأن نزول آن اختصاص به اهل بیت رسالت (ع) دارد؛ مفسرین شیعه و اهل سنت با اشاره به این اتفاق عظیم، یکی از فضائل امیرالمومنین(ع) و همسر و فرزندان گرانقدر ایشان را نزول این آیات در مدح و انفاق بی‌نظیر ایشان بیان کرده‌اند. اطعام و اکرام سائل و یتبم و اسیر و مقدم کردن آنان بر نفس خویش، از جلوه‌های رأفت و محبت خاندان رسالت است.
در دایرة المعارف قرن بیستم آمده است که در سال ده هجری پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حج به جا آورد.
مقبلی درباره حدیث غدیر می‌نویسد: «اگر در حدیثی مانند این حدیث شک وجود داشته باشد، هیچ امر یقینی در عالم وجود ندارد.»
پی‌نوشت:
مقبلی، صالح بن مهدی بن علی ربیعی، الأبحاث المسدّدة فی الفنون المتعدّدة، مکتبة الجیل، ص336.
«فإن کان مثل هذا معلوماً و الا فما فی الدنیا معلوم.»
امام هادی (ع) شخصیت آسمانی است که نور امامت و دریای بیکران فضائلش سبب شده تا عاشقان خاندان رسالت (ع) از علوم بی نظیر ایشان بهره مند گردند؛ زیارت غدیریه امام هادی (ع) یکی از مهمترین دلایلی است که پیروان اهل بیت (ع) با فراگیری مضامین نورانی آن و مطالب گهربارش، به دفاع از ولایت و جانشینی امیرالمومنین (ع) می پردازند
ابن حجر هیتمی از علمای اهل سنت با اینکه علیه مذهب شیعه و استدلال شیعه به حدیث غدیر ایراد گرفته است، ولی خود به کثرت سندهای حدیث در کتابش اعتراف کرده و می‌نویسد:
ابن عبدالبر پس از نقل چند روایت در فضیلت امیرالمؤمنین، ازجمله حدیث غدیر اینگونه نظر خود را بیان می‌کند که همه این احادیث، احادیث ثابت شده و صحیح است.
انتصاب الهی امیرالمومنین (ع) در روز غدیرخم نشان از فضیلت و به نوعی منقبت خاص حضرت است. خدای رحمان با دستوری که به رسول خود، برای ابلاغ جانشینی امیرالمومنین (ع) داد، ایشان را شایسته این مقام و منصب الهی می‌داند. بر همین اساس به گواهی محدثین شیعه و اهل سنت، به گوشه‌ای از فضایل بی‌نظیر امیرالمؤمنین (ع) اشاره کرده‌اند.