پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائیان در یکی از کانال‌های تبلیغی خود، در پاسخ به اینکه «چرا بهائيان معتقدند که حضرت باب، امام زمان هستند؟»، به بیان دلایلی پرداختند. یکی از دلایل بهائیان بر مهدویت علی‌محمد شیرازی، ادعای اشاره به سال ظهور او و نسخ اسلام، در قرآن است!

یکی از این آیاتی که بهائیان ادعا دارند زمان نسخ اسلام را مطابق با سال ظهور ادعاهای علی‌محمد باب اعلام کرده، عبارت است از: «أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا»؛[1] «نماز را از زوال خورشید (هنگام ظهر) تا نهایت تاریکی شب (نیمه شب‌) برپا دار و همچنین قرآن فجر (نماز صبح‌) را؛ زیرا قرآن فجر، مشهود (فرشتگان شب و روز) است».

بهائیان مدعی هستند که علمای اسلام، این آیه را به معنای ظاهری زمانِ نماز برداشت کرده و برداشت ایشان به دلیل عدم تناسب بین آیات، صحیح نیست؛ چنانکه می‌خوانیم: «اصلاً اين سوره راجع به طرح احکام نيست؛ زيرا در آيه قبل از آن، بيان شده که سنت خداوند ارسال رُسل است و اين سنت تغيير ناپذير است. در اين صورت معنای ظاهری اين آيه با آيه قبل، بدون ارتباط است. پس مفهوم اصلی اين آيه، عمر ديانت اسلام است، يعنی طلوع فجر اسلام تا غروب آن، که برابر سال ۱۲۶۰ است».[2]

اما در پاسخ به مبلّغ‌های بهائیت که آیه 78 سوره اسراء را اشاره به نسخ اسلام و ظهور دین جدید می‌دانند، می‌گوییم:

اول: مرتبط نبودن دو آیه با یکدیگر، ناممکن نیست و حتی در یک آیه هم ممکن است مضامین آن با یکدیگر تفاوت داشته باشد؛ چنانکه آیه ولایت و اکمال دین، در میان عبارات حلّیت و حرمت گوشت حیوانات آمده است: «حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِيرِ.... الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ ۚ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ»؛[3] «حرام شد بر شما گوشت مردار و خون و گوشت خوک و ...؛ امروز، کافران از (زوال) آیین شما، مأیوس شدند؛ بنابراین، از آنها نترسید! و از (مخالفت) من بترسید! امروز، دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آیین (جاودان) شما پذیرفتم؛ امّا آنها که در حال گرسنگی، دستشان به غذای دیگری نرسد، و متمایل به گناه نباشند، (مانعی ندارد که از گوشت‌های ممنوع بخورند؛) خداوند، آمرزنده و مهربان است».

پس اینکه در آیه قبل، قرآن کریم از سنّت الهی در ارسال رُسل سخن می‌گوید، به این معنا نیست که باید آیه بعد هم لزوماً با آن مرتبط باشد.

دوم: بهائیان در این استدلال، دو کلمه از قرآن را یافته که پس از حذف الف و لام، ابجد آنها با سال ظهور ادعاهای علی‌محمد شیرازی هماهنگ درآمده. آنان معنای آیه‌ای که در مورد احکام هست را بر خلاف ظاهر آن و بی‌هیچ دلیل و مستندی، به ظهور باب تطبیق می‌دهند.

این درحالی است که پیامبرنمای بهائی، تصریح کرده بود که هرگونه تأویل کتُب الهی و برداشت معنایی خلاف ظاهر از آنها، باطل است و مرتکب آن، از زیانکاران خواهد بود: «إنّ الَّذی یأَوّلُ ما نُزِّلُ مِن سَماءِ الوَحی و یخرُجُه عَن الظاهر إنَّه مِمَّن حرَّف کلمةالله و کانَ مِنَ الأخسرین فی کتابٍ مبین».[4] «هرکس که کلام الهی را تأویل کند و از معنای ظاهری آن بیرون برد، کلام خدا را تحریف کرده و در کتاب مبین، از زیانکارترین افراد خواهد بود».

بنابراین، بهائیان نمی‌توانند به بهانه تناسب بین آیات، آیه‌ای را بی‌دلیل از معنای اصلی خود خارج کنند، در حالی که تأویل و تحریف آیات الهی با عقاید آنان ناسازگار است.

پی‌نوشت:
[1]. قرآن کریم، سوره مبارکه اسراء، آیه 78.
[2]. به نقل از کانال تبلیغی تشکیلات بهائیت.
[3]. قرآن کریم، سوره مبارکه مائده، آیه 3.
[4]. حسینعلی نوری، اقدس، نسخه الکترونیکی، ص102.