شورای کالسدون در اُکتبر سال ۴۵۱ میلادی به دستور امپراتور مارسیان در شهر کالسدون (۱) برگزار شد. یکی از مسائلی که در این شورا به آن توجه شد، رهبانیت بود. در آن زمان برخی از راهبان در امور کلیسا دخالت بی‌مورد می‌کردند.
در قانون ۴ این شورا آمده است: کسانی که به زندگی رهبانی حقیقی و شایسته‌ای ادامه دهند، از احترام لازم برخوردار خواهند بود. ولی از آنجا که افرادی رهبانیت را پوششی قرار می‌دهند، مقررات و امور کلیسایی را آشفته می‌کنند و بی‌خود و بی‌جهت بین شهرها مسافرت می‌کنند و می‌خواهند برای خود دیرهایی درست کنند و مسجد بنا کنند، این شورا مقرر می‌کند که بدون موافقت اسقف شهر، مسجد بنا نکنند و نسازند.

اما این شورا تصمیم دارد جلوی این دیرها و معبدها را بگیرد و قانونمند کند. فقط دیر و معبد، باید به دستور اسقف انجام شود. علاوه بر این راهبان هر شهر باید تابع اسقف همان شهر باشند تا صلح و آرامش به شهرها بازگردد.
هر کسی این مقررات را زیر پا بگذارد تکفیر خواهد شد و اسقف هر شهر باید دیرها و صومعه‌ها را با دقت زیر نظر داشته باشد.
این بخشی از قانون چهارم این شورا بود که به اختصار بیان شد تا علت تشکیل این شورا مشخص شود.
البته در این شورا امور دیگری هم مورد بحث و گفتگو قرار گرفت؛ مثلاً در شورا تعالیم اوتیخا (یکی از اسقف هایی که معتقد بود عیسی مسیح، طبیعت بشری ندارد و فقط طبیعت الاهی دارد. وی متولد 378 میلادی بود) را باطل اعلام کرد.
شورای کالسدون تعالیم مونوفیزیت ها (۲) را نفی کرد و بار دیگر تعالیم شورای نیقیه و افسس، پیرامون حقیقت طبیعت بشری و تجسم کلمه ازلی خدا در عیسی را، تاکید کرد.
اسقفان حاضر در شورای کالسدون می‌خواستند به کار شورا پایان بدهند، اما امپراتور برای ایجاد وحدت در قلمرو حکومت خود خواستار یک ایمان نامه شد، از اینجا اعتقادنامه کالسدون شکل گرفت و طی این ایمان نامه بر چهار نکته تاکید شد:
۱) الوهیت حقیقی عیسی مسیح در مخالفت با نظریه آریوس؛
۲) انسانیت کامل عیسی در مخالفت با نظر آپولیناریس؛
۳) عدم اختلاط و امتزاج دو طبیعت مسیح در مخالفت با اعتقاد اوتیخا؛
۴) انفکاک‌ناپذیری در طبیعت در یک شخصیت واحد در مخالفت با نظریه نسطور.
اعتقادنامه کالسدون در برگیرنده دیدگاه مکاتب الهیاتی اسکندریه، انطاکیه، قسطنطنیه و کلیسای غرب است. این اعتقادنامه را می‌توان به این صورت خلاصه کرد: یک شخصیت با دو طبیعت.
این اعتقادنامه مورد تأیید کلیسای رم و قسطنطنیه قرار گرفت، اما بیشتر کلیساهای اسکندریه از پذیرش آن سرباز زدند؛ حتی کلیسای مصر (۳) و سوریه (۴) تا همین امروز هم اعتقادنامه کالسدون را قبول نکرده‌اند.
در پایان باید اعلام کنم که این اعتقادنامه کاملاً اشتباه است چرا که منجر به دوگانه‌پرستی می‌شود. چرا که نمی‌شود یک شخص دو طبیعت داشته باشد، مگر این که دو فرد باشد. اگر بگوییم دو فرد است پس خدای پسر غیر از خدای پدر است و این یعنی دوگانه‌پرستی و همچنین باید معتقد باشیم که خدا جسم دارد و با چنین اعتقادی خدا را محدود کرده‌ایم.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت:
(۱) کالسدون شهری در ترکیه هست که الآن به نام قاضی کوی معروف است.
(۲) طرفداران اوتیخا را مونوفیزیت می‌نامند (کسی که طبیعت واحد الهی در مسیح معتقد است)
(۳) یا کلیسای قبطی
(۴) یا کلیسای یعقوبی

منابع:
شناخت مسیحیت/عباس رسول زاده و جواد باغبانی/ صفحه ۳۵۷