پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_سید ابوالفضل برقعی، از روحانیون معاصر است که عمده اندیشه وی، ترکیبی از قرآن بسندگی و نفی عقاید شیعی است. وی در نیمه اول عمرش، مطالبی را همسو با تفکرات شیعه می‌ نوشت؛ اما به نظر می‌ رسد کتاب «منهاج السنة النبویة فى نقض کلام الشیعة و القدریه» از ابن تیمیه که حاوی انتقادات شدید به شیعه و متعصبانه خواندن اعتقادات آن است، موجب شد تا در سن 53 سالگی مدعی شود در شیعه، خرافات زیادی وجود دارد که خلاف متون دینی است و باید با این خرافات مبارزه کرد.

ازجمله مسائلی که برقعی آن را انکار کرده، مسئله مهدویت است که در این زمینه می‌ نویسد: «خداوند در كتاب خود نامی از مهدی نبرده و عنوان برای او نياورده است و اینکه خداوند در قرآن می‌ فرماید: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِی وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا [مائده/3] امروز دین شما را به حد کمال رسانیدم و بر شما نعمتم را تمام کردم و بهترین آیین را که اسلام است برایتان برگزیدم.» آیا مهدی دين بهتری می‌ آورد و يا او از محمد (صلى‌الله‌عليه‌وآله) بالاتر و مهمتر است؟ (نعوذ بالله)
و ما با داشتن كتاب خدا و سنت رسول خدا (صلى‌الله‌عليه‌وآله) مستغنی از مهدی هستيم و احتياجی نداريم كه او بيايد، اضافه و يا تتميم كند و اینکه هزاران نفر از علماء بزرگ آمدند و رفتند و برای ترويج دین زحمت‌ها كشيدند و اصول و فروع آن را واضح كردند، بدون اينكه مهدی را دیده باشند و يا از او اطلاعی داشته باشند.»[1]

در پاسخ به این سخنان برقعی باید گفت:
اعتقاد به ظهور مصلح آخرالزمان که نامش «مهدی» و از اولاد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، مورد اتّفاق همه فرق و مذاهب اسلامی‌ است. با وجود اختلافاتی که در مصاديق آن يافت می‌ شود، اما نسبت به اصل اين رخداد جهانی اتفاق نظر وجود دارد. حتی در ادیان ابراهیمی، آیین‌ های زرتشتی، هندو و بودایی نیز از وجود منجی با صراحت یاد شده است.

اینکه بنا بر حدیث ثقلین که مورد قبول شیعه و اهل سنت است، اگر اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تا قیامت باقی نباشند، توصیه به تمسک به آنها تا قیامت بی‌ معنا خواهد بود.[2]
در منابع اهل سنت نیز آمده است: «عن النبی اَنّه قال: لا تذهب الدنیا حتّی یملک العرب رجلٌ من اهل بیتی یواطیء اسمه اسمی.[3] دنیا به پایان نمی‌ رسد، مگر آنکه مردی از اهل بیت من که اسمش اسم من است، مالک عرب شود.»

در مقابل این سخن برقعی که کسی تاکنون دیدار و ملاقاتی با امام زمان نداشته نیز باید گفت که روایات فراوانی از دیدار با امام دوازدهم شیعیان، در طول حیات حضرت در منابع شیعه ذکر شده است که برخی از آنها مربوط به پیش از آغاز غیبت کبری بوده و بسیاری از آنها نیز پس از آن روی داده است:
بنا بر گزارش‌ های تاریخی و روایی، در طول ۶۹ سال غیبت صغری، علاوه بر چهار نائب خاص، افراد متعددی امام دوازدهم شیعیان را زیارت کرده‌اند.[4]

حتی آیاتی از قرآن وجود دارد که در تفسیر آنها به مباحث مرتبط با مهدویت مانند ظهور، قیام، غیبت و حکومت حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه) اشاره شده است. در تفسیر یا تأویل این آیات، به روایاتی از اهل بیت(علیهم السلام) استناد شده است، مانند: «وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ‌ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ‌ أَنَّ الْأَرْ‌ضَ يَرِ‌ثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ [انبیاء/105] و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد.»
از امام باقر (علیه‎السلام) نقل شده که منظور از صالحان، اصحاب حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه) در آخر الزمان هستند.[5]

پی‌نوشت:
[1]. برقعی، ابوالفضل، بررسی علمی در احادیث مهدی، ص54.
[2]. محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۱، ص۳۲۳.
[3]. أحمد بن محمد، مسند احمد، ج۳، ص۴۹۴، ح۳۵۷۳.
[4]. کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۱.
[5]. استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۳۲۷.