از جمله بدعت‌هایی که توسط عمر بن خطاب در دین گذارده شد، تحریم متعه بود؛ این در حالی است که روایات متعدد در کتب اهل‌سنت، عمل صحابه در عصر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دوران خلافت ابوبکر و بخشی از دوران عمر بن خطّاب و حتی پس از آن، نظر شیعه در حلّیت متعه را تایید می‌کند، امّا عمر بن خطّاب به بهانه‌ی عملکرد ناشایست یک نفر به نام عمرو بن حریث (که زنی را صیغه کرد و او را باردار ساخت و سپس او را رها ساخت، آن را تحریم کرد: «ابو زبیر گوید: از جابر بن عبدالله انصاری شنیدم که گفت: ما در زمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ابوبکر در مقابل مشتی از خرما یا آرد، متعه می‌کردیم تا این‌که عمر بن خطّاب در قضیه عمرو بن حریث، متعه را ممنوع کرد.»[1]
این روایت واقعا عجیب است؛ جابر می‌گوید ما گروه صحابه در زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مهریه‌ی زنان را مشتی از خرما قرار داده و با آنان ازدواج موقت می‌کردیم؛ آیا روایتی از این صریح‌تر در اثبات ازدواج موقت؟

هم‌چنین محمد بن اسماعیل بخاری در مهم‌ترین کتاب مورد قبول وهّابیت روایت کرده: «عمران بن حصین گوید: آیه متعه نازل شد و ما در زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به آن عمل می‌کردیم و آیه‌ای هم بر حرمت آن نازل نگردید و حضرت هم ما را از آن منع نکرد، تا این‌که مردی با میل خودش هر چه خواست گفت.»[2] و او کسی جز عمر بن خطّاب نبود.
هم‌چنین مسلم نیشابوری در کتاب موسوم به صحیحش بابی را در این باره گشوده که ما تنها به روایتی از آن بسنده می‌نماییم: «عطاء گوید: جابر بن عبدالله انصاری برای عمره به مکه آمد؛ به منزل او رفتم. مردمان از او مسأله می‌پرسیدند تا سخن به متعه رسید. جابر بن عبدالله گفت: آری ما، هم در زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هم در زمان ابوبکر و عمر متعه می‌کردیم.»[3]

پی‌نوشت:

[1]. «حدّثنی... سمعت جابر بن عبدالله یقول کنّا نستمتع بالقبضة من التّمر و الدّقیق الأیّام... .» صحیح مسلم، مسلم، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 2، ص 1023.
[2]. «... عمران بن حصین قال: أنزلت آیة المتعة فی کتاب الله ففعلناها مع رسول الله صلی الله علیه و سلم... .» صحیح البخاری، بخاری، بیروت، ج 4، ص 1642.
[3]. «قال عطاء قدم جابر بن عبدالله معتمرا فجئناه فی منزله فسأله القوم عن أشیاء ثمّ ذکروا المتعة فقال نعم استمتعنا... .» صحیح مسلم، مسلم، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 2، ص 1023.