ازدواج
ازدواج حضرت زهرا (س) با امیرمؤمنان (ع) امر الهی بود که ثمره آن شجره طیبه امامت است. این ازدواج که به دستور خدای رحمان انجام شد، یکی از مهمترین اتفاقات مبارکی است که در تاریخ اسلام همانند و نظیری نداشته و ندارد. ازدواج امیرمؤمنان (ع) با حضرت زهرا (س) یکی از دلایل و احتجاج هایی هست که حضرت در شورای شش نفره به آن استدلال کرده اند.
در منابع تاریخی و روایی اهل سنت به خواستگاری ابوبکر و عمر از حضرت زهرا (س) اشاره شده است و علمای اهل سنت علت عدم این ازدواج را سن بالای شیخین نسبت به حضرت زهرا (س) می‌دانند؛ حال چگونه امکان دارد عمر، ام کلثوم را به عقد خود درآورده باشد، در حالی که از منظر محدثین اهل سنت، اختلاف سنی عمر با حضرت زهرا (س) مهمترین عامل عدم موافقت رسول خدا (ص) با این ازدواج بوده است.
صرف نام گذاری و وصلت فرزندان نشانه علاقه نیست؛ اگر از دیدگاه اهل سنت، ازدواج و رابطه سببی و نسبی افراد همیشه به‌معنی وجود علاقه شدید و اعتبار بالای آن‌ها نزد یکدیگر باشد، پس هرچه این روابط قوی‌تر و نزدیک‌تر باشد، می‌بایست بر اعتبار آن شخص بیافزاید؛ بنابراین امیرالمؤمنین از همه برای جانشینی پیامبر اکرم لایق‌تر بودند.
اهل تسنن قائل به جواز ازدواج با دختر شیرخوار هستند، بلکه ادعا دارند که در این مسأله اجماع است، آن‌گونه که ابن بطال به این مسأله تصریح کرده است و اکثریت آنان به ازدواج عایشه استدلال کرده‌اند.
ازدواج با دراویش که خود را مسلمان و حتی برخی خود را شیعه و پیرو مکتب اهل بیت (ع) می‌دانند، همواره مورد سوال بسیاری بوده است. لذا برای رسیدن به پاسخ مناسب باید اولاً به دیدگاه اهل بیت (ع) در مورد صوفیه و هم‌نیشینی و مراوده با آن‌ها و ثانیاً فتاوای مراجع تقلید در مورد ازدواج با ایشان رجوع کنیم.
توصیه می‌شود که زندگی خود را درگیر مسائل اجنه نکنید، و در صورت کوچک‌ترین ارتباط، امکان اتفاق افتادن بزرگ‌ترین مشکلات در زندگی وجود دارد. اما بر طبق روایات اجنه هم مانند انسان‌ها دارای قوای شهوانی هستند و باهم ازدواج می‌کنند. و ازدواج جن و انس عقلا ممکن است و داستان‌های بسیاری در کتاب‌ها مبنی بر وقوع آن نقل شده و مؤید این کلام است.
از جمله بدعت‌هایی که توسط عمر بن خطاب در دین گذارده شد، تحریم متعه بود این در حالی است که روایات متعدد کتب اهل‌سنت و عمل صحابه در عصر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دوران خلافت ابوبکر و بخشی از دوران عمر بن خطّاب و حتی پس از آن، نظر شیعه در حلّیت متعه را تایید می‌کند، امّا عمر بن خطّاب آن را تحریم کرد.
رسول گرامی اسلام احکام دینش را برای مسلمین روشن ساخت و بعد از ایشان جانشینان حقیقی آن حضرت آن احکام را برای مسلمین تبیین ساختند. لذا اگر از این ذوات مقدسه فاصله بگیریم، قطعا از مسیر واقعی دین خارج می‌شویم و حقایق احکام برای ما روشن نخواهد شد. این همان بلایی است که بر سر مسلمین آمده است و هر مذهبی، دین را با سلیقه خود بیان می‌کند.