ازدواج
یکی از اتفاقات تلخی که در صدر اسلام به وقوع پیوسته است، تبعیضات تلخی بوده که عمر بن خطاب در میان عرب‌ها و عجم‌ها ایجاد کرده است. در این کلیپ نمونه‌هایی از این تبعیض‌ها را ببینید.
حماقت بد است، بدتر از آن حماقتی که حاصل از سوءبرداشت از گزاره های دینی باشد! در این کلیپ، نمونه‌ای را شاهدیم که زنی به استناد تولد فوق بشری حضرت عیسی علیه‌السلام، خواستار ازدواج با خداست!
کسانی که با کتاب‌های اشو آشنایی داشته باشند، این نکته را دریافته‌اند که سخنان اوشو مجموعه‌ای از سخنان و دعاوی متناقض و متضاد است. گاهی به گونه‌ای سخن می‌گوید که گویا بودا در حال سخن گفتن است که در اینجا متأثر از ادیان و آیین‌های هندی است.
اگرچه مشکلات اقتصادی باعث مجرد ماندن بسیاری از جوانان است، ولی قطعاً خود اشخاص نیز در این مورد بی تقصیر نیستند، رسومات سختگیرانه در ازدواج، تمایل به تحصیل و شاغل شدن بانوان و ...
عده‌ای با ایجاد شبهه پیرامون ازدواجهای رسول خدا (ص)، مدعی شده‌اند، چرا حضرت با عایشه که هشت‌ساله بوده، ازدواج کرده‌اند؟ همچنین چرا ایشان با آنکه همسران متعدد داشتند، با کنیزان خود ازدواج کرده‌اند؟ در پاسخ باید گفت؛ بر اساس مستندات تاریخی، عایشه در هنگام ازدواج نوزده‌ساله بوده و ازدواج با کنیز نیز برای تکریم مقام انسانیت بوده است.
هر یک از ادیان الهی مثل اسلام، آئین و روش خاصی برای ازدواج دارند و جایگاه متفاوتی برای ازدواج قائل هستند. در عین اینکه در انجیل تجرد بر ازدواج اولویت داده شده، اما مسیحیان کاتولیک، ازدواج را یکی از آیین های مقدس خود می‌دانند. در یهودیت نیز ازدواج و تأهل، وضعیت آرمانی مردان تلقی می‌شود نه زنان. زنان مکلف به ازدواج نیستند؛ زیرا وظیفه داشتن فرزند تنها بر عهده مردان است.
ازدواج در فرقه اهل حق، برای ادامه نسل، امری واجب است. در احکام این فرقه علاوه بر ازدواج با محارم که در احکام اسلامی نیز ازدواج با آنها ممنوع است، ازداوج با افرادی از خاندانی که فرد به آن سرسپرده است نیز ممنوع می باشد.
در مسأله ازدواج در یهودیت، هر چند عقد دو طرفه است اما برتری غیر عادلانه مرد بر زن، تحقیر زن و نگاه غیرمنطقی به زن در آن وجود دارد.
ازدواج یکی از مهم ترین اتفاقاتی است که در دوران زندگی هر انسانی پیش می آید. در دین مبین اسلام، به جهت اهمیت این موضوع از سوی خداوند رحمان عنایات خاصی به مسلمانان می شود. اهمیت این موضوع به اندازه‌ای است که در سخنان پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) نیز به طور ویژه و مخصوصی توجه شده است.
اخبار و رواياتی که درباره ازدواج سکينه دختر امام حسين (ع) نقل شده به حدی آشفته است و تناقض دارند که داوری درباره صحت آنها غير ممکن يا مشکل است؛ مورخان نیز درباره ازدواج حضرت سکینه اختلاف نظر دارند و ازدواج هایی که به ایشان نسبت داده شده، قطعی نیست که شبهه کننده چنین وانمود کرده است.
بسیاری از ازدواجهای بین نوه و نبیره‌های اهل بیت (ع) و مخالفانشان، ربطی به اختلاف هایی که بین آنها وجود داشته، ندارد؛ زیرا این ازدواجها بر یک اصل قرآنی استوار بوده و آن این است: «هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌گیرد.» اگر نیاکان زوج یا زوجه، نسبت به خاندان رسالت بی‌مهری کرده، دلیل نمی‌شود که نوه و نبیره‌های آنان در این جرم شریک باشند.
ازدواج حضرت زهرا (س) با امیرمؤمنان (ع) امر الهی بود که ثمره آن شجره طیبه امامت است. این ازدواج که به دستور خدای رحمان انجام شد، یکی از مهمترین اتفاقات مبارکی است که در تاریخ اسلام همانند و نظیری نداشته و ندارد. ازدواج امیرمؤمنان (ع) با حضرت زهرا (س) یکی از دلایل و احتجاج هایی هست که حضرت در شورای شش نفره به آن استدلال کرده اند.
در منابع تاریخی و روایی اهل سنت به خواستگاری ابوبکر و عمر از حضرت زهرا (س) اشاره شده است و علمای اهل سنت علت عدم این ازدواج را سن بالای شیخین نسبت به حضرت زهرا (س) می‌دانند؛ حال چگونه امکان دارد عمر، ام کلثوم را به عقد خود درآورده باشد، در حالی که از منظر محدثین اهل سنت، اختلاف سنی عمر با حضرت زهرا (س) مهمترین عامل عدم موافقت رسول خدا (ص) با این ازدواج بوده است.
صرف نام گذاری و وصلت فرزندان نشانه علاقه نیست؛ اگر از دیدگاه اهل سنت، ازدواج و رابطه سببی و نسبی افراد همیشه به‌معنی وجود علاقه شدید و اعتبار بالای آنها نزد یکدیگر باشد، پس هرچه این روابط قوی‌تر و نزدیک‌تر باشد، می‌بایست بر اعتبار آن شخص بیافزاید؛ بنابراین امیرالمؤمنین از همه برای جانشینی پیامبر اکرم لایق‌تر بودند.