پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با توجه به اسناد موجود و دلایل بسیار؛ جامعه‌ی اسلامی همواره تشکیلات بهائیت را به چشم ستون پنجم استعمار در مقابله با اسلام ناب محمّدی (صلّی الله علیه و آله) دیده و نسبت به او بیزار یا بی‌اعتنا بوده است.[1] لذا، چنان‌که در فتوای علمای مسلمان، اعم از شیعه و سنّی، این مطلب مشهود است،[2] هیچ‌گاه در جامعه‌ی اسلامی به تشکیلات بهائیت، به چشم دین و یا مذهب الهی نگریسته نشده است.
از آن‌جا که بهائیان با دیدگاه منفی جامعه‌ی اسلامی نسبت به تشکیلات خود روبه‌رو شدند، لذا سعی بر آن دارند تا وانمود کنند که حداقل، جامعه‌ی مسیحی نسبت به آنان دیدی مثبت دارند!
از این سو، در سلسه برنامه‌ای که از شبکه‌ی «آیین بهایی» با موضوع سفر عباس افندی به آمریکا پخش شد، ضمن تلاش برای چسباندن برخی کرامات به او، سعی بر آن شد تا سفر دومین رهبر بهائیان به آمریکا، با استقبال کم‌نظیر مردم و جامعه‌ی مسیحی از او، به عنوان رهبری الهی جلوه داده شود.[3] به همین منظور در ادامه، رویکرد جامعه‌ی مسیحیت و آمریکا نسبت به عباس افندی و تعالیم او را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
از آن‌جا که دولت‌ها، نهادهای مطّلع و اندیشمندان غربی (به ویژه آمریکا)، به تشکیلات بهائیت؛ به چشم ستون پنجم خود در کشورهای اسلامی و آمریکای لاتین می‌نگریستند؛ لذا هیچ‌گاه به تشکیلات بهائیت و شخص عباس افندی، به چشم آیینی الهی و رهبری مقدس، نظر نکرده‌اند. لازم است پیشاپیش بدانیم دو عامل، جامعه‌ی مسیحی آمریکا را از برخورد جدی با بهائیت، بازمی‌داشت:
اول آن‌که تشکیلات بهائیت در کشورهای اسلامی، در مقابل دشمن سرسخت مسیحیت (یعنی اسلام) بوده است؛ لذا از این جهت (که دشمنِ دشمن تو، دوست تو به حساب می‌آید) با آن‌ها وحدت مسیر و هدف داشته‌اند.
دوم آن‌که تشکیلات بهائیت، قادر به جذب عمده توده‌های مسیحی (به صورت خطرساز) نبوده و مشکلی برای آن‌ها ایجاد نمی‌کند. لذا اگر تشکیلات بهائیت با استقبال عمده‌ی مسیحیت در آمریکا مواجه می‌گشت، یقیناً با برخورد سخت جامعه‌ی مسیحی روبه‌رو می‌شد.
گذشته از این دو دلیل که از برخورد جامعه‌ی مسیحی با بهائیت جلوگیری به عمل می‌آورد؛ اما بازهم در میان مقامات کلیسا نیز به کسانی برمی‌خوریم که برخورد منفی با جریان بهائیت داشته‌اند. چنان‌که به رغم تلاش گسترده‌ی بهائیان مبنی بر استقبال گسترده‌ی مردم آمریکا از عباس افندی، منشی او در سفر به آن کشور اعتراف می‌کند که عباس افندی، توسط کشیشان مسیحی، تکفیر شد.[4]
گذشته از تکفیر عباس افندی توسط برخی کشیشان مسیحی، شاهد آنیم که عمده‌ی کلیساهای مسیحی نسبت به او بی‌اعتنا و یا مخالف او بودند. چنان‌که وی در خطاب به یکی از کلیساهایی که با او مخالفت نورزید، این‌گونه سفره‌ی دل خود را می‌گشاید: «... از این جهت بسیار ممنونم که کلیسای شما آزاد است؛ مانند سایر کلیساها تعصب ندارد که من در اروپا می‌‌دیدم تعصب محض بود، ولی در کلیسای شما من نطق کردم و همه مسرور بودند».[5]
شوقی افندی به عنوان رهبر سوم بهائیت نیز، به برخورد نامناسب جامعه‌ی مسیحی، با عباس افندی اعتراف می‌کند: «بعضی از رؤسای ملّت روح (پیشوایان مسیحی) در أرض اقدس و مهد أمرالله و ایالات متحد اِمریک نیز چون در زمان عباس افندی، پیشرفت سریع بهائیت را در بین احزاب و فرق مسیحی به رأی العین مشاهده نمودند در حِقد و حَسَد شدید افتادند و نفوسی فرومایه مانند واترالسکی، ویلسن، ریچارد سُن وایستُن؛ از بیم مقام و موقعیت خویش، درصدد جلوگیری از پیشرفت بهائیت برآمدند».[6]
گذشته از دروغ پراکنی‌هایی که در این برنامه (مبنی بر استقبال گسترده‌ی جامعه‌ی مسیحی از عباس افندی در آمریکا) به نمایش درآمد، باید گفت که مقابله با جریان انحرافی بهائیت، به جوامع اسلامی انحصار نداشته، و ادیان الهی، در مقابله با فرقه‌ی انحرافی بهائیت هم عقیده‌اند.[7]

پی‌نوشت:

[1]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به سلسله مقالات: بهائیت و استعمار
[2]. جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی: چه کسانی و چرا بهائیان را کافر می‌دانند!
[3]. شبکه تلویزیونی آیین بهایی، نام برنامه: سفر پرفروغ، بخش سوم.
[4]. ر.ک: بدایع الآثار، سفرنامه عباس افندی به اروپا و آمریکا، بی‌جا: نسخهی الکترونیکی، ج1 ، ص 78.
[5]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع، ج 2، ص 26.
[6]. شوقی افندی، قرن بدیع (ترجمه نصرالله مودت)، نسخه‌ی الکترونیکی، نوروز 101، ج 3، ص 349-348.
[7]. نظیر اعتراف عباس افندی در فرانسه به مخالفت مسلمان‌ها، مسیحی‌ها و اَزلی‌ها با بهائیت: بدایع الآثار، سفرنامه عباس افندی به اروپا و آمریکا، بی‌جا: نسخه الکترونیکی، 1921 م، ج 2، ص 131.