پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ معمولاً جریان باستانگرا ادعا می‌کند که کوروش دوم (مشهور به کوروش کبیر) زرتشتی بود و به همه ادیان احترام می‌گذاشت و این احترام او به همه ادیان نشانه‌ی بزرگواری اوست.

در پاسخ می‌گوییم: هیچ دلیل عقلانی و تاریخی بر زرتشتی بودن کوروش وجود ندارد. بلکه طبق اسناد تاریخی، کوروش خدایان مختلفی را پرستش می‌کرد که یکی از آنان بت مردوک (به معنی گوساله) و دیگری بعل بود. بله، کوروش در منشور خود (که به خطا، منشور حقوق بشر نامیده می‌شود)، بیش از 10 بار گفته که منِ کوروش، بُتِ مردوک (یعنی گوساله) را خدای خود میدانم.[1] باستانگرایان می‌گویند: کوروش واقعاً بت را پرستش نمی‌کرد. بلکه این دروغ را گفت تا مردم را آرام کند! یعنی سیاست او بود!

در پاسخ می‌گوییم: این رفتار کوروش، یعنی تلاش می‌کرد مردم را در جهل و خرافات نگه دارد تا بتواند بر آنان حکومت کند. این همان سیاست شیطانی انگلیس است که در هندوستان، ادیان خرافه آمیز را ترویج می‌کرد تا مردم در جهل و تاریکی بمانند و مزاحم حکومت بریتانیا (و غارت منابع هندوستان) نشوند.[2] این رفتار حیله گرانه کوروش، جای افتخار ندارد. کوروش، با کاهنان حیله‌گر معبد اساگیلا (معبد بت‌پرستان مردوک) همدست شده بود. کاهنان معبد مردوک که بودند؟ بهترین تصویر از آنان این است که کاهنان معبد آمون (در سریال یوسف پیامبر) را در ذهن تصور کنیم. افرادی حیله‌گر و گرگ‌صفت. کوروش در منشور می‌گوید که من بت‌ها را به جایگاه قبلی (که جایگاه بسیار محترمانه‌ای بود) برگرداندم. تا مردم برای بت‌ها، غاز و مرغابی و کبوتر و... پیشکش کنند. طبیعی است که این پیشکشی‌ها مستقیم وارد شکم کاهنان می‌شد! کوروش حتی به صراحت، کسانی که به کاهنان معبد، سهمیه‌ (غذا و سرمایه و...) می‌دهند را ستایش کرده است.

خشایارشا، نوه‌ی کوروش با معبد بت پرستان و گوساله پرستان چه کرد؟

اما جالب است بدانیم که خشایارشا (نوه دختریِ کوروش دوم) برخلاف سیره پدربزرگ خود، خیلی اوقات اهل احترام به ادیان خرافه‌آمیز نبود. البته گاهی کوتاه می‌آمد و احترام می‌کرد. ولی خیلی اوقات، نه. خشایارشا در بابِل معبد بت پرستان را ویران کرد، بت‌ها را به زیر کشید.[4]

اکنون باید پرسید که رفتار کوروش (احترام به بت‌ها و همدستی با کاهنان کفتارصفت معبد بت پرستان) صحیح بود؟ یا رفتار خشایارشا در سرکوب کاهنان بابِل؟

پی‌نوشت:

[1]. بنگرید به: «کورش هخامنشی و پرستش مردوک»
[2]. بنگرید به: «تلاش کورش هخامنشی، برای نگه داشتن مردم در زنجیر نادانی»
[3]. بنگرید به: «احترام به باورها، یا سیاست فریبکارانه؟»
[4]. پرویز رجبی، هزاره‌های گمشده، تهران: نشر توس، 1380، ج 2 (هخامنشیان به روایتی دیگر)، ص 132.