پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در حوالی 2600 سال پیش، نبوکدنصر (Nebuchadnezzar) یا همان بُختُنَصَّر (پادشاه بابِل) به بیت المقدس (اورشلیم) تاخت. فلسطین را تصرف، معبد یهودیان را ویران و بسیاری از یهودیان را به اسارت گرفت و با خود به بابِل بُرد.

کوروش بعدها به بابِل حمله کرد و معبد مردوک (معبد گوساله پرستان) را دوباره آباد و دین مردوک پرستی (گوساله پرستی) را در بابل ترویج کرد.[1] امروزه مشهور است که کوروش، پس از ترویج گوساله پرستی در بابل، یهودیان را آزاد کرد. به همین خاطر، اکنون یهودیان، کوروش را ستایش می‌کنند و رسانه‌های استعماری جهان (که تحت تسلط یهود هستند) از کوروش تمجید می‌کنند.

اما واقعیت این است که یهودیان، به کوروش به عنوان یک آلت دست، نگاه می‌کنند. در تورات آمده که کوروش، سرزمین‌های دشمنان یهود را لگدمال کرد و به همین خاطر یهودیان در تورات از کوروش تمجید کردند.[2] اما همین یهودیان چون به خلوت می‌رفتند، آن کار دیگر می‌کردند. یعنی بر کوروش و هخامنشیان نفرین و آرزوی نابودی حکومت هخامنشی را داشتند.
 
ماروین سوینی (Marvin A. Sweeney) الهی‌دان معروف می‌نویسد: «مفسرین عموما بر این باورند که کتاب مقدس، تصویر مثبتی از کوروش و هخامنشیان ترسیم کرده است. اما این حکم برای کل کتاب مقدس صادق نیست و باید گفت... دیگر کتب انبیا (در کتاب دوازه نبی، از جمله حجی و زکریا)، دیدگاه متفاوتی درباره کورش وفرمانروایان بیگانه هخامنشی بروز داده و خواستار برافتادن آنها جهت احیای سلاله داوود به عنوان فرمانروایان راستین جودیه (یهودیه) شده اند.

فرضاً كتاب حجی (باب 2، آیه 20-23)، که از وقایع اوایل دوره داریوش می‌گوید، برافتادن فرمانروایان ملت‌ها و انتصاب نوه اخرین پادشاه سلاله داوود را از یهوه مسئلت کرده است. در کتاب زکریا (باب 11) نیز اشاره به زرو بابل (معاصر حجی) می گوید خداوند شبانی بی مقدار (ظاهرا داریوش) را مستقر کرده است که سرانجام پس از غلبه يهوه بر ملت‌ها، با دشنه ای برخواهد افتاد. حجی در آخرین پیشگویی خود (باب 2، آیات20-23) برافتادن و نابودی قلمرو ملت‌ها را خواستار می شود، که با توجه به بستر تاریخی کتاب، مقصود، چیزی جز امپراتوری هخامنشی نبوده است».[3]

البته این نیز گفتنی است که ابوریحان بیرونی می‌گوید تورات از کوروش تمجید نکرده، بلکه از شخصی به نام قورِش تمجید کرده که با کوروش هخامنشی متفاوت است.[4]

پی‌نوشت:

[1]. بنگرید به: «کورش هخامنشی و پرستش مردوک»
[2]. بنگرید به: «کورش... سرزمین‌ها را لگدکوب کرد»
[3]. محمد رحیم شایگان، کوروش بزرگ، ترجمه خشایار بهاری، تهران: نشر فرزان روز، ص 122-124.
[4]. بنگرید به: «آیا کورش هخامنشی در تورات ستایش شده است؟!»