بهائیت در عصر حاضر
بنابر تصریح سران بهائی؛ پس از عبدالبهاء، قرار بر این بود که رهبری بهائیان را ولی‌امرالله و بیت‌العدل بعهده گیرند و این دو مکمل یکدیگر بوده و جدایی ایشان محال است؛ بنابراین وجود هریک بدون دیگری، هیچ ارزشی ندارد. اما پس از مرگ شوقی‌افندی، به دلیل عقیم بودن وی، پیش‌بینی عبدالبهاء تحقق نیافت و سلسله ولایت‌امر، پایان پذیرفت.
بهائیان ادعا دارند که مراد از مکان قریب در سوره‌ی «ق» جبل کرمل، که محل دفن رهبرشان است، می‌باشد و این آیه اشاره به ظهور رهبرانشان دارد. در پاسخ می‌گوییم بسیاری از مفسرین منظور از منادی را همان نِدا دهنده‌ای دانسته‌اند که سبب زنده شدن مردگان می‌شود و مراد از «مکان غریب» را کنایه از شنیده شدن صدای منادی در همه‌جا دانسته‌اند.
یکی از شبهات قرآنی که بهائیان مطرح می‌کنند، کلمه‌ی «یلقی الروح» در آیه‌ی 15 سوره غافر است. ایشان مدعی‌اند که این آیه دلالت بر آمدن پیامبر جدید دارد. اشکال: 1. فعل مضارع در این آیه، بر زمان آینده دلالت نمی‌کند. 2. شأن نزول آیه با مدعای بهائیان یکی نیست. 3. با توجه به آیات دیگر، اسلام، خاتم ادیان است.
در شبکه‌ی آئین بهائی، با بررسی مشکلات کنونی جهان، دنیا را نیازمند آشتی ملّی‌ای دانست که تنها با نوآوری معنوی ممکن است آموزه‌های بهائیت این آشتی را ممکن سازد. با مشاهده اختلاف، حتی میان رهبران بهائی درمی‌یابیم که بهائیت نه تنها توانایی برقراری آشتی ملّی، بلکه حتی توانایی برقراری آشتی میان پیروان اندک خود را نیز ندارد
از جمله اقدامات عبدالبهاء در راستای ترویج بهائیت، اهتمام وی به تحصیل، برای اصلاح آثار پرغلط پدرش بوده است. وی همچنین در دوان حکومت عثمانی، ظاهری مسلمان به خود می‌گرفت و در فعالیت‌های اسلامی شرکت می‌کرد و زیرکانه به نشر بهائیت می‌پرداخت. سرانجام با سفر به کشورهای غربی، عناوین مدرنیسم را به نام تعالیم بدیع بهائیت نشر داد!
در چند سال گذشته خبرهایی درباره‌ی رفت و آمد بدون مشکل مجریان و عوامل برخی شبکه‌های معاند از جمله شبکه «من و تو» به ایران منتشر شده بود؛ اما تاکنون سابقه نداشت که عوامل این برنامه‌ها در رویدادهای رسمی کشور حضور علنی داشته باشند و خود را درمعرض دید عموم قرار دهند. سؤال این است که این اتفاقات با اطلاع مسئولین است یا از روی غفلت ایشان؟
یکی از مراکزی که بهائیان از آن برای تبلیغ خود استفاده می‌کنند، مکانی به نام «مشرق الاذکار» یا معبد بهائیان است. معبد در تمام ادیان، محل عبادت است، اما معبدهای بهائیان، نه تنها موقعیت معنوی و معنوی سازی ندارند، بلکه ماهیتی سیاسی و تشکیلاتی دارند و به طور کلی اساس این مرکز، بهانه‌ای برای مخالفت با اسلام و مقابله با شعائر اسلامی است.
در تشکیلات فرقه‌ی بهائیت، تأکید بسیاری بر امر تبلیغ شده است و حتی تبلیغ اجباری و عمومی می‌باشد. یکی از این شیوه‌ها تبلیغ خانوادگی است. در این روش تبلیغی، بهائیان وظیفه دارند افراد غیربهائی را به منزل خود دعوت کرده و نظر ایشان را به آئین خود جلب کنند و مراتب را به تشکیلات خود اطلاع دهند و در پرونده‌شان ثبت نمایند.
بهائیان برای جذب مردم، خصوصاً جوانان از هر وسیله‌ای بهره می‌گیرند، حتی اگر مخالف موازین اخلاقی و شرعی باشد. برخلاف اسلام که معتقد است گوهر زنان در صدف حجاب ارزشمند است، بهائیان حجاب را از زن گرفته و در احکام و آئین‌شان نیز حجاب نفی شده است. آنان برای ترویج آئین خود، از زنان به عنوان ابزاری برای جذب و تبلیغ، استفاده می‌کنند.
شعار وحدت عالم انسانی در بهائیت، در همان مرحله‌ی ادعا باقی مانده است. بهائیان ظاهر صلح طلب، ناقض ادعای ظاهر فریب خود شده‌اند. برای اینکه چهره‌ی واقعی بهائیت را معرفی کنیم، به مسأله‌‌ی «ترور» که جهان امروز هم درگیر آن است، اشاره می‌کنیم. سيد اسدالله مازندراني بهائی در عتبات به جرم سوءقصد به آيت الله خراساني گرفتار شد.
بهائیان برای جذب مردم، خصوصاً جوانان از هر وسیله‌ای بهره می‌گیرند، حتی اگر مخالف موازین اخلاقی و شرعی باشد. استفاده از موسیقی‌های مبتذل، علی رغم منعی که در شریعت‌های الهی در مورد آن شده است، یکی از مهم‌ترین شیوه‌های جذب بهائیان است. محافل بهائی با برپا کردن مجالس مختلط و استفاده از موسیقی در پی ایجاد محیطی جذاب برای جوانان هستند.
تبلیغ اساسی‌ترین آموزه‌ی بهائیان است که زن و مرد باید در تحصیل فنون آن تلاش نمایند. به مبلغین بهائی سفارش شده برای رخنه در میان مردم، با چهره‌ای عوام فریبانه و زاهدانه و برای آن که کسی متوجه بی‌محتوایی سخنان‌شان نشود، بذر را درون زمینی بپاشند که عاری از آموخته‌های عقلانی و وحیانی باشد تا مقابل آن عکس العملی نشان ندهند.
یکی از ابزارهای نفوذ و تسلط استعمار بر جهان، تأسیس جریان‌هایی با هدف از بین بردن روحیه‌ی میهن‌دوستی میان ملّت‌هاست. در این راستا با ترویج اباحه‌گری و فساد میان جوانان، زمینه را برای این هدف آماده می‌سازند. فرقه‌ی بهائیت که با حمایت استعمار به وجود آمده، با تعالیم ضد ملّی و اخلاقی، ابزاری خوب برای اجرای این هدف بوده است.
تبلیغ اساسی‌ترین شیوه‌ی بهائیان است تا جایی که زن و مرد باید در تحصیل فنون تبلیغ تلاش نموده و همه‌ی همت خود را صرف این کار نمایند. سران بهائی دریافتند بهترین راه برای فریفتن انسان‌ها، جلوه دادن تعالیمی است که فقط جنبه‌ی شعار دارد. آن‌ها به دنبال شناخت نقاط ضعف مخاطب خود هستند تا خوراک مسموم فکری خود را در روانش جا دهند.