پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه‌ی ضالّه و انحرافی بهائیت که اساس کار خود را بر تبلیغ و پرورش مبلّغین بنا نهاده است، در این زمینه اقدامات فروانی نیز انجام داده تا بتوانند افراد غیر بهائی را به آئین باطل و ساختگی خود دعوت و به هدفی که بخاطر آن توسط استعمار به وجود آمدند، که همان چنددستگی مردم و پرورش جاسوسان مطیع می‌باشد، برسند.
در فرقه‌ی ضالّه بهائیت تأکید بسیاری به أمر تبلیغ شده، تا جایی که در بهائیت، تبلیغ وظیفه‌ی همه‌ی افراد است [1] و عبدالبهاء، از سرکردگان بهائی، آن را اجباری می‌داند.[2]
از جمله روش‌های تبلیغی بهائیت، شیوه‌ی تبلیغ خانوادگی است. در این روش با دعوت مردم به خانه‌های بهائیان و پذیرایی از آنان، نظر ایشان را به آئین بهائی جلب نموده و سعی در انحراف عقیدتی آن‌ها می‌شود. بیت‌العدل اعظم (نهاد رهبری بهائیان) در امریه‌ای به اعضای این فرقه چنین دستور داده است: «یک روز در هفته یا هر نوزده روز یک‌بار به أمر تبلیغ اختصاص دهید و در این روز، بستگان، دوستان و آشنایان غیربهائی خود را دعوت نمائید و آنان را با رعایت استعداد و مشرب روحیاتشان از تعالیم و مقاصد روحانی و الهی أمرالله آگاه سازید».[1]
در ادامه‌ی این دستور، نحوه‌ی دعوت مدعوین چنین بیان شده است: «در بیوت خانوادگی بهتر است دعوت دوستان و آشنایان بدواً به صورت دید و بازدید شروع و سپس با جلب نظر و وصول اعتماد و رفع استیحاش، به کمال اُلفت و مهربانی و با لسان شفقت به نحوی که مورد صلاح باشد، به ابلاغ کلمة‌الله (تعالیم بهائیت) مبادرت شود».[2]
براساس نمودار تشکیلاتی این حزب، هریک از بیوت، شناسنامه و پرونده‌ای در مرکز تشکیلات محلی حزب تشکیل داده و مرتب گزارش فعالیت و نتیجه‌ی آن را به آنجا منتقل می‌کنند و در پرونده‌شان ثبت می‌شود. بیت‌العدل در این‌باره چنین دستور داده است: «به منظور تمرکز فعالیت سالیانه‌ی تبلیغی هر بیت خانوادگی، صفحات مخصوصی ضمیمه شده است که با درج و انعکاس نتیجه‌ی اقدامات در آن، بهترین برگ ارزنده از مجهودات هر عائله‌ی بهائی در قیام به نشر نفحات‌الله و ابلاغ کلمة‌الله به دست خواهد داد».[3]
همچنین بیوت تبلیغی مذکور وظیفه دارند مشخصات افراد جدیدی را که به حزب بهائی می‌پیوندند، به نزدیک‌ترین مرکز تشکیلات حزب، گزارش دهند. بیت‌العدل اعظم در اَمریه‌ی مذکور آورده است: «نام و مشخصات مصدقین بیوت خانوادگی توسط میزبان به نزدیک‌ترین واحد تشکیلاتی نشر نفحات‌الله راپرت شود تا سایر اقدامات را طبق موازین امری و نظامات بهائی انجام دهند».[4]
در آخر باید گفت جای تأسف دارد که فرقه‌ی استعماری بهائیت که ریشه‌ی الهی هم ندارد، این چنین بر أمر تبلیغ آئین باطل خویش اصرار می‌کند و آن را اجباری و همگانی می‌داند، در حالی که پیروان دین حقه‌ی اسلام، آخرین و کامل‌ترین دین الهی، در امر تبلیغ گاهی سستی می‌کنند و امر تبلیغ را محدود به افرادی خاص از جامعه می‌دانند و کمتر به وظیفه‌ی الهی خود که همان امر به معروف و نهی از منکر است، عمل می‌کنند.

پی‌نوشت:

[1]. محمدعلی فیضی، رساله راهنمای تبلیغ، تهران، مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 117 بدیع، ص 5.
[2]. همان، ص 61.
[3]. لجنه‌ی ملّی نشر نفحات الله، رساله‌ی بیوت تبلیغی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 133 بدیع، ص 10.
[4]. همان.
[5]. همان.
[6]. همان.