پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از ابزارهای نفوذ و تسلط استعمار بر جهان، تأسیس جریان‌هایی با هدف از بین بردن روحیه‌ی سلحشوری و وطن‌دوستی میان ملّت‌هاست. برای تحقق این هدف، با از بین بردن تعصبات پسندیده میان مردم و ترویج اباحه‌گری توسط مزدوران خود، در رسیدن به این هدف می‌کوشند. فرقه‌ی بهائیت که ساخته‌ی دست استعمار است، با ترویج اباحه‌گری و انحرافات اخلاقی میان جوامع [1] و رفع تعصبات ملّی، وطنی و جنسی [2]، نقش ابزاری استکبار برای رسیدن به این هدف را اجرا می‌کند.
اما باید توجه داشت ملّتی که بر اساس عقل و اندیشه‌ی سالم، مسیر خویش را انتخاب کند، هرگز به استعمار و استثمار تن نخواهد داد، اما اگر پایه‌ی زندگی به جای عقل بر اساس شهوت و شکم باشد، به راحتی به پستی‌ها و ذلّت‌ها تن خواهد داد. معروف است که دو چیز، راه ورود استعمار فرانسه را به الجزایر فراهم ساخت: بطری‌های شراب و زنان بدکار.
سیدجمال‌الدین اسدآبادی که از دیرباز، زمینه‌ی نفوذ استعمار را خوب دریافته بود، در این‌باره چنین می‌نویسد: «وقتی در اُمتی اوصافی رَذیله رُسوخ کرد، بنای جامعه‌ی آن امت می‌شکند، اعضایش از هم جدا می‌شود، نفاق و فساد در میان آنان پدید می‌آید. بعد از تزلزل و سستی، طبیعت آن جامعه اقتضا می‌کند که نیروی بیگانه بر آن جامعه تسلط یابد... افراد چنین جامعه‌ای نسبت به یکدیگر تفاخر می‌کنند، ولی در برابر بیگانگان خود را خوار و ذلیل می‌شمارند، با کارهایشان دشمنان خود را به تسلط و غلبه بر خودشان دعوت می‌نمایند و به واسطه‌ی منسوب شدن به بیگانگان مباهات می‌کنند».[3]
بر این اساس، استعمار با به وجود آوردن و تقویت فرقه‌هایی مانند بهائیت، که تعالیم آنان تبلیغ اباحه‌گری، بی‌قیدی و فساد نسبت به دین و ترغیب به عدم دلبستگی به دین و مذهب و وطن است، برای بسط و تقویت سلطه‌ی فرهنگی، سیاسی و اقتصادی خود بر آنان می‌کوشند.

پی‌نوشت:

[1]. بانو قدس ایران، بارقه‌ی حقیقت، به اهتمام علی‌امیر مستوفیان،تهران: انتشارات راه نیکان، 1387، چاپ اول، ص37-33.
[2]. عباس‌افندی، خطابات مبارکه، لجنه‌ی نشر آثار امری به لسان‌های فارسی و عربی، لانگنهاین، آلمان غربی، ج 3، ص 147.
[3]. کاظم قاضی‌زاده، اندیشه‌های فقهی- سیاسی امام خمینی، ص 615-614؛ به نقل از: العروة الوثقی، ترجمه‌ی زین‌العابدین کاظمی، ص 171-170.