سلف صالح از واژه‌های پرکاربردی است که سلفیه به نفع خود استفاده می‌کند. در حالیکه همه مذاهب اسلامی برای خود سلف صالح دارند، اما سلفیه خصوصاً وهابیت، سلف صالح را محدود به اشخاص مد نظر خودشان می‌کنند.

شیعه و اکثر مذاهب اهل سنت قائل به توسل هستند، اما ابن تیمیه نگاهی دیگر به این موضوع دارد، چرا که قائل است که توسل در زمان حیات اشکالی ندارد، چون امکان دارد که به وسیله آن حاجات افراد بر آورده شود، اما در زمان مرگ آن‌ها، شرک و کفر است و نوعی بدعت در دین است.

یکی از منکران مهدویت، نویسنده‌ی معاصر مصری با گرایشات سلفی‌گری، محمد بن رشید، مشهور به «رشیدرضا» است که تلاش کرده با شبهات خود باور مهدویت را خدشه‌دار سازد؛ «وی احتجاج به هیچیک از احادیث مهدویت را صحیح نمی‌داند.» که در پاسخ به او البانی می‌گوید: وی احادیث مهدویت را به طور کامل ندیده و سند‌های آن را بررسی نکرده‌اند.

از اعتقادات مهم شیعیان در مسائل دین، معتقد بودن به این موضوع است که قرآن این کلام بزرگ الهی که در میان دو جلد قرار گرفته است، تحریف نگشته و با قطع به یقین هم خودشان و هم بزرگان و علماء ایشان قائل به همین قول هستند، چرا که برای این کتاب الهی تقدّس خاصی را نسبت به آن قائلند. اما مخالفین تشیع به دروغ می‌گویند شیعیان معتقدند که قرآن تحریف شده است.

از جمله روایات فضیلت امیر مومنان علی (علیه‌السلام) روایت صدیقون است که در آن پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، امیر مومنان را افضل راستگویان قرار داده است. این روایت به دلیل وجود عمر بن جمیع از سوی ابن‌تیمیه تضعیف گشته که اشکال او با مقبولیت این روایت در نزد اهل سنت سست می‌گردد.

متن حدیث نسائی و مسند احمد درباره حدیث غدیر، گویای آن است که کلمه «مولی» و «ولیه» در این دو کتاب دلالت بر خلافت وجانشینی حضرت علی (علیه السلام) دارد.