سید مصطفی طباطبائی مدعی است که من نمی‌توانم تولد و غیبت طولانی امام زمان علیه السلام را بپذیرم؛ چون من سخت‌گیر هستم و با این حجم از روایات قانع نمی‌شوم. بله، او وقتی با باورهای شیعی مواجه می‌شود، بسیار سخت‌گیر است و هرگز قانع نمی‌شود؛ حتی اگر سی‌صد روایت داشته باشد، حتی اگر خدا گفته باشد...

سید ابوالفضل برقعی از بزرگان جریان قرآنیون معاصر در موضوع عصمت به صراحت ادعا می‌کند که پیامبر (ص) به اقتضای بشر بودن، گاهی دچار اشتباه و غفلت می شد که در نقد این ادعا می‌گوییم: آیاتی از قرآن وجود دارد که عصمت پبامبر (ص) را ثابت می‌کند و بسیاری از بزرگان شیعه و اهل سنت نیز آن را پذیرفته‌اند.

عصمت الهی اهل بیت (ع) مهمترین ویژگی شاخصی است که در حقیقت، وجه تمایز میان اهل بیت با دیگران است. امامان شیعه به عنوان وارثان رسول خدا (ص) کسانی هستند که از جانب خداوند متعال به عنوان هادی و راهنمای خلقت، در تبیین راه سعادت برای بشر انتخاب شده‌اند و برای ادای این وظیفه الهی، احتیاج به عصمت است تا نقصی در هدایتگری بشر پیش نیاید.

نظریه عدم عصمت، پیروی از دو امر متضاد است؛ چرا که «پیروی از پیامبران»، امری واجب و لازم است؛ زیرا برآورده شدن هدف رسالت، بدان بستگی دارد. حال اگر فرض کنیم که پیامبر، معصوم از گناه نیست، حکم متابعت از او به این معناست که خداوند، بندگان خود را دعوت به انجام گناه کند! که نادرستی آن، مشخص است.

خداوند متعال در آیه تطهیر، و پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در موارد متعدد، ازجمله حدیث ثقلین، اهل بیت (علیهم‌السلام) را از هر گناه و خطایی معصوم دانسته‌اند؛ آنان تا روز قیامت کنار قرآن قرار دارند و آن دو هرگز جدا نمی‌شوند که نشان از این است که اهل بیت (علیهم‌السلام) همچون قرآن کریم از هر خطا و اشتباهی مصون هستند.

فرمایش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) «هرکس علی را بیازارد، مرا آزرده است»، با سندهای متعدد نقل شده است که در مجموع نمی‌توان در صحت آن تردید کرد، و در صدف این کلام نبوی، جواهرات گران‌بهایی نهفته است.