عزاداری
یک سؤال مهم! چرا شیعیان از روز اول محرم برای امام حسین علیهالسلام عزاداری خود را شروع میکنند؟ این در حالی است که مصیبت امام حسین علیهالسلام از روز عاشورا شروع میشود! همچنین مگر امامان شیعه، سالگرد میگرفتند؟

«سید مصطفی طباطبایی» یکی از چهرههای شاخص جریان انحرافی و افراطی قرآنیون است که ادعا میکند کوچکترین اثری از روضه خوانی و دو ماه دیوارها را سیاهپوش کردن و بر سر و سینه کوبیدن در قرآن نیست. این در حالی است که بحث عزاداری و گریه کردن در قرآن مطرح شده است.

یکی از مسائلی که سید مصطفی طباطبایی در آن دارای آرای غیرهمسو با علمای شیعه و سنی است، بحث عزاداری و گریه بر مصائب اهل بیت عصمت و طهارت بوده و عزاداری برای سیدالشهدا علیهالسلام است؛ زیرا وی عزاداری را از مصادیق شرک و بت پرستی میداند. این در حالی است که در روایات معتبر شیعه و اهلسنت بر گریه بر اهل بیت علیهمالسلام تأکید شده است.

یکی از شاخصههای جریان «تشیع لندنی»، این است که سعی و تلاش بسیاری جهت ترویج افراطگری در کیفیت و کمیت عزاداریها دارد؛ یعنی از یک سو عزاداریها را به سمت اعمال، خشن وهن آمیز و غیر قابل توجیه هدایت میکنند و از دیگر سوی، به گسترش و افزایش روزهای عزا و سوگواری در طول سال میپردازند؛ اما چیزی که مسلم است این که چنین رفتارهایی با بسیاری از آموزهای دینی همخوانی ندارد و متأسفانه گسترش و تبلیغِ فزاینده این روشها و عدم مخالفت صریح علما با آن موجب شده است.

در شبکه ماهوارهای وهابی، روایتی در ردّ عزاداری از امام حسین(ع) نقل شده که باید گفت سند روایت مرسل است و ممکن است نهی در روایت، به سبب موقعیت خاص حضرت زینب(س) و امکان سوءاستفاده دشمن و تضعیف روحیه فرزندان و دیگر بازماندگان باشد. در آن شرایط حساس، بانوی کربلا رسالت بزرگی را به دوش میکشید و هرگونه اظهار ضعف از سوی ایشان، در مأموریتشان خلل ایجاد میکرد.

ایراد گرفتهاند که وقتی میدانید امام حسین(ع) بهشتی و سعادتمند شده است، عزاداری برای او بیمعناست؛ در پاسخ گفته میشود که گریه و عزا برای شهدای کربلا، برای عاقبت آنان نیست، بلکه به جهت محبت و بزرگداشت آنان است؛ همچنین آثار و برکاتی نیز بر آن مترتب است.

به یقین، امام حسین (ع) که تمام هستى خویش را یکجا با خداوند معامله کرد و با تمام اهل بیت (ع) و فرزندان در قربانگاه عشق قدم نهاد و مخلصانه از همه چیزش در راه خدا گذشت، از عظیم ترین شعائر الهى است و برپایى مجالس عزا براى آن حضرت، تعظیم یکى از بزرگترین شعائر الهى محسوب مىشود.

زیارت برای بشر، موضوعی فطری و درونی است که به طور طبیعی در زندگی وی ظهور و بروز می یابد. انسان با زیارت، دیداری مشتاقانه و آمیخته با احترام نسبت به پیشوایان دینی و رجال خدمتگزار سیاسی و اجتماعی، انجام داده و زیارت را نوعی بزرگداشت آنان میداند.

قمه زنی و سایر اعمال انحرافی، در مراسم عزاداری امام حسین (ع) موجب می شود که دین مقدس اسلام و مذهب شیعه در جهان، بی منطق قلمداد شـده و عنوان خرافی به آن داده شود و در نتیجه باعث هتک حرمت به عزاداری و موجب تمسخر و توهین به دین و مذهب میگردد.

مراسم قمه زنی و ... از خارج عراق به آن كشور وارد شده و ريشه عربی ندارد؛ انگليسیها، برای رسيدن به اهداف خود رسم قمه و شمشيرزنی بر پيشانی را از شيعيان هندوستان شروع كردند كه از مركز تشيع و مرجعيت نجف دور بودند؛ اين بدعت بدون مجوز علما پذيرفته شد و به ايران و عراق رخنه کرد.

محبت اهل بیت(ع) برای اهل سنت، جزء لاینفک ایمان آنهاست؛ به طوریکه اگر محبت اهل بیت(ع) را نداشته باشند، ایمان آنها مشکل دارد.

وهابیت عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) را بدعت دانسته و میگویند شیعیان بدعت گزار هستند، چون در دین عزاداری نبوده است. ابن تیمیه در این باره میگوید: از حماقتهای شیعیان است که هر ساله برای کسی که سالها پیش کشته شده، ماتم گرفته و نوحه سرایی میکنند. این در حالی است که عزاداری از سنتهای نبوی و قرآنی است.

اگر مذهب ما برای عزاداری، دست ما را نبسته بود، برای امام حسین (علیهالسلام) شدیدتر از شیعیان عزاداری میکردیم. ما باید با اخوت و برادری، مسیر امام حسین (علیهالسلام) را ادامه دهیم.

قمه زنی، علاوه بر اینکه ضرر به نفس و وهن مذهب است، تعادل روانی برخی از افراد حساس جامعه را نیز بر هم میزند. متخصصان روانپزشکی معتقدند، قمهزنی در روحیه افراد حساس جامعه از جمله کودکانی که شاهد این عمل هستند، اثر منفی بر جای میگذارد.