عزاداری
وهابیان معاصر اینگونه شبهه می‌کنند که چرا امام علی (علیه‌السلام)، بلافاصله بعد از شهادت حضرت زهرا (علیهاالسلام) ازدواج کردند که در جواب آنها ادله‌ای بیان می‌شود و ثابت می‌کند که این حرف، اساسی ندارد و نادرست است.
شیعیان امیرالمومنین (علیه‌السلام) در عزاداری خود به سیره اهل بیت (علیهم‌السلام) عمل می‌کنند، همانند امام سجاد (علیه‌السلام) که بیست یا چهل سال بر پدر غریبشان گریه می‌کردند و زنان بنی‌هاشم نیز در طول سالیان دراز عزادار بودند.
برخی از دشمنان مکتب تشیع با ترویج احادیثی از اهل بیت عصمت، در صددند که عزاداری را بدعت به حساب آوردند و چنین وانمود کنند که عزاداری سابقه‌ای در زمان معصومین نداشته است. این در حالی است که معصومین همگی در عزای امام حسین نوحه‌سرایی و گریه کرده‌اند. در روایات آمده است که فقط امام سجاد 40 سال در عزای امام حسین گریه کرد.
در گفتگوی دوستانه با یکی از دوستانم در فضای مجازی، متوجه شدم که او اصل عزاداری را نپذیرفته و با توجه به روایات، آن را زیر سوال می‌برد. اما باید گفت که مساله گریه و عزاداری به مثابه امری فطری، از سوی قرآن در داستان حضرت یعقوب نیز آمده است و افزون بر آن روایاتی در تایید آن نیز وارد شده است.
یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «سوگواری و عزاداری» است. وهابیان هر چند با استناد به گریه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در مرگ فرزندش ابراهیم، اصل گریه کردن بر اموات و اشک ریختن در غم فراق عزیزان را پذیرفته‌اند؛ اما برگزاری مراسم عزاداری و سوگواری را بدعت می‌دانند.
وهابیت اقامه عزاداری برای امام حسین علیه السلام را بدعت می دانند اما عزاداری در سنت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم دیده می شود وحتی ایشان دیگران را امر به عزاداری می کردند
در مراسم خاکسپاری زهرا مدرس زاده یکی از مسترهای فرقه انحرافی حلقه و از زندانیان سیاسی-عقیدتی، که پیش از این همراه محمدعلی‌طاهری سرکرده فرقه حلقه دستگیر شده بود، دوستان، اقوام و بازماندگان او به‌‌جای قرائت قرآن و دعا به درگاه الله باری‌تعالی و طلب غفران، یا گریه و ناراحتی برای فرد متوفی، به رقص و پایکوبی می‌پردازند و همراه با اجرای زنده موسیقی دست و جیغ و سوت می‌زنند.
اهل‌سنت مدعی هستند که روزه گرفتن در روز عاشورا از سنت‌های پیامبر است و در این مسیر به روایتی استدلال می‌کنند. مضمون روایت بر این مساله دلالت دارد که پیامبر (ص) با تقلید از مکتب یهودیان، این روز را به عنوان یکی از ایام روزه‌داری معرفی کرده‌اند. این در حالی است که پیامبر (ص) در روایات دیگر از تشبه به یهودیان و مسیحیان منع کرده‌اند.
دشمنان مکتب تشیع با استناد به حدیثی از امام حسین که فرمود ای خواهر در عزای من گریبان چاک نکن، در صدد تحریم عزاداری هستند. این در حالی است که این سخن امام در موقعیتی بود که اگر حضرت زینب بی‌تابی و جزع و فزع می‌کرد، عمل او عملى صرفا عاطفى تلقى مى‌شد و مصداق بى‌صبرى به نظر مى‌رسيد. بنابراین، این سخن دلیلی بر تحریم عزاداری نیست.
در سوگِ عزیزان از دست رفته نشستن، حتی در شریعت زرتشتی هم وجود دارد. لیکن برخی به مجلس عزای حسین (ع) ایرادهای بنی‌اسرائیلی می‌گیرند. به هر روی، حسین (ع) قلب تپنده جامعه است. و عزاداری ما، جوششِ عقل و عشق است که جامعه را زنده نگه می‌دارد.
از مسلّمات تاریخ و سیره مسلمانان عزاداری و گریه برای اموات است، چرا که این عمل هم در قرآن آمده و هم در اعمال و رفتار پیامبر و هم در میان صحابه و تابعین مرسوم بوده است؛ چرا که این عاطفه و حس درونی انسانهاست که منجر می‌شود که برای عزیزان و کسانیکه به او علاقمند هستند، اینگونه رفتار کنند، اما وهابیون می‌گویند که نباید برای اموات گریه و عزاداری کرد چرا که میت را عذاب می‌کنند.
از اختلافات میان شیعه و وهابیت گریه و عزاداری و مرثیه سرایی برای اموات است، چرا که از نظر شیعه این امور از مواردی است که در اسلام و حتی قبل آن مرسوم بوده و بهترین دلیل آیه قرآن است که برخی وقایع از جمله گریه حضرت یعقوب در فراق فرزندش در آن اشاره شده و از پیامبر هم این مورد روایت شده است. اما وهابیون به استناد روایتی غیرصحیح، آن را نهی شده پیامبر می‌دانند و غیر جایز.
با صرف نظر از هر دین و مذهب، سنّت عزاداری بر مرگ عزیزان، علاوه بر فطری بودن، خدادادی است که در قرآن کریم و سنّت نبوی نیز ریشه داشته و بر همین اساس سیره صحابه و دیگر مسلمانان نیز بر آن استوار بوده است؛ نکته درخور توجه این است که امثال ابن‌تیمیه و پیروان او به عزاداری شیعیان مخصوصا عزاداری برای اهل‌بیت (علیهم السّلام) خرده گرفته و آن را بدعت می‌دانند.
از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.