دیدگاه علمای اهل سنت
یکی از کارهایی که حنابله درباره علمای خود انجام دادهاند، غلو نسبت به آنها میباشد، که با این داستانهای دروغین قصد بزرگ نمودن پیشوایان خود را دارند؛ اما شیعیان که روایات فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سایر ائمه (علیهم السّلام) که صحیح بوده و بزرگان فرقههای مختلف اسلامی نقل نمودهاند را بیان میکنند، به غلو متهم میشوند.
یکی از کارهایی که حنابله درباره علمای خود انجام دادهاند، غلو نسبت به آنها میباشد، که با این داستانهای دروغین قصد بزرگ نمودن پیشوایان خود را دارند؛ اما شیعیان که روایات فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سایر ائمه (علیهم السّلام) که صحیح بوده و بزرگان فرقههای مختلف اسلامی نقل نمودهاند را بیان میکنند، به غلو متهم میشوند.
یکی از کارهایی که حنابله درباره علمای خود انجام دادهاند، غلو نسبت به آنها میباشد، که با این داستانهای دروغین قصد بزرگ نمودن پیشوایان خود را دارند؛ اما شیعیان که روایات فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سایر ائمه (علیهم السّلام) که صحیح بوده و بزرگان فرقههای مختلف اسلامی نقل نمودهاند را بیان میکنند، به غلو متهم میشوند.
یکی از کارهایی که حنابله درباره علمای خود انجام دادهاند، غلو نسبت به آنها میباشد، که با این داستانهای دروغین قصد بزرگ نمودن پیشوایان خود را دارند؛ اما شیعیان که روایات فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سایر ائمه (علیهم السّلام) که صحیح بوده و بزرگان فرقههای مختلف اسلامی نقل نمودهاند را بیان میکنند، به غلو متهم میشوند.
یکی از کارهایی که حنابله درباره علمای خود انجام دادهاند، غلو نسبت به آنها میباشد، که با این داستانهای دروغین قصد بزرگ نمودن پیشوایان خود را دارند؛ اما شیعیان که روایات فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سایر ائمه (علیهم السّلام) که صحیح بوده و بزرگان فرقههای مختلف اسلامی نقل نمودهاند را بیان میکنند، به غلو متهم میشوند.
قرآن مجید میفرماید: «هر نَفْسى چشنده مرگ است، پس از آن به سوى ما برمى گرديد»؛ این در صورتی است که بخاری حدیثی را به پیامبر (ص) نسبت داده که در آن پیامبر اسلام به نحوی دچار شک شده که آیا حضرت موسی طعم مرگ را چشید یا از این قضیه مستثنی شده بود!
در طول تاریخ اسلام تنها دو گروه بوده و هستند که علاوه بر تکفیر مسلمانان حکم به اباحه خون و مال و ناموس مردم کردهاند. گروه اول خوارج هستند که توسط حضرت علی (علیه السلام) از بین رفتند و گروه دوم وهابیت و جریان های سلفی تکفیری هستند.
بخاری در صحیح خود روایتی را نقل میکند که میبایست در عمل به آن بر پیامبر و خاندانش درود فرستاده شود ولی خود او هرگز چنین کاری را انجام نداده است.
معاویه بر بالای منبر از خود باد در میکند و با پرویی کامل در صدد توجیه آن بر میآید.
یکی از کارهایی که حنابله درباره علمای خود انجام دادهاند، غلو نسبت به آنها میباشد، که با این داستانهای دروغین قصد بزرگ نمودن پیشوایان خود را دارند؛ اما شیعیان که روایات فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سایر ائمه (علیهم السّلام) که صحیح بوده و بزرگان فرقههای مختلف اسلامی نقل نمودهاند را بیان میکنند، به غلو متهم میشوند.
جنایات بی شمار جریان های سلفی تکفیری در کشورهای اسلامی کار را به جایی رسانده است که حتی شخصیتهای سلفی سعودی و مصر نیز در مقابل آنان موضع گرفتهاند.
شیخ حسن الجناینی یکی از علمای بزرگ دانشگاه االازهر مصراست. وی در مصاحبهای منشأ همه اختلافات جامعه اسلامی را مربوط به زمان رحلت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) میداند. که حضرت رسول الله، خواست در کاغذی خلیفه پس از خود را معرفی کند و نام او را بنویسد، اما عمر مخالفت کرد و اختلافات در جامعه اسلامی به وجود آمد.
از آغازین روزهای پیدایش فرقه سلفیه تاکنون دانشوران اهل تسنن نقدهای زیادی بر آن نوشتهاند. آشنایی با این نقدها از آن روی ضرورت دارد که این فرقه خود را پشت سپر تسنن پنهان کرده و همواره از زبان آنان سخن میگوید و داعیۀ حمایت از آنان را دارد. بدین روی بیشترین شمار طرفداران خود را فقط به لحاظ عددی در میان افراد ناآگاه تسنن مییابد.
پیامبر گرامی اسلام (ص) پس از آنکه معاویه را به حضور خواند و او او بر سر سفره غذا بدون توجه به امر پیامبر (ص) توجه نکرد وی را مورد نفرین قرار داد و فرمود: خداوند هیچگاه شکم او را سیر نگرداند.