استکبار با ترویج تفکر تفریطی جریان‌های تکفیری در صدد جایگزینی تفکر افراطی و اباحه گرایی تمدن غرب است. دشمن می‌خواهد با نشان دادن خشونت جریان‌های تکفیری، مسلمانان را به دام تمدن منحط غرب بکشاند.

زمانی که دین اسلام در سرزمین عربستان ظهور کرد افراد زیادی به خاطر گرویدن به دین از طرف دشمان اسلام مورد شکنجه قرار گرفتند که از باب نمونه می‌توان به عمار یاسر و والدین او اشاره کرد. اما بعد از رحلت پیامبر اصحاب واقعی آن رسول گرامی اسلام هم مورد آزار و اذیت قرار گرفتند اما هیچگاه به خاطر سختی که از طرف والیان غاصب وارد شد منحرف نشدند که یک نمونه آن حجر بن عدی است

عناد و دشمنی برخی از مذاهب اسلامی با شیعیان، ایشان را بر آن داشته تا واژه کفر را تعمیم داده و آن را به شیعیان سرایت دهند. این در حالی است که شیعیان همه مذاهب اسلامی را محترم می‌شمارند.

اهل سنت اسلام را تصدیق به قلب و زبان می دانند و عمل را شرط نمی‌دانند اما محمد بن عبدالوهاب افزون بر تصدیق قلبی و لسانی عمل را نیز در اسلام شرط می‌داند. بنابراین با مبنای محمد بن عبدالوهاب، مسلمانی که اعمال عبادی را انجام ندهد کافر است.

اهل سنت در تکفیر دیگران احتیاط می‌کنند. تقی الدین سبکی به صراحت می‌گوید: مومن حکم به کفر کسی که شهادتین بر زبانش جاری کند، نمی‌کند. اما ابن تیمیه به صراحت اعلام می‌کند که افزون بر شهادتین، انجام اعمال عبادی نیز لازم است، بنابراین اگر کسی نماز نخواند، تکفیر می‌شود.

دیدگاه خوارج و وهابیت در موضوع ایمان و کفر بسیار نزدیک است. خوارج و وهابیت ایمان را تصدیق به زبان و قلب و عمل می دانند از این جهت اگر مسلمانی گناهی مرتکب شود او را کافر می پندارند.