پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مسائل مهم که امروزه در جهان اسلام مطرح است، مسئله «دارالکفر» و «دارالاسلام» است. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که جریان‌های تکفیری، بسیاری از کشورهای اسلامی را درالکفر می‌دانند. اما آن چه قابل توجه است، اینکه دارالکفر دانستن کشورهای اسلامی از اختصاصات سلفیه تکفیری نیست، بلکه خوارج در صدر اسلام نیز چنین عقیده‌ای داشتند. برای این که شباهت دیدگاه خوارج و سلفیه جهادی تکفیری را مشاهده کنید به مقایسه این دو تفکر می‌پردازیم.
خوارج در مسئله ایمان و کفر از دیگر مسلمانان جدا شدند. آنان بر خلاف همه مسلمین گفتند، ایمان از سه جزء تقسیم شده است. تصدیق زبانی، تصدیق قلبی و تصدیق عملی. اگر شخصی این سه مورد را با هم داشته باشد مسلمان است اما اگر شخصی یکی از این موارد را نداشته باشد کافر است.[1] بنابراین حکم به کفر مسلمانان زیادی کردند. مسلمانانی که به خداوند ایمان داشتند و به واجبات الهی نیز عمل می‌کردند اما چون برخی از گناهان را مرتکب می‌شدند به دست خوارج تکفیر می‌شدند، چون این اشخاص از نظر خوارج در حیطه رفتار و عمل، مرتکب فعل گناهی شده بودند. خوارج بر اساس این مبنا، سرزمین مخالفین خودشان را «دارالکفر» می‌نامیدند.[2] در نتیجه جنگ و شورش علیه آنان را واجب می‌پنداشتند.
تفکر خوارج اگر چه در همان صدر اسلام به فراموشی سپرده شد، اما پس از 1200 سال دوباره از سرزمین حجاز سرفرود آورد. محمد بن عبدالوهاب همان تفکر خوارج را احیا کرد. هر چند این تفکر تکفیری این مرتبه با نام «توحید» ابراز وجود کرد. اما توحیدی که وهابیت طرفدار آن بودند، به جای نزدیکی انسان‌ها به خداوند، فقط جان آنان را می‌گرفت. به هر حال امروز جریان‌های تکفیری، خصوصا سلفیه جهادی سردمدار این تفکر است و همه کشورهای اسلامی را به جهت کفر حاکمان سرزمین «دارالکفر» می‌داند.[3]
تنها راه  اینکه مسلمانان از این تفکر منحوس نجات یابند، شناخت این جریان‌های تکفیری است. مسلمانان باید در مقابل این جریان‌ها بایستند و با دادن جان و مال به مقابله آنان برخیزند.

نویسنده: مجتبی محیطی

پی‌نوشت:

[1]. علیزاده موسوی، ایمان و کفر، مقدمه آیت الله سبحانی بر کتاب، انشارات دارالاعلام، قم، 1393، ص29.
[2]. همان، ص29.
[3]. عبدالقادر بن عبدالعزیز، الجامع فی طلب العلم الشریف، بی جا، بی نا، سایت منبرالتوحید و الجهاد، ص565.