در طول تاریخ همیشه تکفیری‌ها با زبان خشونت و فحش دیگران را تکفیر کرده‌اند. محمد بن عبدالوهاب رئیس فرقه وهابیت با الفاظ رکیک شیعیان را تکفیر کرده است و نسبت زنان به شیعیان داده است.

منهج‌شناسی وهابیت در باب تکفیر این نتیجه را در پی دارد که ظاهر‌گرایی و ادعای سلف‌گرایی از سوی ایشان، سبب شده است که دیگر مسلمانان با برچسب مشرک شناخت شوند. زمانی که ظاهرگرایی و سلف‌گرایی در شناخت متون دینی یک شاخصه به شمار بیاید باید نتیجه آن یعنی تکفیر مسلمانان نیز پذیرفته شود.

محمد بن عبدالوهاب فقط برداشت خود از دین را درست می‌دانست. گویی فقط فهم او از دین درست است و دیگران همه اشتباه می‌کنند. به همین جهت عالمان معاصر خود را تکفیر می‌کرد.

بسیاری از الفاظ هست که با تغییر معنایی و مفهومی از کارایی خود خارج و کارکرد دیگری پیدا می‌کند. گاهی این تغییر به قدری زیاد است که لفظ معنای کاملا نقیض از خود ارائه می‌دهد. یکی از این کلمات «جهاد» در ادبیات سلفیان جهادی است. سلفیان جهادی آنقدر این مفهوم را تغییر داده‌اند که از مفهوم قرآنی خود کاملا دور شده است.

یکی از مهم‌ترین اقدامات در جهاد داشتن استراتژی و تعیین اولویت برای تعیین دشمنان خطرناک‌تر است. اگر فرض جهادی‌ها مبنی بر دشمن بودن برخی از مسلمانان را بپذیریم، این که آنها دشمن خطرناکی هستند و یا امریکا و رژیم صهیونیستی، یکی از بزرگترین اشتباهات جهادی ها است.

بعد از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) اختلافات و حوادث ناگواری روی داد، و یکی از این حوادث ناهنجار جعل روایات و احادیث دوروغی بود که افراد مغرض و انسانهایی که به خاطر مطامع دنیایی آنها را وضع کرده آن را به افرادی به مانند خلفای غاصب و عمّال آنان به مانند معاویه بن ابی سفیان نسبت دادند. افرادی فاسقی که لیاقت حکمرانی و خلافت بر مسلمانان را نداشتند و اینان هم با زور و تبلیغات وسیع بر عرصه حکومتی مسلمین تاختند و خود را خلیفه نامیدند