احکام و عقاید بهائیت
تشکیلات بهائیت مدعیست که بر اساس آیین بهائی، بهائیان صرفاً موظف هستند پیام مسلک خود را برسانند و حق ندارند دیگران را به دین و مسلک خود وارد کنند. این درحالیست که علاوه بر یکی بودن تبلیغ بر هر دو معنا یا مقدمه بودن یکی بر دیگری، تشکیلات بهائیت تمام تلاش خود را بر تبلیغ حداکثری برای تغییر عقیده مردم گماشته است.
برای پیروی از هر یک از ادیان الهی، تنها کافیست قلباً ایمان بیاوری و پیامبر و اصولش را بپذیری و نهایتاً ایمانت را به زبان بیاوری یا غسلی انجام دهی! اما برای بهائی شدن، ابتدا باید به همراه مشخصات، فرم درخواست را پر کنی و عده‌ای پس از تحقیق و بررسی نظر دهند که آیا شما صلاحیت اعتقاد به بهائیت را داری یا خیر!
آقای علوی بروجردی در یکی از مصاحبه‌هایشان سخنانی در حمایت از حقوق بهائیان گفتند. برخی هم حمایت ایشان از حقوق انسان‌ها فارغ از عقایدشان را به پشتیبانی از بهائیت تعبیر کرده و به ایشان تاختند. اما حقیقت آنست که هیچ قانون و سابقه‌ای بر مجازات بهائیان بخاطر عقایدشان وجود ندارد تا آقای بروجردی با سخنان دووجهی، موجب ناراحتی دوستان و خشنودی دشمنان شوند.
یکی از توجیهاتِ ادعای خدایی پیامبرنمای بهائی، تشبیه گفته‌های او به شطحیات صوفیانه و تجلّی است. اما به چند دلیل این توجیه قابل پذیرش نیست: اول: انسان نمی‌تواند مظهر کامل ذات الهی باشد، چون که خود، آفریده شده، محدود و ضعیف است. دوم: پیامبرنمای بهائیت با رد تجلّی، خود را ذات پروردگار دانسته و همین توجیه را نیز رد کرده است.
چگونه فرقه بهائیت سعی دارد تا رشد و بقای خود را مرهون عقاید و آموزه های ابدعی اش معرفی کند در حالی که عقاید بهائیت سرشار از شرک و تناقض و تعالیم بهائیت هم تقلیدی از سایر ادیان و مکاتب فکری است.
بهائیت فرقه‌اى منشعب از بابیت است؛ بابیتی که با ادعای نیابت حضرت مهدی (علیه السلام) شروع و با ادعای خدایی و توبه‌ی او ختم شد. حسینعلی نوری نیز به ادعای جانشینی علی‌محمد باب، مسلک بهائیت را تأسیس و پس از ادعای پیامبری، مقام خدایی و ربوبیت را برای خود برگزید. وی ضمن معادل‌سازی احکامی از ادیان برای مسلک خود، اباحه‌گری را میان بهائیان رواج داد.