اصول اعتقادى و احکام فرقه بهائیت چگونه است؟

  • 1398/09/26 - 19:01
بهائیت فرقه‌اى منشعب از بابیت است؛ بابیتی که با ادعای نیابت حضرت مهدی (علیه السلام) شروع و با ادعای خدایی و توبه‌ی او ختم شد. حسینعلی نوری نیز به ادعای جانشینی علی‌محمد باب، مسلک بهائیت را تأسیس و پس از ادعای پیامبری، مقام خدایی و ربوبیت را برای خود برگزید. وی ضمن معادل‌سازی احکامی از ادیان برای مسلک خود، اباحه‌گری را میان بهائیان رواج داد.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پرسش: اصول اعتقادى و احکام فرقه بهائیت چگونه است؟

پاسخ: بهائیت فرقه‌اى انشعاب یافته از فرقه «بابیه» است که اصول، مبانى اعتقادى و احکام آن را در بر مى‌گیرد. بنیان گذار فرقه بابیه «على محمد شیرازى» از طریق آشنائى با فرقه «شیخیه» اطلاعات محدودى پیرامون مسائل عرفانى، تفسیر آیات و احادیث اسلامى کسب نمود.
پس از مرگ سید کاظم رشتى، على‌محمد در ابتدا خود را «باب» و نایب خاص امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و واسطه فیض رسانى و ارتباط آن حضرت با مردم معرفى مى‌نماید و پس از اندک زمانى در بالاى منبر به مردم اعلام مى‌دارد: «من خود امام زمان هستم!».[1]
به مرور زمان و پس از آن که گروهى از پیروانش با جسارت اساس اسلام را منسوخ دانستند، على محمد باب با حمایت علنى و تلویحى سفارت روس در تهران، پا را فراتر نهاده و از ادعاى مهدویت به ادعاى نبوت تغییر شکل مى‌دهد و سپس با نوشتن کتاب «بیان» به نسخ احکام شریعت اسلام مى‌پردازد.
سرانجام باب در آخرین نوشته‌اش به نام «لوح هیکل الدین» مدعى مقام الوهیت نیز مى‌شود [2] هرچند نامبرده در مناظراتى که با علماى ایران در شیراز، اصفهان و تبریز انجام داد [3] نتوانست از عهده اثبات مدعیات سنگین خویش برآید و این امر، به همراه وجود خطاهاى بسیار ادبى و علمى در آثار و الواح وى، و مهمتر از آن ظلم و جنایاتى که پیروان او در مناطق مختلف کشور مرتکب مى‌شدند، باعث گردید چندین بار توسط حکومت وقت دستگیر و هر دفعه از گذشته خود ابراز ندامت نماید [4]؛ لکن هربار توبه را مى‌شکست و دوباره تبلیغ و آشوب را شروع مى‌نمود تا اینکه سرانجام در تبریز به جرم ارتداد (طبق فتواى علماى تبریز) به فرمان امیرکبیر تیرباران شد.
عقائد بهائیت:
پس از مرگ باب از آنجا که وى به ظهور فردى پس از خود با مقام «من یظهره الله» نوید داده بود افراد زیادى ادعاى چنین مقامى کردند که توسط حسینعلى و همکارى یحیى، یا کشته شدند یا از ادعاى خود دست برداشتند. سپس میرزا حسینعلى مقام پیامبرى را براى خود ادعا کرد و از اینجا نزاع اصلى در میان بابیان آغاز شد.
بابى‌هایى که ادعاى حسینعلى را نپذیرفتند و بر جانشینى یحیى باقى ماندند «ازلى» نام گرفتند و پیروان حسینعلى (بهاءالله) «بهائى» خوانده شدند. او با ارسال نامه‌هایى به اطراف رسماً آیین جدید را اعلام و عده‌اى از بابیان به او ایمان آوردند.
بهاءالله مقامات زیادى براى خود ادعا کرد که مهمترین آن‌ها مقام «الوهیت و ربوبیت» بود.[5] او همچنین ادعاى شریعت جدیدى نمود و با نگارش کتاب هایى نظیر «ایقان»، «اقدس»، «لوح اشراقات»، «بدیع»، «مجموعة الالواح» که براساس تفکر، اعتقادات و تعالیم باب تنظیم یافته، عقاید و احکام فرقه خود را بیان مى‌نماید.[6]
منابع اعتقادى و احکام بهائیان، نوشته هاى على محمد باب، میرزا حسینعلى بهاء، عبدالبهاء و تا حدى نیز شوقى افندى است که از نظر بهائیان مقدس بوده و در مجالس ایشان قرائت مى‌شود؛ هرچند کتب باب عموماً در دسترس بهائیان قرار نمى‌گیرد [7] و دو کتاب اقدس و ایقان میرزا حسینعلى نزد آنان از اهمیت خاصى برخوردار است.
بیشتر عقاید بهائیت در محور میرزا حسینعلى (بهاءالله) است که در اینجا به چند نمونه اشاره مى‌شود:
1. نسخ اسلام؛ با ظهور سید على محمد باب اسلام پایان گرفته و اینک دین جدید ظهور کرده و مردم باید همگى بهائى شوند.[8]
2. شناخت بهاءالله؛ اولین چیزى که بر بندگان واجب شده است شناخت محل تابش وحى و طلوع امرالله است، یعنى معرفت به میرزا حسینعلى بهاء که در اثر این شناخت اعمال قبول مى‌شود.[9]
3. بهاءالله داراى مقام الوهیت و ربوبیت است.[10]
4. بهاء مژده‌ی انبیای گذشته و باب است [11]، یعنی على محمد شیرازى باب هم پیامبر و هم مژده رسان بهاء بود و با ظهور او قیامت برپا شده است.[12]
5. علاوه بر عقایدى از این قبیل، امروزه بهائیت به آموزه‌هاى دوازده‌گانه‌اى پرداخته و آن‌ها را تبلیغ مى‌نماید. امورى از قبیل؛ تحرى حقیقت، ترک تقلید، تطابق دین با علم و عقل، وحدت اساس ادیان، وحدت عالم انسانى، ترک تعصبات، اُلفت و محبّت میان افراد بشر، تعدیل معیشت عمومى، تساوى حقوق رجال و نساء، تعلیم و تربیت اجبارى، صلح عمومى و تحریم جنگ از جمله اصول دوازده‌گانه بهائیت به شمار مى‌رود.[13]
احکام بهائیت:
منبع اصلى احکام در میان بهائیان کتاب اقدس است.[14] احکام اعلام شده از جانب حسینعلى بهاء بر اساس احکامى است که على محمد باب در کتاب بیان آورده است هر چند در فلسفه و فروع تفاوت‌هایى بین این دو مى‌باشد. برخى از احکام این فرقه عبارتند از:
1. نماز: بهائیان موظف به نماز روزانه‌اند. این فریضه از اول بلوغ واجب شود و بر سه نوع (صغیر، وسطى و کبیر) است. و هر بهائى مخیر به انجام یکى باشد.[15] قبله‌شان قبر میرزا حسینعلى (بهاء) در شهر عکا است. و کسى که آب ندارد به جاى وضو، پنج بار مى گوید: «بسم الله الاطهر الاطهر».[16]
2. روزه: به عقیده بهائیت، هر سال 19 ماه دارد و هر ماه نوزده روز. روزه 19 روز در آخرین ماه سال واجب است که عید نوروز، عید فطرشان مى‌شود.[17]
3. حج: زیارت محل تولد باب در شیراز و خانه حسینعلى میرزا در بغداد در همه ایام به جاى زیارت کعبه قرار داده شده است.[18]
4. ازدواج و زنا: ازدواج با بیش از دو زن حرام است.[19] هرچند خود بهاء و بسیارى بهائیان بیش از دو زن گرفته‌اند! همچنین ازدواج با محارم در این آیین مگر با زن پدر، منع نشده است [20] و حکم مابقى مانند: دختران، خواهران، خاله‌ها، عمه ‌ا و... به بیت العدل محول شده است! حد زنا در مرحله اول نُه مثقال طلا و در مرحله بعد هیجده مثقال به بیت العدل پرداخته مى‌شود.[21]
5. حجاب: حجاب زنان ملغى گردیده و بى حجابى آزاد مى‌باشد.[22]
6. مطهرات پنج چیز است؛ آتش، هوا، آب، خاک و کتاب بیان و در صورت تطهیر با هرکدام ازعناصر اربعه، باید آیه تطهیر «الله اطهر» خوانده شود.[23]
7. نجاسات: بهائیت چیزهائى را که در دین اسلام، نجس شمرده شده‌اند پاک و طاهر گردانیده است. مانند: بول، غائط، منى، فضله موش، سگ. و این موهبت بهاء به بندگان اوست.[24]
8. ربا: معاملات ربوى آزاد و رباخوارى حلال است.[25]
9. سیاست: در کتاب هاى مذهبى بهائیان به شدت از دخالت در سیاست منع شده‌اند.[26]
بدین گونه عوامل استعمارى جریان انحرافى بهائیت به مرور و در مراحل مختلف، به منسوخ اعلام نمودن دین اسلام و نفى و انکار نبوت، امامت، معاد و تعالیم و قوانین و احکام مقدس و نورانى قرآن مى‌پردازند. سپس ابتدا ادعاى نیابت خاص حضرت حجت (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و در مرحله دوم ادعاى مهدویت و پس از آن ادعاى نبوت و مرحله آخر ادعاى الوهیت و خدایى مى‌نمایند! آنگاه به هدم و نابودى آثار اسلام یعنى کعبه و قبور انبیاء و امامان و مساجد فرمان مى‌دهند و سپس به ساختن کعبه جدید! در شیراز اهتمام مى‌ورزند و با آداب و ادعیه و ذکر و زیارتنامه‌هاى استعمار ساخته به طواف به گرد آن مى‌پردازند! احکام دین جدید را صادر و مطابق با خواست و اهداف استعمار، به رفع حجاب و پوشش زنان فرمان مى‌دهند و دخالت در سیاست را (که آرزوى دیرینه قدرت هاى سلطه جهانى در مناطق اسلامىست که همواره از اصل ورود و دخالت در سیاست به عنوان یک تکلیف و وظیفه اسلامى ضربه خورده‌اند) ممنوع اعلام مى‌نمایند!
بدین ترتیب همه زمینه‌ها آماده و مهیا مى‌شود تا مبانى و ارکان اعتقادى و ارزش‌هاى اخلاقى و پایبندى‌هاى معنوى جامعه اسلامى متزلزل شده، وحدت و یکپارچگى مسلمانان در ایران به تفرقه و تشتت تبدیل گردد و از قدرت بى نظیر مذهب تشیع و مراکز علم و فقاهت و مراجع و فقها و علماى بیدار و آگاه که مدافعان راستین اسلام و سنگرهاى مستحکم دفاع از هویت دینى و استقلال و شرف و اعتلا و اقتدار مسلمانان مى‌باشند، کاسته شود و راه‌هاى تاخت و تاز و سلطه استعمار خارجى همواره گردد.[27]

پی‌نوشت:
1. تاریخ جامع بهائیت، بهرام افراسیابى، تهران: نشر سخن، 1371، ص 51.
2. در بخش مربوط به نقد عقاید بهائیت، به بررسى این ادعاها و مستندات آنها پرداخته شود. به عنوان نمونه على محمد باب در وصیتنامه خود به یحیى صبح ازل چنین مى نویسد (ترجمه): «این نامه اى از طرف خداى مهیمن و قیوم به سوى خداى مهیمن و قیوم است،...» (ر.ک: نقطة الکاف، میرزا جانى کاشانى، ضمیمه کتاب، به همّت ادوارد براون).
3. در بخش مربوط به نقد عقاید بهائیت نمونه اى از این مناظرات ارائه گردیده است.
4. متن توبه نامه باب در بخش مربوط به نقد عقاید بهائیت ارائه گردیده است.
5. نکته اى که خوانندگان گرامى در زمینه عقاید و احکام بهائیت لازم است توجه داشته باشند این است که مقامات بهائى به دلیل وجود مشکلات متعددى که در بسیارى از این آموزه ها وجود داردهمواره اقدام به کتمان، تحریف یا توجیه آن براى پیروان خویش نموده اند. و حال آنکه - همانگونه در ادامه و بخش نقد عقاید بهائیت ملاحظه مى نمائید - کاملاً مستند و غیر قابل انکار مى باشد.
6. تاریخ جامع بهائیت، ص 271 و 298 و 323 و 563. ر.ک: فرق و مذاهب کلامى، على ربانى گلپایگانى، قم: امیر، 1377 شمسى، ص 341؛ شلبى، احمد، مقارنة الادیان الیهودیه، قاهره، مکتبة النهضة المصریه، سوم، 1973 میلادى، ص 336. لازم به ذکر است «الواح» که در نزد بابیان و بهائیان بسیار «مقدس»! و حکم وحى! را دارد، همان مجموعه «اصول» و «احکام» نوشته شده در دو کتاب مقدس! بهائیان است. کتاب اول «بیان» نام دارد که توسط سیدعلى محمدباب تنظیم شده است، و کتاب دوم را «کتاب اقدس» مى گویند که به وسیله میرزا حسینعلى بهاءاللّه رهبر بهائیت تنظیم و آماده شده است.
7. دلیل آن این است که بهائیان از حقایق اعتقادات خود آگاه نگردندبه همین دلیل بیت العدل مانع چاپ وانشار کتب باب مى گردد.
8. بیان، على محمد باب، واحد اول، باب 15؛ واحد دوم، باب اول؛ واحد سوم، باب 14؛ همچنین ر.ک: شخصیت و اندیشه هاى کاشف الغطاء، کتاب «الایات البینات»، به کوشش: احمد بهشتى، کانون نشر اندیشه اسلامى، ص 109.
9. کتاب اقدس، میرزا حسینعلى نورى، ص 1؛ مجموعه الواح، میرزا حسینعلى نورى، قاهره: مطبعه سعادت، 1338، ص 36؛ مفتاح باب الابواب، محمدمهدى خان زعیم الدوله تبریزى، ترجمه حسن فرید گلپایگانى، تهران: کتابخانه شمس، 1349.
10. کتاب اقدس، میرزا حسینعلى نورى، ص 77؛ کتاب مبین، میرزا حسینعلى نورى، چاپ 1308 قمرى، ص 286؛ جامعه جعفریه، خندق آبادى، کتابفروشى و چاپخانه پامنار، 1335ه.، ص 28 و 36.
11. بیان فارسى، على محمد باب، ص 163 و باب نوزدهم، واحد 2.
12. بیان، واحد ششم، باب سیزدهم؛ واحد دوم، باب اول، دوم و چهارم و یازدهم، سیزدهم شانزدهم.
13. در صفحات آینده نقد و بررسى اصول اعتقادى و ادعاهاى فرقه بهائیت ارائه مى گردد.
14. این کتاب، متممى نیز دارد که به رسالة سؤال و جواب معروف است.
15. ادعیه محبوب، میرزا حسینعلى نورى، ص 46؛ لازم به ذکر است از نماز دیگرى که 9 رکعت است نیز در منابع بهائیت نام برده مى شود که بنا به اعاى بهائیان، به دلیل اختلافات ناشى از جانشینى بهاء، این نماز نه رکعتى بهائیت به همراه احکام متمم کتاب اقدس تا کنون مفقود مى باشد. عبدالحمید اشراق خاورى، گنجینة حدود و احکام، ص 31.
16. گنجینه حدود و احکام، گردآورى: عبدالحمید اشراق خاورى، تهران: مؤسسه لجنه ملى نشر آثار، 1327، ص 45 ج 11.
17. همان.
18. ریاض قدیمى، گلزار تعالیم بهائى، به نقل از رساله سؤال و جواب، ص 147.
19. اقدس، میرزا حسینعلى، ص 38.
20. اقدس، میرزا حسینعلى، ص 74؛ لازم به ذکر است در رساله سؤال و جواب، نیز بهاء در پاسخ به سؤالى درباره حرمت ازدواج با اقارب چنین مى گوید: «این امور به امناى بیت العدل راجع است.» حسینعلى نورى، رسالة سؤال و جواب، سؤال 50 و در پیام 15 ژانویه 1981بیت العدل چنین آمده است: «شما راجع به محدودیت هاى حاکم بر ازدواج با اقارب، سواى موردى که ازدواج با زن پدر را ممنوع مى سازد، سؤال کرده اید بیت العدل همچنین خواسته اند به اطلاع شما برسانیم که آن معهد اعلى!، هنوز موقعیت را براى صدور قوانین تکمیلى راجع به ازدواج با اقارب، مقتضى نمى داند بنابر این در حال حاضر تصمیم گیرى در این مورد بعهده خود نفوس مومنه محول شده». (به نقل از: انوار هدایت، ص487، حکم 1289 در موضوع ازدواج بین فامیلى.) که در حقیقت محول کردن آن به جامعه بهائى خود به منزله تأیید چنین موضوعى است که با اصول انسانى در تعارض است.
21. همان، ص 31.
22. همان، ص 94.
23. همان، ص 5.
24. همان، ص 73.
25. بیان، باب 18؛ مجموعه الواح، 78.
26. گنجینه احکام، حسینعلى میرزا؛ عبدالبهاء، رساله السیاسیه؛ نظر اجمالى در دیانت بهائى، صص50-49؛ جهت آگاهى بیشتر با احکام و عقاید بهائیت ر.ک: فرق و مذاهب کلامى، پیشین، ص 343؛ بهائیت در ایران، پیشین، صص 110 -114.
27. بهائیت، مذهب استعمار ساخته براى مقابله با اسلام -4، روزنامه جمهورى اسلامى 26/11/1382، صفحه عقیدتى.

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.