پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کره جنوبی کشوری است که فساد مالی و پارتی‌بازی در آن به صورت یک روش زندگی درآمده است و شرکت‌های بزرگ و سرمایه‌دار به صورت خانوادگی و فامیلی اداره می‌شوند. همچنین تعداد رشته‌های دانشگاهی برای ورود به شغل‌های مهم و با درآمد خوب، نسبت به جمعیت بالای کُره جوابگو نیست و رقابت بسیار شدیدی بین دانش‌آموزان برای ورود به این رشته‌های دانشگاهی وجود دارد. بی‌عدالتی، خشونت جنسی، استرس بالای کاری، گرانی، سوء مدیریت حاکمان، رفتارهای ذلیلانه و خفت‌آور بعضی مسئولان در مقابل سایر کشورها و...، باعث نارضایتی مردم شده است. مردم کُره در فشار اقتصادی و روانی بالائی هستند، لذا برای برون‌رفت از این مشکل، تنها راه را اعتراض خیابانی می‌بینند.

اما برخی از اعتراضات مردم کره جنوبی به این شرح است:

مردم کره‌جنوبی وقتی متوجه شدند شخصی به مقام وزارت دادگستری منسوب شده که همسرش به پارتی‌بازی برای پذیرش دخترش در دانشگاه متهم است، به شدت عصبانی شدند و به خیابان‌ها ریختند و دست به اعتراض زدند. همچنین برخی از دولتمردان کُره به خاطر مسائل سیاسی و اقتصادی سعی می‌کنند که جنایات ژاپن به مردم این کشور در زمان اشغال (مخصوصاً جریان خانه‌های آسایش[1]) را نادیده بگیرند؛ حتی در این رابطه دولتمردان کره و ژاپن، توافقنامه‌ای نوشتند که دیگر این مسئله در بین افکار عمومی مطرح نشود و به فراموشی سپرده شود. اما مردم کره جنوبی از شینزو آبه نخست وزیر وقت ژاپن، انتظار عذرخواهی و پرداخت غرامت داشتند و به همین خاطر دست به اعتراض زدند. در این اعتراض صحنه وحشتناکی به وجود آمد، در مقابل سفارت ژاپن فردی دست به خود سوزی زد و به بیمارستان منتقل شد.

«اتحادیه‌های تجارت و کنفدراسیون کره جنوبی (KCTU)، گروه اصلی چتر کارگری، با حضور ۵۰ هزار عضو به رغم گرمای شدید هوا، تظاهرات وسیعی در خیابان‌های پایتخت کُره به راه انداختند. اتحادیه‌های کارگری در مرکز سئول گرد آمدند تا از دولت و شخص «یون سوک یئول» رئیس جمهوری کره جنوبی بخواهند شرایط حقوق کارگران را بهبود بخشد و شرایط کار بهتر را برای آنان تضمین کند.»[2]

بی تدبیری دولتمردان و برگزار کنندگان مراسم هالووین در سئول یکی دیگر از اعتراضات در کره را رقم زد. درحالی که واکنش‌ها به جان باختن 156 نفر در پی ازدحام جمعیت در مراسم جشن هالووین در کره جنوبی ادامه دارد، هزاران نفر در سئول علیه دولت اعتراض کردند. بر اساس گزارش خبرگزاری‌ها، در این تجمع: «بر اثر ازدحام جمعیت در جشن هالووین در یک مرکز تفریحی سئول پایتخت کره جنوبی 156 نفر جان خود را از دست داده و 82 نفر نیز زخمی‌ شده‌اند»[3]

اعتراض به سوءاستفاده‌های مالی نیز از اصلی‌ترین علل اعتراضات مردم کُره است:«مردم معترض کره جنوبی در اعتراض به سوءاستفاده‌های اقتصادی «پارک کوئن های»[4] رئیس جمهور وقت این کشور، در برابر کاخ ریاست جمهوری کُره تجمع کرده و خواستار استعفای وی شدند. بر اساس گزارش‌های رسیده، تعداد افراد شرکت کننده در اعتراضات کره جنوبی به یک میلیون و سیصد هزار نفر می‌رسید. رئیس جمهوری وقت کره جنوبی از طریق تلویزیون ملّی این کشور، بابت این اقدام خود عذرخواهی کرد. گزارش‌های دیگر از این تجمع اعتراضی، حاکی از اقدام کشاورزان کره‌ای برای ورود به سئول با استفاده از تراکتورهای خود دارد که البته از حضور این تراکتور سواران، جلوگیری به عمل آمده است. از سوی دیگر انگشت اتهامی که به سمت «پارک» دراز است ایجاد وضعیت نامناسب اقتصادی در این کشور است؛ به عنوان مثال کشاورزان حاضر در تجمعات اعتراض‌آمیز، برنج‌های خود را آورده و زیر پای معترضین و کف خیابان‌ها می‌ریختند. آنها دلیل این کار را کاهش شدید قیمت برنج و ضرر ناشی از آن که متوجه کشاورزان می‌شود، عنوان می‌کنند.»[5]

ناامنی روانی جنسی از سایر مشکلات کره می‌باشد؛ به عنوان نمونه هزاران زن در کره جنوبی بر علیه دوربین مخفی‌های کثیف اماکن عمومی به خیابان ریختند. این زنان عصبانی در سئول با حضور در خیابان‌ها از دولت کره جنوبی خواستند در این مورد کاری کند تا صنعت پورنوگرافی نتواند آن‌ها را برای اهداف شومش هدف قرار بدهد؛ حدود 55 هزار زن در این راهپیمایی شرکت کردند.

تعداد اعتراضات و نارضایتی در کُره بیش از این‌هاست و ما برای نمونه، تنها چند مورد را ذکر کردیم. کشور کره جنوبی آن تصویری نیست که در موج کره‌ای نمایش داده می‌شود، بلکه بی تدبیری، فساد، فحشا، خودکشی، تجاوز، بی‌عدالتی و نابرابری، افسردگی، خشونت، بیماری‌های روانی و جنسی و...، همه در کره جنوبی وجود دارد. متأسفانه بعضی طرفداران موج کره‌ای در پیج‌ها و گروه‌های هواداری کی‌پاپ و کی‌درام و... چنان از کُره تعریف می‌کنند که که کره را بهشت برین معرفی می‌کنند و با خودتحقیری تمام، ایران را مظهر بدبختی، فقر و ناکامی می‌شمارند و آرزوی زندگی در بهشت کُره را در سر خود و دیگر نوجوانان می‌پرورانند. این درحالیست که کشور کُره از لحاظ ظاهر و اقتصاد پیشرفت کرده است، اما این منافع مالی اولاً برای همه نیست، ثانیاً لوازم فاسد آن باعث شده تا کُره، به یک جهنم برای زندگی تبدیل بشود. کُره ظاهری زیبا و خوب دارد و باطن زشت و خبیثش پشت این ظاهر زیبا، پنهان شده است.

«کشور کُره در جهان به لحاظ احساس خوشبختی در ردیف پنجاه و هفتم قرار دارد. آمارها نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر بطور متوسط  در کُره روزانه 38 نفر خودکشی می‌کنند. تحقیقات علمی نشان می‌دهد که استرس، عادات و سنت‌های اجتماعی مبنی بر مخفی‌کاری، فشار شدید و شرایط رقابتی، جامعه‌ای مضطرب را تشکیل می‌دهد. اگرچه در ظاهر چیزی مشخص نیست و وقتی با یک کره‌ای گفتگو می‌کنید چهره‌ای خندان از آنان برای شما ترسیم می‌شود، اما واقعیت چیز دیگری است. مهمترین دلیلی که مؤسسات تحقیقات اجتماعی کره جنوبی در خصوص خودکشی به آن اشاره می‌کنند، بیماری افسردگی است.[6] پس نباید فریب رسانه‌های طرفدار موج کره‌ای را خورد و حقیقت کره را بدون روتوش[7] دید. باید بدانیم که حقیقت کره جنوبی غیر از چیزی است که فیلم و موسیقی کی‌پاپ نشان می‌دهد، لذا باید واقعیت کُره را فرای تزیین رسانه‌ها دید.

پی‌نوشت:
[1]. اشغال کره جنوبی از سوی ژاپن در سال ۱۹۱۰ که ۳۵ سال طول کشید واقع تاریخی مهم و حساسی در کره جنوبی محسوب می‌گردد. در خلال اشغال ژاپن حدود ۲۰۰ هزار زن کره جنوبی در معرض خشونت جنسی سربازان ژاپنی قرار گرفتند.
[2]. خبرگزاری جمهوری اسلامی، تیتر خبر: تظاهرات خیابانی گسترده اتحادیه‌های کارگری در کره جنوبی، کد خبر 84808915، تاریخ انتشار ۱۱ تیر ۱۴۰۱.
[3]. خبرگزاری آناتولی، تیتر خبر: تظاهرات ده‌ها هزار نفر در کره جنوبی علیه دولت، 5/11/2022.
[4]. مردم کره جنوبی «پارک» را متهم به واگذاری بسیاری از امور اقتصادی این کشور به دوست صمیمی خود، «چوی سون سیل» کرده‌اند. معترضین معتقدند «چوی» از دوستی خود با رئیس جمهوری کره جنوبی سوء استفاده کرده و مبالغ هنگفتی را از شرکت‌ها و کارخانه‌های بزرگ این کشور اخاذی کرده و این مبالغ را به شرکت شخصی خود انتقال داده است.
[5]. خبرگزاری مهر، تیتر خبر: رئیس جمهوری کره جنوبی به دنبال راهی برای استعفا، کد خبر 3834820، تاریخ انتشار: 9 آذر 1395.
[6]. مرتضی سلطان پور ابیانه کارشناس ارشد مسائل شبه جزیره کره، خبرگزاری تسنیم، ۲۱ تير ۱۳۹۹.
[7]. حذف و ترمیم نقایص خاص در تصویر است.
محمد جواد نصیری