پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مهمترین شبهاتی که وهابیت و معاندین شیعه با تحریک احساسات مردم، به منظور سرپوش گذاشتن بر روی اقدامات ناجوانمردانه برخی از صحابه مطرح می‌کنند، این است که چرا امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) از همسرش دفاع نکرد؛ مگر نه اینکه علی (علیه‌السلام) اسد‌الله الغالب و شجاع‌ ترین فرد زمان خود بود و چگونه ممکن است که حضرت با آن همه شجاعت و غیرت در درون خانه باشد و ببیند که همسرش را کتک می‌زنند و اقدامی از او سر نزند.

برای پاسخ دادن به این ادعای بی اساس باید گفت:
علی (علیه‌السلام) در مرحله اول و زمانی که خلیفه دوم همراه با جماعتی از بادیه نشینان با جسارت تمام وارد خانه وحی شدند، از خود واکنش نشان داد و با عمر برخورد کرد، او را بر زمین زد، با مشت به صورت و گردن او کوبید؛ اما از آن جایی که مأمور به صبر بود، از ادامه مخاصمه منصرف و طبق فرمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) صبر پیشه کرد.

آلوسی در این باره می‌نویسد: «عمر عصبانی شد و درب خانه علی (علیه‌السلام) را به آتش کشید و داخل خانه شد، فاطمه (سلام‌الله‌علیها) به طرف عمر آمد و فریاد زد: یا ابتاه، یا رسول الله! عمر شمشیرش را که در غلاف بود، بلند کرد و به پهلوی فاطمه زد، تازیانه را بلند کرد و بر بازوی فاطمه زد، فریاد زد: یا ابتاه (با مشاهده این ماجرا) علی (علیه‌السلام) ناگهان از جا برخاست و گریبان عمر را گرفت و او را به شدت کشید و بر زمین زد و بر بینی و گردنش کوبید.»(۱)
سلیم بن قیس هلالی می‎نویسد: «حضرت خواست او را بکشد، ولی به یاد سخن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) و وصیتی که به او کرده بود افتاد، فرمود: ‌ای پسر صهاک! قسم به آنکه محمّد را به پیامبری مبعوث کرد، اگر مقدرّات الهی و عهدی که پیامبر با من بسته است نبود، می‌دانستی که تو نمی‌توانی به خانه من داخل شوی.»(۲)

اما ماجرای صبر حضرت چیست؟
هنگامی که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در بستر بیماری بودند، چند روز بعد از جسارت خلیفه دوم به ساحت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و رد کردن درخواست دوات و قلم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) توسط او، هر روز بیماری پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سخت‌تر می‌شود؛ عدّه‌ای از مسلمانان برای دیدن حضرت می‌آیند. علی (علیه‌السلام) کنار بستر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نشسته است، جبرئیل نازل می‌شود و از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌خواهد تا همه از آنجا بروند و فقط علی (علیه‌السلام) بماند.
مرحوم مجلسی در بحار الانوار آورده است که جبرئیل با خود عهدنامه‌ای از آسمان آورده است. پیامبر می‌فرماید: «علی جان! این عهدنامه را خدا برای من فرستاده است، آیا به من قول می‌دهی که به آن عمل کنی؟» علی (علیه‌السلام) پاسخ می‌دهد: «آری! خدا مرا یاری خواهد کرد و من به آن عمل می‌کنم.» پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: «علی جان! در این عهدنامه آمده است که باید دوستان خدا را دوست بداری و با دشمنان خدا دشمن باشی؛ بر سختی‌ها و بلاها صبر کنی. علی جان! بعد از من، مردم جمع می‌شوند، حقّ تو را غصب می‌کنند، به فاطمه ظلم و ستم می‌کنند، تو باید در مقابل همه اینها صبر کنی!» علی (علیه‌السلام) قول می‌دهد که در برابر همه این سختی‌ها و بلاها صبر کند.(۳)

آری! درست است که علی (علیه‌السلام) شجاع ترین و غیرتمندترین است، اما آن حضرت از جانب خدا و رسولش مأمور به صبر و شکیبایی در برابر این مصیبت‌های عظیم بوده است و طبق همین فرمان بود که دست به شمشیر نبرد.

پی‌نوشت:
۱. آلوسی بغدادی، شهاب الدین محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، ج۲، ص۱۲۰، نشر دار احیاء التراث العربی – بیروت.|
۲. سلیم بن قیس هلالی، کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ص۱۵۰، انتشارات هادی قم، چاپ اول.
۳. علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۲۲، ص۴۸۰، نشر مؤسسة الوفاء. «... فقال جبرئيل: يا محمد ربك يقرئك السلام ويقول: هذا كتاب ما كنت عهدت إليك، وشرطت عليك، وشهدت به عليك وأشهدت به عليك ملائكتی، وكفى بی يا محمد شهيدا ...»