پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ درباره رفتار کوروش با ملت‎‌های مغلوب در تورات آمده است: «کورش، سرزمین‌ها را مانند گِل لگدمال کرد»[1] و همواره چشم به گنجینه‌های آنان داشت.[2]

امروز، طبق نظر مشهور، بابِل با کودتا و خیانتِ برخی اشراف بابلی به تصرف کوروش درآمد. یعنی کوروش، با وعده ثروت و قدرت، فرمانده ارتش بابِل را به لشکر خود ملحق کرد و به کاهنان دزد معبد مردوک، وعده داد که جایگاه سابق‌شان را به آنان برخواهد گرداند و این گونه، این اشراف طمع کار، به پادشاه بابل خیانت کرده؛ به کوروش دوم (مشهور به کوروش بزرگ) پیوستند. این فتح کثیف را که سراسر، خیانت، وطن فروشی، طمع و قدرت طلبی جنون آمیز بود، می‌توانیم کودتا و یک حرکت سیاسی بنامیم. که متأسفانه برخی از آن، به فتح «صلح‌آمیز» یاد می‌کنند.[3] حال آنکه به نظر می‌رسد میان کودتا و فتح صلح آمیز، تفاوتی آشکار وجود داشته باشد. اما عهد قدیم، فتح بابل را با کشتار و ویرانی بسیار توصیف می‌کند. چنان که پیش از حمله کوروش به سرزمین بابل، خداوند این چنین بر ارمیای نبی (علیه السلام) وحی کرد:

«خداوند چنین‌ می‌گوید: اینک‌ من‌ بر بابِل‌، بادی‌ مُهلک‌ بر می‌انگیزانم‌. کسانی را خواهم فرستاد که آن‌ را خواهند کوبید. ساکنان سرزمین‌ کلدانیان (بابِل)‌ مقتول‌ و در کوچه‌هایش‌ مجروح‌ خواهند افتاد... تیرها را تیز کنید و سپرها را به‌ دست‌ گیرید. زیرا خداوند، روح‌ پادشاهان‌ ماد‌ را برانگیخته‌ و فکر او به‌ ضدّ بابل‌ است‌ تا آن‌ را هلاک‌ سازد... و هر که‌ تمثالی‌ می‌سازد خِجِل‌ خواهد شد. زیرا که‌ بُت‌ او دروغ‌ است‌ و در آن‌ هیچ‌ نَفَس‌ نیست‌... از تو مرد و زن‌ را خُرد خواهم‌ ساخت‌ و از تو پیر و طفل‌ را خُرد خواهم‌ ساخت... از تو شبان‌ و گله‌اش‌ را خُرد خواهم‌ ساخت‌... خداوند می‌گوید که‌ تو (ای سرزمین بابل) خرابِ‌ ابدی‌ خواهی‌ شد. پادشاهان ماد را بر ضد او مهیا سازید. صدای‌ غوغا از بابل‌ می‌آید و آواز شکست‌ عظیمی‌ از زمین‌ کلدانیان‌. یهوه‌ چنین‌ می‌گوید که‌ حصارهای‌ وسیع‌ بابل‌ بالکلّ سرنگون‌ خواهد شد و دروازه‌های‌ بلندش‌ به‌ آتش‌ سوخته‌ خواهد گردید».[4]

اما چرا در این فقرات، از پادشاه ماد سخن گفته؟ مگر کوروش پادشاه ماد بود؟ در پاسخ میگوییم که کوروش، ابتدا سرزمین ماد را تصرف کرد و سپس به دیگر نقاط لشکرکشی کرد. حرکت او به سمت بابل نیز از ماد بود. به عبارتی، کوروش پادشاه پارس و ماد بود که از مبدأ هگمتانه (مرکز ماد) به سرزمین بابل لشکرکشی کرد.

پی‎نوشت:

[1]. تورات: اشعیا 41 : 25.
[2]. والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1391، ص 103.
[3]. پرویز رجبی، هزاره‌های گمشده، تهران: نشر توس، 1380، ج 2 (هخامنشیان به روایتی دیگر)، صص 136-137.
[4]. عهد قدیم، ارمیا، باب 52 (چکیده باب)