پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از سخنان مورد تأکید امام خمینی(رحمت‌الله‌علیه) تشبیه رژیم صهیونیستی به غده سرطانی است.[1] سوال این است که این تعبیر چالشی تا چه اندازه با توصیفی که قرآن کریم از ویژگی های زشت بنی اسرائیل ارائه فرموده، قابل دفاع است؟
ضرورت دارد با واکاوی مبانی قرآنی این نگاه امام، میزان اعتبار نظر ایشان درباره ماهیت سرطانی رژیم صهیونیستی را بسنجیم؛ زیرا در این صورت ثابت می شود که اولاً سیاست جمهوری اسلامی ایران چه در زمان حضرت امام خمینی(رحمت‌الله‌علیه) و چه در دوران رهبری مقام معظم رهبری(مدّظلّه) یک سیاست اصولی منطبق بر آیات قرآن و جهان‌بینی صحیح اسلامی است. ثانیاً همراهی نکردن دیگر کشورهای اسلامی با این دیدگاه، نقص و کاستی خود آنهاست و برقراری ارتباط با رژیم صهیونیستی هیچ گاه نمی‌تواند کاری درست و مورد تأیید قرآن کریم باشد.
تتبّع در آیات قرآن کریم و دقت در تعابیر به کار رفته برای بیان جریان فساد گستری بنی اسرائیل، ما را به موارد ذیل رهنمون می سازد:
 1. تلاش سریع و بی وقفه در گسترش فساد:
 در آیه ۶۴ سوره مائده خداوند فساد انگیزی بنی اسرائیل را با عبارت «وَ يَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَساداً» وصف کرده است: «وَ قالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَ لُعِنُوا بِما قالُوا بَلْ يَداهُ مَبْسُوطَتانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشاءُ وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْياناً وَ كُفْراً وَ أَلْقَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ إِلى‏ يَوْمِ الْقِيامَةِ كُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَ يَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَساداً وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (مائده، 64)؛ و يهود گفتند: «دست خدا (با زنجير) بسته است.» دستهايشان بسته باد! و بخاطر اين سخن، از رحمت (الهى) دور شوند! بلكه هر دو دست (قدرت) او، گشاده است؛ هر گونه بخواهد، مى‏ بخشد! ولى اين آيات، كه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده، بر طغيان و كفر بسيارى از آنها مى ‏افزايد. و ما در ميان آنها تا روز قيامت عداوت و دشمنى افكنديم. هر زمان آتش جنگى افروختند، خداوند آن را خاموش ساخت؛ و براى فساد در زمين، تلاش مى ‏كنند؛ و خداوند، مفسدان را دوست ندارد.»
مفسران در توضیح عبارت «يَسْعَوْنَ» به تلاش و کوشش سخت و مداوم برای فساد انگیزی اشاره کرده‌ اند.[2] افزون بر این معنای يَسْعَوْنَ با صیغه مضارع بودن آن و دلالت مزارع بر استمرار، در واقع تلاش شدید و سرسختانه و شتابان و پیوسته بنی اسرائیل برای گسترش فساد را می‌فهماند. 
2. فساد گستری از موضع حق به جانب:
 در آیه ۶۲ سوره مائده فساد انگیزی بنی اسرائیل با عبارت «يُسارِعُونَ» بیان شده است: «وَ تَرى‏ كَثِيراً مِنْهُمْ يُسارِعُونَ فِی الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما كانُوا يَصْنَعُون‏(مائده، 62)؛ بسيارى از آنان را مى بينى كه در گناه و تعدّى، و خوردن مال حرام، شتاب مى‏ كنند! چه زشت است كارى كه انجام مى ‏دادند» از آنجا که «يُسارِعُونَ» از باب مفاعله است، متضمن معنای سبقت جستن از یکدیگر و مبالغه در سرعت است. نکته مهم دیگری که در این عبارت باید به آن توجه داشت این است که «یسارعون» نیت باطنی بنی اسرائیل در فساد گستری را نیز فاش می سازد.
 در قرآن کریم «سرعت» معمولاً در امور خیر به کار می ‌رود مانند سرعت گرفتن مؤمنان در کار خیر: «نُسارِعُ لَهُمْ فِی الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ(مؤمنون، 56)؛ براى اين است كه درهاى خيرات را با شتاب به روى آنها بگشاييم‏.» «أُولئِكَ يُسارِعُونَ فِی الْخَيْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ‏(مؤمنون، 61)؛ (آرى) چنين كسانى در خيرات سرعت مى ‏كنند و از ديگران پيشى مى ‏گيرند (و مشمول عنايات ما هستند)»[3]
در مقابل برای کارهای شر و امور ناپسند بیشتر از «عجله و مشتقات آن» استفاده می شود نظیر «خُلِقَ الْإِنْسانُ مِنْ عَجَل‏(انبیاء، 37)؛ (آرى،) انسان از عجله و شتاب آفريده شده است» «وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ(عنکبوت، 53)؛ آنان با شتاب از تو عذاب را مى‏ طلبند»[4]
از این رو هر چند در آیه مورد بحث سوره مائده، به ظاهر مناسب تر این بود که برای بیان شتاب بنی اسرائیل در فساد کردن از ماده عجله استفاده گردد و نه عبارت مسارعه. ولی این تعبیر برای نشان دادن این مهم است که بنی اسرائیل در عین فساد گستری، خود را بر حق دانسته و کارهای خود را شایسته می پندارند.[5]

پی نوشت:
[1]. صحیفه امام خمینی (ره)، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۹، ج ۱۰، ص 159، ج ۱۲، ص ۳۱۸، ج ۱۵، ص 239، ج 16، ص 36 و 328 و ج 20، ص 319
[2]. ملا محسن فیض کاشانی، تفسير الصافى‏، چاپ دوم، ‏تهران‏: انتشارات الصدر، 1415 ق‏، ج 2، ص 50؛ سيد محمود آلوسى، روح المعانى فى تفسير القرآن العظيم‏، بيروت‏: دارالكتب العلميه‏، 1415 ق‏، ج 3، 394؛ فضل بن حسن‏طبرسى، مجمع البيان فى تفسير القرآن، چاپ سوم، ‏تهران‏: انتشارات ناصر خسرو، 1372 ش‏، ج 3، ص 341؛ سيد محمدحسين طباطبايى، ترجمه تفسير الميزان‏، ترجمه سيد محمدباقر موسوى همدانى‏، چاپ پنجم‏، قم‏: دفتر انتشارات اسلامى، ‏1374ش‏، ج 6، ص 51
[3]. نیز امر الهی به سرعت گرفتن در کسب مغفرت الهی و ورود به بهشت. ر.ک: آل عمران، 133
[4]. نیز ر.ک: کهف، 58؛ طه، 83
[5]. سيد محمدحسين طباطبايى، همان‏، ج 6، ص 33؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد: بنیاد پژوهش های اسلامی رضوی، 1408ق، ج 7، ص 48؛ محمد فخر رازی، مفاتیح الغیب، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1420ق، ج 12، ص 392