پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب - صهیونیست‌ ها مدعی‌اند دﻟﻴﻞ وﺟﻮدی ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ و ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﺮزمینی ﻣﺴﺘﻘﻞ در ﻳﻬﻮد ﺳﺘﻴﺰی و یهود آزاری[1] است. 
صهیونیست‌ ها معتقدند ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻏﺎﻟﺒﺎً در طول ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻮرد آزار و ﺷﻜﻨﺠﻪ دولت‌ ها و ملت‌ ها ﻗﺮار گرفته اند. آنان نمونه ‌هایی نظیر ﺗﻬﺎﺟﻢ، ﺷﻌﺎر نویسی، ﺗﺨﺮﻳﺐ اﻣﺎﻛﻦ ﻳﻬﻮدی اﻋﻢ از ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻛﻨﻴﺴﻪ ﻫﺎ، آﺗﺶ ﺳﻮزی، ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻔﺘﺎر، ﻧﻮﺷﺘﺎر، ﺗﻬﺪﻳﺪ، ﺣﻤﻠﻪ و ﺿﺮب و ﺷﺘﻢ، ﺗﺮوﻳﺞ ﺗﻨﻔﺮ، اﻧﺘﻘﺎد از اﺳﺮاﺋﻴﻞ، اﻧﻜﺎر ﻫﻠﻮﻛﺎﺳﺖ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ.[2]
«حیم وایزمن»،(پدر دوم صهیونیسم) رهبر گروه هواخواه انگلستان، در این باره می ‌گوید: «ضدیت با یهود، میكروبی است كه هر غیر یهودی در هر كجا باشد و هر چند كه خود منكر باشد، بدان آلوده است.» از این رو از بلای یهود ستیزی تنها در پناه یك دولت یهودی می‌توان رهایی یافت.[3]
از نظر صهیونیست‌ها، یهود آزاری با شكست دولت یهودی یهودا، به ترتیب در 721 و 586 ق.م. از سوی آشوریان و بابلیان آغاز و سرانجام با پراكنده شدن یهودیان به نقاط دیگر جهان ادامه یافت. تنها در سال 1391م. هفتاد هزار نفر به دلیل نپذیرفتن مسیحیت در اسپانیا جان خود را از دست دادند(؟). نقطه اوج آن در دوران هیتلر در آلمان به چشم می‌خورد که ﻣﺪعی اند ﺷﺶ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻳﻬﻮدی طی ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎنی دوم با اﻋﺪام در اﺗﺎق ﻫﺎی ﮔﺎز و ﺳﻮزاﻧﺪه ﺷﺪن در ﻛﻮره ﻫﺎی آدم ﺳﻮزی و اردوﮔﺎه ﻫﺎی ﻛﺎر اﺟﺒﺎری به دﺳﺖ ﻧﺎزی ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻼﻛﺖ رﺳﻴﺪه اﻧﺪ. یهودیان در این دوره طولانی بارها سركوب و شكنجه شدند.[4]
البته این ادعای صهیونیسم دارای اشکالات زیر است و از این رو قابل اثبات نیست:
 اول: برخی از نمونه‌های تاریخی یهود آزاری نظیر یهود سوزی توسط نازی های آلمان، بزرگ نمایی شده‌ است. صهیونیست‌ ها در این زمینه، با سلطه ای كه بر ابزارها و رسانه های تبلیغی جهان و به كارگیری آن دارند، به مظلوم‌ نمایی پرداخته‌ اند. 
دوم: یهودیان و صهیونیست‌ ها برخی از داستان های یهود آزاری را با هدف شتاب بخشیدن به روند مهاجرت یهودیان به فلسطین و تأسیس دولت یهودی ساخته و جعل کردند. «دیوید بن گوریون»، اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی، اعتراف می‌ كند: «اگر قدرت داشتم، عده‌ ای یهودی را به كشور های مختلف می‌ فرستادم تا یهود آزاری را تعمداً به وجود آورند.»[5]
درباره این مدعا شواهد زیادی وجود دارد. به عنوان نمونه مهاجرت و پراكندگی یهودیان، اغلب به دلخواه آنان و با هدف اقتصادی به سوی پررونق ‌ترین‌ سرزمین ‌ها صورت گرفته است. نمونه دیگر آنکه یهودیان همواره در پهنه‌ ای گسترده از خاك امپراتوری عثمانی در صلح و آرامش می‌ زیسته‌ اند. افزون بر این، یهودیان در بریتانیا، فرانسه و آلمان در قرون وسطا مورد آزار و اذیت نبوده ‌اند؛ حتی پس از عصر نوزایی، وضع اجتماعی آنان بهبود یافت. 
البته وقوع یهود آزاری را در حد پایینی می‌ توان پذیرفت كه آن هم به ویژگی‌ های فردی و اجتماعی یهودیان نظیر جمع‌ گریزی و رباخواری باز می ‌گردد و یا در منازعه دائمی كلیسا و كنیسه ریشه دارد.[6]  
سوم: یهود ستیزی در اتریش، لهستان و اروپا بوده است، نه در امپراتوری عثمانی. یهودیان همواره در امپراتوری عثمانی در صلح و آرامش می‌ زیسته‌ اند.[7] پس چرا سرزمین فلسطینِ موجود در این امپراتوری را غصب کردید؟ این سرزمین هیچ ربطى به جنایات واقعى یا ساخته و پرداخته صهیونیست ها  نداشت. شما باید از همان کشورهایی که یهود ستیزی داشتند، سرزمینی برای سکونت می گرفتید. عده ای بی گناه را بی‌خانمان کردید تا عده ای دیگر را خانه و کاشانه دهید.
چهارم: اگر صهیونیسم محصول یهودآزاری است، پس چرا صهیونیسم خود نوعی یهود آزاری دارد؟ آیا تبعیض های او بین یهودیان سفاردی و اشكنازی[8] و آزار او به فرقه یهودی لو طاهور، یهود آزاری نیست؟ این پرسشی است كه صهیونیست ها هم‌چنان آن را بی‌ پاسخ گذاشته اند.[9]

پی نوشت:
[1]. Anti – Semitism
[2]. ﻣﺠﻴﺪ ﺻﻔﺎﺗﺎج، داﻧﺶﻧﺎمه ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ اﺳﺮاﺋﻴﻞ، ﺗﻬﺮان: آرون، 1388، ج 1، ص 137
[3] یوری ایوانف، صهیونیسم، ترجمه ابراهیم یونیسی، تهران: امیرکبیر، 1353، ص 74ـ 71؛ عبد الوهاب المسیری، صهیونیسم، ترجمه لواء رودباری، تهران: وزارت اور خارجه، 1374، ص 36.
[4] درایسدل، آلاسدایر و و جرالد اچ. بلیک، «جغرافیای سیاسی خاورمیانه و شمال آفریقا»، ترجمه دره میر حیدر، تهران : وزارت امورخارجه، 1374، ص 361.
[5] گالینا نیکیتینا، دولت اسرائیل، ترجمه ایرج مهدویان، تهران: پویا، 1352، ص 32
[6] یوری ایوانف، همان، ص 32، 40، 71، 74، عبدالوهاب المسیری، همان، ص 24 و 75.
[7]. علی اکبر ولایتی، پویایی فرهنگ و تمدن اسلام و ایران، چاپ سوم، تهران: وزارت امور خارجه، 1388، ج 2، ص 885- 887
[8] سفاردی (Sepharadi) و اشكنازی (Ashkanase) به ترتیب به یهودیان مهاجر اروپای شرقی و شمال غرب اروپا به سرزمین اشغالی رژیم صهیونیستی اطلاق می‌شود.
[9] عبدالوهاب المسیری، همان، ص 88.