پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تا حدود قرن هیجدهم میلادی، سه امپراطوری بزرگ شرقی هند، ایران و عثمانی مسلمان بودند که بر تمام جهان متمدن شرقی در آن روز، حکومت‏های مرفه و مقتدری پدید آورده بودند.

اسپانیا، فرانسه، هلند و انگلیس، به رهبری استعمارگران یهودی و مسیحیان صلیبی، به فکر افتادند که مقاومت مسلمین را بشکنند. انگلیسی‏‌ها، برای رسیدن به این هدف به چاره‏‌جویی پرداختند؛ از جمله در هند و ایران که هسته اصلی مقاومت را شیعیان تشکیل می‌‏دادند.

از شیعیان هندوستان شروع کردند که از مرکز تشیع و مرجعیت نجف، دور بودند. انگلیسی‌ها از جهل و سادگی شیعه و عشق زیاد آنان به امام حسین (علیه‌السلام) سوء استفاده کرده، قمه و شمشیرزنی بر پیشانی را  به آنان آموختند. متأسفانه برخی از شیعیان هند، این بدعت را بدون مجوز علما و نواب امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) پذیرفتند!
کوبیدن شمشیر بر سر و پیشانی در سوگ سیدالشهدا (علیه السلام) در روز عاشورا، توسط استعمار انگلیس، از هند به ایران و عراق رخنه کرد.

تا گذشته‌ای نه‌چندان دور، سفارت‌های انگلیس در تهران و بغداد، هیئت‌های عزاداری را که به آن صورت انزجار آور و زشت در کوچه و خیابان‌ها ظاهر می‌شدند، تأمین می‌کردند. غرض از سیاست استعماری انگلیس از کمک به رشد این مراسم زشت، به دست آوردنِ دلیلی معقول برای استعمارش بود که همواره با معارضه مردم بریتانیا و برخی نشریات آن کشور روبرو می‌شد.

استعمار انگلیس می‌خواست ثابت کند که مردمان مستعمره هند و کشورهای اسلامی دیگر که به آن صورت در خیابان‌ها ظاهر می‌شوند، احتیاج به ولی و قیمی دارند که آنان را از جهل و توحش موجود برهاند. لذا، عکس و تصاویر دسته‌های عزادار که در روز عاشورا با زنجیر به پشت خود نواخته و با شمشیر و قمه بر سر خود می‌زدند و خون‌های جاری شده در نتیجه این جریانات، در روزنامه‌های بریتانیا و اروپا به چاپ می‌رسید؛ این تصویرها، استعمارِ این کشورها را به عنوان ضرورتی انسانی اعلام می‌کردند که می‌تواند مردم آن کشورها را از جهل و توحش رهانیده و به جاده تمدن و تقدم رهنمون سازد.

در این دوره نیز علمای بزرگی مثل علامه سید محسن امین ‏عاملی، قمه‏ زنی و نظایر آن را غیرشرعی و شیطان‏ پسند خوانده و به مخالفت با آن پرداختند ولی با توجه به اینکه قمه‏ زنی به سرعت جایگاه مطلوبی نزد عوام الناس یافته و جزئی لاینفک از مظاهر دینداری، با لعاب تعصب مردم شده بود، نه تنها مخالفت این دسته از علما مؤثر واقع نشد، بلکه به تشکیل جبهه‌ه‏ایی در بین مردم و برخی علمای موافق قمه ‏زنی منجر شد؛ تا جایی که برای مثال به علامه سید محسن امین عاملی تهمت زدند که می‏‌خواهد اخبار را نسخ کند و از اجرای اعمال دین جلوگیری کند![1]

اخیراً کتابی به نام «نقشه‎ای برای جدایی مکاتب الهی» در آمریکا انتشار یافته که در آن گفتگوی مفصلی با دکتر مایکل برانت یکی از معاونان سابق سیا (سازمان اطلاعاتی مرکزی آمریکا) انجام شده است.

او در این زمینه می‎گوید: «بعد از مدت‎ها تحقیق، به این نتیجه رسیدیم که قدرت رهبر مذهبی ایران و استفاده از فرهنگ شهادت، در انقلاب ایران تاثیرگذار بوده است. ما همچنین به این نتیجه دست یافتیم که شیعیان، بیشتر از دیگر مذاهب اسلامی فعال و پویا هستند. در این گردهمایی تصویب شد که بر روی مذهب شیعه تحقیقات بیشتری صورت گیرد و طبق این تحقیقات، برنامه‎ریزی‎هایی داشته باشیم. به همین منظور، چهل میلیون دلار بودجه برای آن اختصاص دادیم و این پروژه در سه مرحله به ترتیب زیر انجام شد. پس از نظرسنجی‎ها و جمع‎آوری اطلاعات از سراسر جهان، به نتایج مهمی دست یافتیم؛ متوجه شدیم که قدرت مذهب شیعه در دست مراجع و روحانیت است. این تحقیقات، ما را به این نتیجه رساند که به طور مستقیم نمی‎توان با مذهب شیعه رو در رو شد و امکان پیروزی بر آن بسیار سخت است و باید پشت پرده کار کنیم.

ما به جای ضرب المثل انگلیسی «اختلاف بیانداز، حکومت کن!» از سیاست «اختلاف بیانداز، نابود کن!» استفاده کردیم و در همین راستا برنامه‎ریزی‎های گسترده‎ای را برای سیاست‎های بلندمدت خود طرح کردیم.
- حمایت از افرادی که با مذهب شیعه اختلاف نظر دارند و ترویج کافر بودن شیعیان به گونه‎ای که در زمان مناسب علیه آنها توسط دیگر مذاهب اعلام جهاد شود.
- تبلیغات گسترده‎ای علیه مراجع و رهبران دینی شیعه صورت داده شود تا آنها مقبولیت خود را در میان مردم از دست بدهند.

یکی دیگر از مواردی که باید روی آن کار می‎کردیم، موضوع فرهنگ عاشورا و شهادت ‎طلبی بود که هر ساله شیعیان با برگزاری مراسمی، این فرهنگ را زنده نگه می‎دارند. ما تصمیم گرفتیم با حمایت‎های مالی از برخی سخنرانان و مداحان و برگزار کنندگان اصلی اینگونه مراسم که افراد سودجو و شهرت‎طلب هستند، عقاید و بنیان‎های شیعه و فرهنگ شهادت‎طلبی را سست و متزلزل کنیم و مسائل انحرافی در آن به وجود آوریم؛ به گونه‌‎ای که شیعه یک گروه جاهل و خرافاتی در نظر آید.

در مرحله بعد، باید مطالب فراوانی علیه مراجع شیعه جمع‎آوری کرده و به وسیله مداحان و نویسندگان سودجو انتشار دهیم و تا سال 1389 مرجعیت را که سد راه اصلی اهداف ما هستند - تضعیف کرده و آنان را به دست خود شیعیان و دیگر مذاهب اسلامی نابود کنیم و در نهایت تیر خلاص را بر این فرهنگ و مذهب بزنیم.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. قراءة فی رسالة التنزيه (للسيد محسن الأمين)، حسّون، ص23 و 155.
[2]. کتاب دست پنهان، فصل دوم: تاریخ و نقش استعمار در ترویج قمه زنی، انتشارات دفتر فرهنگی فخرالائمه علیهم السلام.