از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، «ابن‌تیمیه حرّانی» به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت (علیهم السّلام) و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظر مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. ابن‌تیمیه و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء (علیه السّلام) نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند؛ چنان که او می‌گوید: «شیطان به سبب کشته شدن امام حسین (علیه السّلام) دو بدعت در میان مردم رواج داده؛ یکی بدعت محزون شدن، گریه کردن و نوحه‌سرایی برای امام حسین (علیه السّلام) در روز عاشورا و دیگری بدعت شادی و خوشحالی که اهل‌سنت در این روز دارند.»[1]

اینها در حالی است که «کسانی که در مراسم عزاداری غسل ابن‌تیمیه حاضر بودند؛ چه از بزرگان و چه از توده مردم، برای خوردن آب غسل ابن‌تیمیه که از بدن او می‌ریخت، ازدحام کردند تا شاید مقداری هم به آنها برسد. سپس جنازه را خارج کرده که به محض مشاهده، مردم به منظور تبرک از هر طرف، خود را به روی جنازه او انداختند.»[2] البته گفتنی است این‌گونه تبرک جستن‌ها در تاریخ این گروه، پیشینه دارد و نباید از چنین رفتارهایی شگفت‌زده شد و از آنان انتظارداشت تا نسبت به تبرک‌جویی شیعیان به تربت سید‌الشهداء و ضریح مطهر آن حضرت عکس‌العمل نشان ندهند؛ چرا که دشمنان امیرمؤمنان (علیه السّلام) و پیروان عایشه در جنگ جمل به چیزهایی تبرّک جستند که روی پیروان ابن‌تیمیه را سفید کردند: «گروهی از قبیله ضبّه و ازد در جنگ جمل پشت شتر عایشه راه می‌رفتند و پشکل شتر او را گرفته، شکافته، بوییده و می‌گفتند: پشکل شتر مادر ما بوی مشک می‌دهد.»[3]

آری باید دید و قضاوت کرد که پیروان ابن‌تیمیه‌ای که با تمسّک به سخنان همو که عزاداری برای سرور و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السّلام) را بدعت، حماقت، خرافه و بی‌عقلی می‌پندارند برای از دست دادن خود او به چه بدعت‌هایی و حماقت‌های آشکاری روآوردند.

پی‌نوشت:

[1]. «و صار الشّیطان بسبب قتل الحسین رضی الله عنه یحدث للنّاس بدعتین بدعة الحزن و النّوح یوم عاشوراء... و کذلک بدعة السّرور و الفرح.» منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه حرّانی، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 4، ص 554.
[2]. «قالوا: وازدهم من حضر غسله من الخاصّة و العامّة علی الماء المنفصل عن غسله حتّی حصل لکلّ واحد منهم شی قلیل. ثمّ اخرجت جنازته فما هم إلّا أن رآها... .» الأعلام العلیة فی مناقب ابن‌تیمیه، أبوحفص عمر بن علیبن موسی البزار، المکتب الإسلامی، بیروت، ج 1، ص 83.
[3]. «حدّثنی... قال أطافت ضبّة و الأزد بعائشة یوم الجمل و إذا رجال من الأزد یأخذون بعر الجمل فیفتّونه... .» تاریخ طبری، طبری، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 3، ص 48.